KAYIP RUH

-Bölüm Sekiz-

''Şunu bilmen gerek, Lina,  bu gece beni fark etmen cidden şaşırttı beni. Az önce hissettiğin o rüzgar... yani, gelişimin doğaüstü bir duyurusu gibi bir şey. Kartvizitim de diyebiliriz. '' Adeta gururlanarak gülümsedi. ''Daha önce hiç rüzgarın farkına varmadın, tıpkı daha önce beni hiç görememiş olan gibi. Ama şimdi görüyorsun.''

   ''Evet,'' dedim düz bir sesle. ''Şimdi görüyorum.''

İçini çekti.''demek oluyor ki açıkça bir ikilemle baş başayım.''Duraksadı besbelli benden bir tepki bekliyordu. Ona sessizce, doğrudan odaklanmaya çalışarak baktım.

   ''Bu ikilem, Lina zor bir ikilem.''; Şimdi seninle ne yapacağım?''

   Yüzümü buruşturdum. ''Ne demek istiyorsun?''

Bu anı abartılı bir biçimde yaşayarak yeniden içini çekti. Seni etrafta dolanırken izlemekten zamanla epey hoşlanmaya başladım. Fakat şimdi uyanmış ve bilinçli olduğun  için ortalıkta gezinmene izin verebileceğimi sanmıyorum. Kurallar böyle. Yani daha önce dediğim gibi:'' Seninle şimdi tam olarak ne yapacağım?''

       Ona benimle asla, hiç bir şey yapmayacağını haykırmak için duyduğum o güçlü isteği bastırdım. Şimdi, beni sisten çekip çıkarmadığı ve doğamı bana anlatmadığı için ona bir nebze bile kızgın değildim.Bana öylesine yakın olmasından kaynaklı, berbat bir tat vardı ağzımda.Ancak bu düşünceleri ifade etmek yerine sakince karşılık verdim.

''Adın ne?''

''Yaşarken Kayra.''

''Peki ölüyken?'' Sesimdeki hafif aşağılamayı gizleyemedim.

''Kayra  demen yeterli,'' diye cevapladı.

''Bence ikilemenin bir çözümü var, Kayra .'' 

''Harika. Bunu benimle paylaşırmısın peki?''

'Şöyle ki, Kayra, benim açımdan açıklayayım, şimdi o rüzgarı hissedebiliyorum.Bu öyle kolayca saklanabilecek bir şey olamaz, değil mi?'' Tatlılıkla gülümsedim fakat alaycı tonumun mümkün olabildiğince fark edilir olmasına gayret ettim. '' Yani bu mantıkla bakarsak, artık beni kendini belli etmeksizin izleyemiyeceksin, değil mi ?''

     Kayra yüzünü astı. Hazır bir cevabı olmadığını, düşünce zincirimi geçiştirecek bir yol bulamadığını görebiliyordum. Besbelli beni görünmeden izlemeyi sürdürebilmesini sağlayacak bir yol yoktu.

    Uzun bir duraksamadan sonra Kayra iç geçirdi ve gülümsedi. Beni hayal etmiştim, ama gülümsemesi eskiye oranla daha az ukalaca göründü gözüme. ''Evet Lina haklısın. Bundan böyle ziyaretlerimin daima farkında olacaksın.

 ''Harika. Bunu hallettiğimize göre o ziyaretleri bundan böyle sınırlı tutarsan sevinirim.''

 Yüzünden bir gölge geçti sanki. '' Ne demeye çalışıyorsun Lina?''

''Sana benimle ne 'yapabileceğini' söylüyorum, Kayra, '' dedim yapmacık bir sırıtışla .'' Yapabileceğin şey beni rahat bırakmak. Temelli.''

Bir anda Kayranın yüzü iyice düştü ve dudağının ucundaki kıvrım yukarıya doğru kalktığında dişlerini sergileyen bir hayvan gibi göründü. Bir yanım bana hırlamasını bekledi; hiç istemesem de ürktüm.

    Yüzümdeki korkuyu gördüğü belliydi çünkü alaycı tebessümü keskin bir sırıtışa dönüştü. Bu dönüşüm daha sevimli gözükmesini sağladı.

  ''Nasıl istersen.'' diye mırıldandı. Mucizevi bir şekilde gitmek üzere arkasını döndü ve yerde birikmiş çam iğneleri arasından sert adımlarla yürüdü. Fakat ağaçların arasında kaybolmadan önce durdu ve dönüp yüzüme baktı.Kollarını göğsüne kavuşturdu, o pis sırıtışı yüzünde asılıydı.