Festero 3

Hoofdstuk 6.

Lindy

Enzo kijkt met een verbaasde blik naar het scherm. 'Zou Spirit bij die mensen kunnen zijn?' Vraagt hij, nog steeds met zijn blik op de laptop. Ik haal mijn schouders op. 'Het moet wel.' Ik sla mijn ogen neer.

'Wacht moet je horen,' begint Enzo. Hij likt even over zijn lippen en praat dan verder. Aandachtig kijk ik hem aan. 'Na weer veel onderzoeken is er weer nieuw nieuws binnen gekomen. Het klopt inderdaad dat de paarden van Zeeland, naar het buitenland zijn vervoerd. Nu weten we waar: In midden het midden van Frankrijk, worden de meeste paarden verborgen gehouden. Voor meer details klik onderaan de pagina.' Leest hij voor.

Met een open mond kijk ik naar Enzo, ook nu kijkt hij mij aan. 'Klik voor meer informatie.' Spoor ik Enzo driftig aan. Hij knikt en klikt voor meer informatie. Vervolgens is een stuk tekst te zien, met daarbij een landkaart van Frankrijk, ingezoomd op het middelpunt van het land.

'In Bourgogne,' mompelt Enzo. Ik sla tegen zijn bovenarm, misschien iets te hard. Een beetje geïrriteerd kijkt hij mij aan. Ik negeer zijn blik verder. 'We moeten er naartoe, ik weet het zeker, Spirit is daar!' Roep ik, met een positieve houding. Enzo knikt langzaam. Mijn glimlach verdwijnt. 'Wat is er?' Vraag ik dan vervolgens.

'Niks, ik ga daar gewoon niet naartoe.' Antwoord hij bot. Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Enzo jij wilt Spirit toch terug? Waarom haak je ineens af? Vooral nu we net een locatie weten.' Enzo zucht even en kijkt mij dan diep aan.

'Ik ga gewoon niet naar Bourgogne toe, punt uit.' Hij staat op en loopt de kamer uit. Verbijsterd blijf ik op het bed zitten. Ik staar naar mijn laptop. Waar slaat dit nou weer op?

Niet veel later, besluit ik ook op te staan. Ik klap mijn laptop dicht en loop daarna de kamer uit. In de wat kleine woonkamer, tref ik Enzo aan. Met zijn handen tegen zijn gezicht gedrukt, zit hij op de bank.

Even bleef ik alleen maar naar hem kijken, maar besluit dan naar hem toe te lopen. Ik neem plaats naast hem. Na ongeveer een halve minuut, trek ik mijn mond pas open.

'Enzo, vertel me wat er is. Alsjeblieft.' Zeg ik zo kalm mogelijk. Enzo haalt zijn handen voor zijn gezicht vandaan, en kijkt me bedroefd aan. Ik heb medelijden, zonder dat ik weet wat er aan de hand is.

'Ik kan het je niet vertellen, tenminste nog niet.' Zegt hij ongemakkelijk. Ik knik begrijpend, al begrijp ik het totaal niet. 'Het is iets met mijn verleden.' Zegt hij na een lange stilte. Ik blijf even stil.

'Bourgogne heeft iets met je verleden te maken?' Vraag ik verward. Hij knikt. 'Ja en ooit zal ik je alles vertellen, maar niet nu.' Ik sla mijn ogen neer en denk diep na. Hoe kan Bourgogne ooit iets met zijn verleden te maken hebben? Is hij daar dus ooit geweest? Of iets met familie?

Dan staat hij op. Nieuwsgierig kijk ik hem aan. 'Zullen we beneden in het restaurant wat gaan eten?' Hij haalt ongemakkelijk zijn handen door zijn haar. Ik knik en sta ook op. Enzo glimlacht zwakjes mijn kant op, en ik glimlach precies op dezelfde manier terug.

'Hoe laat is het eigenlijk?' Vraag ik, als we buiten de deur staan. 'Uhm, even kijken.' Hij haalt zijn mobiel tevoorschijn. 'Net zes uur geweest,' antwoord hij al snel. Ik knik dankbaar en samen lopen we verder.

Al vrij snel komen we in het kleine, maar knusse restaurantje van het hotel. Ik kijk even rond en dan tikt Enzo mij aan. Vragend kijk ik hem aan. 'Zullen we daar gaan zitten?' Hij knikt naar een tafel met twee stoelen. Ik ga akkoord.

We benen er op af en zwijgend nemen we plaats. Beide bekijken we het menu en vertellen we elkaar wat we nemen. Dan komt er al vrij snel een ober aangelopen. Ik kijk de ober aan en vertel wat ik wil, daarna vertelt Enzo zijn gerecht. De ober schenkt ons nog een glimlach, voordat hij er weer vandoor is.