SANDY POV
Nagising akong nasa puting kwarto ako, What the hell just happend. Bakit ako napunta dito
"Mrs. Sandy? Okay na ba ang pakiramdam mo?" Tanong sakin ng isang nurse .
Tumango nalang ako bilang sagot. Hmm. Ba't nga ba ako napunt— Oh no! No! no! Nahimatay nga pala ako.
"A-ah N-nurse? " Nanjan pa kaya siya? Shit sana wala na, Wag naman sana ngayon. I'm not yet ready. Ang tanga ko naman kasi bakit pa ko pumayag na makipag usap.
"Yes po?"
"Ah wala wala. " Ngumiti nalang ito sakin at lumabas na, Napabuntong hininga nalang ako at pumikit ulit.
"How are you Sandy?" Napamulat ako ng mata ng marinig ko ang pamilyar na boses! Nathan.
"I'm fine, What are you doing here? Hindi ka pa ba hinahanap ng kabit mo?" Seryoso kong sagot.
"Who's the father?" Nanlaki ang mata ko sa biglang pagkasabi niya.
"What do you mean 'Who's the Father?" . I don't know what to say. Sabihin ko na ba? Parang di ko pa kaya. Anong gagawin ko.
Walang mawawala kung sasabihin mo sandy, wag kang pangunahan ng takot kaya mo yan.
Yeah. Kaya koto.
"I'm waiting Sandy! Just fucking tell me. Sino ba?" Inis na sabi niya.
Gusto ko mang sabihin pero naalala ko yung sinabi niya kanina. Na hindi niya iiwan si dawn, kahit malaman niyang buntis ako.
"Punyeta ano bang paki alam mo pwede bang iwan mo nalang ako dito. Dahil kahit maghintay ka wala akong balak sabihin sayo. " Walang emosyon kong sabi.
"I still care Sandy! I still fucking care! Hindi ko alam kung bakit nagpupumilit akong malaman kung sino ang ama ng dinadala mo! Tangina hindi ko alam! " Nagulat ako sa sinabi niya pero hindi ko pinapahalata.
"Sige nga matanong ulit kita, Kung ikaw nga ang tatay ng dinadala ko iiwan mo ba si dawn?" Napatigil siya at nanahimik
"See hindi ka makasagot. So what's the point of telling you about this baby, Just leave us alone, get the hell out of here nathan imbis na problemahin mo kung sino ang Ama ng anak ko, Bakit hindi mo problemahin kung sino ang ama ng anak ni dawn?" Nakangisi kong sabi na ikinalaki ng mata niya.
"W-what do you mean?" Nagtatakang tanong niya.
"Nevermind. Just leave " Tinalikuran ko siya. I want to end up our conversation baka kung ano pang hindi maganda ang masabi ko.
"No. I won't leave you here, Ikaw lang magisa baka mapano ka " Napataas ako ng kilay.
"I won't leave you, pero iniwan mo kong mag isa. Gagong gago ka na ba? "
"Sandy yung bibig mo naman! Kanina mo pa ko minumura " Tinarayan konalang siya at tumalikod sa kanya. Wala akong pakialam kingina niya.
"Sandy. What the fuck happened! "
Napalingon ako bigla, It's Bryle. Yare ako nito
"Bryle, I'm sorry." Nakangusong sabi ko.
"Bakit ka umalis ng hindi nagpapaalam. Saan ka ga— Oh nathan what are you doing here." Huli na niya napansin na nandito si nathan. And thanks to him hindi na niya ko matatanong ulit.
"Ah, Oo pare " Mayabang na sagot niya.
Damuhong 'to.
"Kumain kana ba?" Tanong sakin ni nathan.
"Hindi pa, May dala kabang pagkain?" Nakangiting tanong ko. Bigla siyang napakamot sa batok.
"Eh sa sobrang pagmamadali ko, hindi na ko nakapagdala maski prutas manlang. Pasenya na love " Nakanang pusang gala. Napatingin ako kay nathan. Tinawag akong love ni bryle!
"Bwiset ka, Lakas ng loob mong magtanong! Wala ka namang dalang pagkain. " Ngumiti siya sakin at humarap kay nathan.
Fuck wag mong sabihing..
"Nate, di kapa naman aalis diba? Okay lang ba kung bantayan mo muna siya?" Tumango si nathan.
Tangina naman.
"No nathan you can leave, I can manage naman na." Pagpupumilit 'ko. Alam mo minsan hindi ko din maintindihan si bryle. Ayaw niya kay nathan pero iiwan ako sa kanya. Bobo talaga.
"Sandy kailangan mo ng kasama. Kahit ngayon lang please" I guess I don't have a choice.
Kiniss ako ni bryle sa noo at tsaka umalis.
"So you're still not answering my question. Sino ang ama ng anak mo." Madiin na sabi niya.
Nanatili akong tahimik, Jusko naman bryle bat moba kasi ako iniwan! Anong sasabihin ko.
"Sandy! "
"Ano bang gusto mong mangyari, Ayoko ngang sabihin. AYOKO! Ba't ba di mo nalang ako iwan dito at umalis kana, Wala ka ng pake sakin, Sa anak ko. At sa buhay ko! Nathan Tapos natayo! Ikaw mismo ang tumapos dito! Kaya wag kang aarte na parang Interasado ka pa sa buhay ko. Na may pake kapa sakin. Kasi Nakakainis eh ang gulo mo. GINUGULO mo ko! GINUGULO mo ang puso't isip ko, Ayoko na ng gulo nathan. Pero kayo parin ang lumalapit sakin. Ano pa bang gusto niyo "
Nagpipigil ng luhang sabi ko. Nakita ko ang lungkot sa muka niya, Kung malungkot ka Nathan mas malungkot ako, hindi mo alam kasi wala ka sa tabi ko.
*TOK. *TOK.
"Sandy, Nakalimutan ko Ano nga palang gusto mong pag—Why are you crying?" Nagtatakang tanong niya. Pero di ko siya pinansin.
"I'm leaving" Malumanay na sabi ni Nathan.
"No, you stay here! You wanna know that truth right. Sasagutin kita. "
Natigilan siya at humarap sakin.
"What are you guys talking about?"
Nagtatakang bryle.
"It's Bryle! Si Bryle ang ama ng anak ko. Ngayong alam mo na. Just leave us alone. Wag mo na kaming pakielaman. Just mind your own family. " Tumango nalang siya at umalis.
I'm sorry baby..
To be continued...
