Festero 3

Hoofdstuk 3.

Lindy

'We zijn er bijna,' hoor ik plots de stem van Enzo. Ik schrik en open mijn ogen. 'Was ik nou in slaap gevallen?' Vraag ik, terwijl ik met mijn handen in mijn ogen wrijf. Enzo lacht even. 'Ja, dat was je zeker.' Hij houdt zijn aandacht op de weg.

'Bij wat trouwens?' Vraag ik verward. 'De grens van België, slaapkop.' Ik rol mijn ogen. 'Oké, pestkop.' Kaatst ik terug. Enzo grijnst even, maar houdt verder zijn mond. Ik tuur naar buiten, totdat we bij de poorten van de grens zijn aangekomen.

Enzo geeft een bedrag aan de man achter het raampje, en al snel mogen we verder rijden. 'Zo, dat hebben we gehad.' Ik knik. 'O, wil jij trouwens even kijken hoe we nu verder moeten?' Vraagt hij. Ik knik nogmaals en haal de kaart tevoorschijn.

'Dit heeft geen zin,' mompel ik. 'Mhm?' Ik kijk gefrustreerd naar de kaart. 'We moeten toch eerst weten wat überhaupt ons plan is. We weten niet eens waar ze zijn.' Enzo knikt en lijkt even na te denken.

'Dan gaan we eerst achterhalen waar Spirit zou kunnen zijn.' Zegt hij even later. 'Ja en nu dan?' Vraag ik. Hij kijkt even om zich heen. 'Ha, wat toevallig.' Hij glimlacht breed. Ik volg zijn blik en in de verte kan je de Mac Donalds zien. 'Jij wilt natuurlijk weer eten.' Zeg ik lachend. Ik duw plagend tegen zijn arm.

Hij kijkt even opzij. 'Ja, duh. Een man zoals ik heeft vaak honger.' Ik kijk hem suf aan. 'Niet gaan overdreven, grapjas.' Hij woelt na mij opmerking door mijn haar. 'Hey! Stop!' Krijs ik. Ik sla zijn arm weg. 'Zo, dat krijg je als je mij beledigt.' Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. 'Rijd nou maar gewoon verder,' mok ik. 'Ja, mevrouw.'

Eenmaal op de parkeerplaats, stappen we beide uit. Hij komt naast me lopen. Samen lopen we zwijgend naar de ingang.

'Wat wil jij?' Vraagt Enzo, terwijl we samen naar al het eten turen. 'Mmm, even denken hoor.' Ik voel mijn maag al rommelen. 'Doe voor mij maar wat friet een een burger.' Zeg ik uiteindelijk. 'Wat voor burger?' Enzo kijkt me afwachtend aan. 'Kies jij maar voor me, ik zoek wel alvast een plekje.' Enzo zucht even. Ik grijns kort zijn kant op en loop van hem weg.

Als ik een goed plekje heb gevonden, ga ik zitten. Ik kijk naar Enzo, die verderop nog in de rij staat wachten. Ik lach inwendig.

'Zo, ik heb het hoor.' Enzo neemt tegenover mij plaats. Ik schud mijn hoofd heen en weer. 'Wauw, wat knap.' Zeg ik sarcastisch. Enzo kijkt me zwijgend aan. 'Eet smakelijk,' mompelt hij, mijn opmerking negerend.

Als ik mijn burger wil pakken, kijk ik Enzo met een gefronste blik aan. 'Wat is dit voor burger?' Vraag ik, als hij het door heeft dat ik hem aan kijk. 'Gewoon een burger,' antwoord hij. 'Gewoon een burger? Dit is serieus een kinderburger!' Zeg ik geïrriteerd. Enzo slikt zijn hap door. Kijkt mij geamuseerd aan.

'Dat is gewoon de perfecte burger voor een slaapkopje.' Ik rol mijn ogen. Ik kijk naar beneden. 'Zelfs een mini-frietje,' mok ik. 'Jij liep van me weg.' Mokt hij nu. 'Maar ik ging voor een plaats zorgen. En tada! We hebben een plekje, de rest is al vol.' Leg ik hem uit.

'En trouwens,' begin ik. 'Kan je niet even zonder me?' Vraag ik grijnzend. 'Ik vind het gewoon eng om alleen af te rekenen.' Reageert hij sarcastisch terug. Ik geef hem een afkeurende blik, waarna hij onschuldig zijn schouders omhoog haalt. Sukkel.

Ik laat het er maar bij en begin te eten. 'Nou, wel lekker hoor.' Geef ik toe, na een stilte. Hij knikt. 'Tuurlijk, dat weet ik toch.' Grijnst hij zelfvoldaan. Hij is al klaar met zijn maaltijd, en zit mij nu aan te gapen.

'Kijk de andere kant op.' Zeg ik dan ook. Hij kijkt opzij. Maar dan weer naar mij. 'Dan kijk ik naar oude vent.' Ik kijk opzij, en inderdaad. Een oude man, zit te genieten van zijn hamburger. Ik glimlach, en negeer de blikken van Enzo.