Festero 3

Hoofdstuk 1.

Lindy

~Een halfuur later~

Ik zucht luidt. "Enzo," ik wijs naar een bord langs de weg. "Het is verdomme naar rechts, sukkel." Ik lach spottend. Enzo rolt zijn ogen. "Ow en sinds wanneer hebben vrouwen een richtingsgevoel?" Vraagt hij. "Sinds nu." Zeg ik, terwijl ik hem uitdagend aan kijk. Hij lacht. "Nou, die theorie geloof ik niet direct." Zegt Enzo met een beledigende toon. Ik geef hem een speelse duw tegen zijn schouder.

"Nou je komt erachter als we die kant op gaan." Probeer ik hem wijs te maken. "Dan is het te laat." Zegt hij. Vragend kijk ik hem aan. Hij drukt op het gaspedaal, voor het stoplicht. Hij kijkt me aan. "Omdat, we dan zeker aan de andere kant van de wereld terecht komen." Kaatst hij terug. "Zozo, dat is knap zeg van mij." Ik kijk hem met een trots gezicht aan. Hij haalt zijn wenkbrauwen omhoog.

"Dan heb ik een goed richtingsgevoel, Enzo." Enzo lacht. "Hoezo heb je dan een goed richtingsgevoel?" Ik probeer mijn lach in te houden. "Omdat, ik dan de weg heb aangewezen, helemaal naar de andere kant van de wereld!" Roep ik sarcastisch. "Wauw! Wat geweldig! Ik ben zo blij dat je bij me bent." Zegt hij op een sarcastische manier terug. Ik rol mijn ogen, maar een brede lach siert wel mijn gezicht.

"Wat ben je weer lekker sarcastisch bezig." Zeg ik zuchtend. Enzo drukt het gaspedaal weer in en rijd naar rechts. "Inderdaad, maar het laatste was niet sarcastisch hoor." Hij knipoogt naar me. "En wat was het laatste dan?" Vraag ik. Even blijft hij stil. "Nou," hij krabt even in zijn nek. "Dat je uh, bij me bent." Antwoord hij zachtjes. Ik lach. "Tuurlijk." Zeg ik. Maar Enzo negeert mijn opmerking.

Na een paar minuten slaat Enzo van de weg af en staat hij stil in de berm, van een verlaten weg. "Dus, vertel me eens Lindy, waar we in hemelsnaam zijn?" Enzo kijkt me vragend aan, irritatie is duidelijk in zijn stem te horen. "Uhm." Ik kijk uit het raam en heb uitzicht op een rustig dorpje. "In een dorp." Antwoord ik, zonder hem aan te kijken, terwijl ik nog naar buiten tuur.

Ik hoor Enzo zuchten. "Wauw, dank je voor deze informatie." Antwoord hij. Ik kijk hem grijnzend aan. "Ach, geen probleem hoor." Enzo schudt lachend zijn hoofd. Hij haalt zijn hand door zijn haar en stapt daarna gelijk de auto uit. Ik blijf even zitten, maar ik ben te nieuwsgierig om hier te zitten en stap vervolgens ook de auto uit.

"Enzo? Wat doe je?" Roep ik gelijk, als ik de auto uit stap. Ik klap de deur dicht. "De trailer openen." Hoor ik zijn stem. Ik loop richting de trailer. "Waarom?" Vraag ik. "Festero. Duh." Kaatst hij terug. "Ow ja." Antwoord ik sloom. Enzo lacht. "Zo met je gedachtes bij mij, dat je Festero helemaal vergeet?" Vraagt hij grijnzend. Ik kijk hem raar aan. "In je dromen." Hij komt naast me staan. "In mijn dromen gebeurd dat inderdaad, maar ik vraag je of-" ik doorbreek zijn zin.

"Kom op, Festero moet eruit." Verander ik van onderwerp, terwijl ik van Enzo wegloop. "Maar natuurlijk." Enzo maakt beide sloten los en langzaam gaat de klep omlaag. "Hey Festero!" Roep ik enthousiast. Ik klem mijn armen stevig om zijn warme, zachte vacht.

"Sparcle?!" Hoor ik Enzo buiten roepen. Ik kijk op en zie Sparcle om de benen van Enzo springen. Ik laat Festero los en loop de trailer uit. Gelijk komt Sparcle nu ook richting mij. Ik buk en aai hem over zijn mooie vacht. "Wat doe jij nou weer hier, boef?" Vraag ik hem. Hij blaft een paar keer. "Spannend." Mompelt Enzo.

Ik sta op en kijk hem aan. "Spannend?" Vraag ik. "Als je boef zegt." Zegt hij grijnzend. Ik kijk hem verbijsterd aan. Ik leg mijn beide handen op mijn heupen. "Oké, ik ga." Ik keer om en loop richting de einde van de straat. Na een paar meter loopt Sparcle alweer blaffend naast me. "Sparcle." Mompel ik zuchtend.

"Hij wilt dat je blijft! Ow en Festero trouwens ook! En misschien ik stiekem ook een beetje!" Hoor ik Enzo luidt roepen. Ik rol mijn ogen en keer weer om. Eenmaal weer terug bij de auto, kijkt Enzo me vol ego aan. "Ik kom alleen terug vanwege Festero en Sparcle." Zeg ik. "Tuurlijk mevrouw." Ik blijf even stil en ik probeer zo serieus mogelijk terug te reageren. "Dank u, voor uw begrip. Meneer." Enzo lacht.

Even later, komt Enzo naast me staan, terwijl ik al die tijd verveeld tegen de auto stond geleund. Hij doet hetzelfde. "Ik heb even gevraagd aan mensen van het dorp om een kaart." Nieuwsgierig kijk ik opzij. Trots steekt hij een kaart voor mijn neus.

"Wat ben je toch weer slim." Hij geeft een klop tegen zijn schouder. "Maar goed," begint hij. "We zijn bijna bij de grens van België, en die vrouw vertelde me dat we hier zijn." Hij wijst met zijn vinger een plaats op de kaart. Ik knik. "Goed voor elkaar." Zeg ik, terwijl ik dit keer hem een schouderklop geef. "Weet ik toch."

Ik loop weer naar de trailer en pak daarna Festero beet en haal hem zorgvuldig de trailer uit. Eenmaal de trailer uit, is zijn energie niet te houden. Ik probeer op Festero zijn rug te komen, wat totaal mislukt. "Kan ik helpen, mevrouw?" Hoor ik naast me. Ik kijk opzij. "Noem me niet zo." Zeg ik geïrriteerd. "Oké, mevrouw." Ik zucht. "Kleuter." Mompel ik zacht. "Wat zei je?" Vraagt Enzo direct.

"Ik zei dat je een kleuter bent." Zeg ik nu harder. Enzo haalt zijn schouders op. "Nou, ik heb een keer van je moeder gehoord dat je erg van kleine kinderen houdt." Enzo kijkt me diep in mijn ogen aan. Mijn mond klapt in een fractie open. "Je vangt vliegen." Zegt Enzo na een aantal tellen. Met een vernietigende blik kijk ik hem aan.

"En hoe weet jij dat nou weer?" Vraag ik. Toch voel ik lichtjes mijn wangen rood gloeien. "Lindy toch," hij slaat een arm over mijn schouder, die ik gelijk van me af sla. "Ik weet alles van je." En zonder op mijn reactie te wachten, pakt hij me op en lijkt hij zonder moeite mij op de rug van Festero te zetten. Hij lacht even en loopt richting de auto met Sparcle. Ik kijk hem nog even aan, waarna ik daarna Festero in stap aanspoor.

--------------------

Heyy,

Ik word denk ik verliefd op Enzo. Help.

Xxx caitlinxfranke