Festero 3

Hoofdstuk 10.

Lindy

Ik grijns.

Enzo doet precies hetzelfde. Al ziet zijn grijns er vast veel aantrekkelijker uit. Correctie; dat weet ik eigenlijk vrijwel zeker. Ik zie er meer uit als een aap, die een gekke bek trekt.

'Wat kan je mooi grijnzen,' krijg ik al snel te horen. Precies wat ik verwachtte te horen.

Meteen, haal ik mijn serieuze blik tevoorschijn. Ik rol mijn ogen. 'Alsof jij perfect bent.' Mompel ik, diep vanbinnen voel ik een steek van kwetsbaarheid. Ben ik nou echt gevoelig voor hem?

'Ik ben perfect.' Zegt hij, met een opgeheven hoofd. 'Oh,' acteer ik verbaasd. 'Is het 1 april vandaag?' Vraag ik. Ik kijk zijn kant op, terwijl ik probeer niet om mijn eigen grap te lachen.

Langzaam zie ik zijn wenkbrauwen omhoog gaan. Zijn blik is nog op de weg gericht. Dan na enkele seconden, lacht hij pas. Alsof, hij de grap nu pas door heeft. Stiekem, snapt hij het inderdaad nu pas.

Zijn ogen schieten na zijn -misschien toch wel leuke- lach, mijn kant op. Hij kijkt me kort diep in de ogen aan, lacht scheef en blikt daarna weer naar de weg. Geen één woord brengt hij uit.

Waarom, zegt hij niks?

'Jij mag weer de navigatie spelen,' zegt Enzo, na enkele minuten. Een lach rolt over zijn lippen. 'Zozo, nu mag ik als vrouw wel de weg wijzen?' Vraag ik en prik met mijn eigen vinger tegen mijn borstkas.

Enzo laat één hand van het stuur los en tikt vervolgens met zijn hand een paar keer op mijn hoofd. 'Wees trots op jezelf. Je bent waarschijnlijk de enige vrouw die dat mag.' Zegt hij, met een behoorlijke grijns op zijn gezicht.

Ik steek mijn tong uit. 'Ik weet het gewoon beter dan jou.' Zeg ik betweterig. Enzo pakt het stuur weer met beide handen vast en haalt een auto in. Daarna, reageert hij weer.

'Je kan gewoon beter op de kaart kijken, snoesje.'

Ik rol mijn ogen. 'Jaja,' zeg ik droog en pak daarna de kaart, die verkreukelt ergens achterin lag. Ik strijk het weer glad en vraag vervolgens aan Enzo waar we zijn. Ik zoek het op de kaart en probeer daarna uit te vinden, wat de volgende afslag is.

Enzo grijnst als hij de afslag neemt, die ik hem heb verteld.

'Slimme meid ben je.'

Ik duw vervolgens tegen zijn arm. Wat hem alleen maar laat lachen.

-Parijs-

Wauw, en daar waren we dan.

Het duurde even, want ja... Misschien was ik soms even niet goed in "de weg wijzen". Enzo zuchtte luidt, als hij erachter kwam dat we verkeerd reden. Ik moest alleen maar lachen. Waarna, hij mij met een serieuze blik aankeek, maar uiteindelijk zelf ook in de lach schoot.

Ja, stiekem genoot ik van zijn gezelschap.

En ik schaam me dood, dat ik Spirit soms even vergeet.

'DE EIFFELTOREN!' Schreeuw ik door de auto, met een bliksemflits wijs ik ernaar toe. 'Zo, doe eens even RUSTIG.' Ik rol mijn ogen. 'Laat me mezelf zijn.' Zeg ik zonder schaamte, een grijns verschijnt op mijn gezicht. 'Wees lekker jezelf. Bij mij mag dat.'

Mijn blik schiet van de Eiffeltoren naar Enzo. Ik trek vragend een wenkbrauw omhoog. 'Wat?' Vraagt Enzo, zijn blik op de weg gericht. En toch, weet hij dat ik naar hem kijk.

'Nee, niks.' Ik richt mijn blik snel weer naar buiten. De stad is echt prachtig.

Op een gegeven moment, stopt Enzo in een straat, midden in de stad. Hij kijkt mij weer aan. 'Ik weet een leuk cafeetje.' Hij knipoogt. 'Hoe...?' Vraag ik verbaasd. Hij drukt met zijn wijsvinger op mijn lippen. 'Ik ben hier gewoon al eens geweest, niks bijzonders hoor.' Vertelt hij mij.

Dan stapt hij vervolgens uit de auto. Ik blijf even zitten. Ik zeik toch niet over waarom hij dat weet? Er is iets. Er is iets, hier in Frankrijk, wat hem op sommige momenten laat veranderen. En ik wil weten, waarom en hoe?

'Lin, kom je nog?'

Ik schrik op uit mijn gedachtes. 'Oh ja, tuurlijk.' Antwoord ik snel, en stap dan de auto uit. Ik sta naast hem. 'En Festero dan? Waar moet hij naartoe? Er is hier geen stuk weiland te bekennen!' Opeens neemt mijn bezorgdheid het van me over.

Enzo pakt met zijn handen mijn schouders vast. Glimlacht naar me. 'Het komt goed. Ik weet waar hij terecht kan, waar wij met z'n drieën terecht kunnen komen.'

Mijn mond staat een klein stukje open. 'Enzo, wat bedoel je nou toch allemaal? Vertel me wat je allemaal van plan bent.' Beveel ik, ik smeek hem bijna.

Één van zijn mondhoeken krult omhoog. Plots voel ik zijn hand door mijn haar gaan. 'Sttt, geen stress. Alles komt goed, alles komt goed Lin.' Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. 'Ik stress niet, ik wil gewoon weten wat je van plan bent. Is dat teveel gevraagd?' Zeg ik geïrriteerd. Zijn hand verdwijnt weer verder van mijn haren vandaan.

'Ik vertel je het zo.'

Enzo glimlacht scheef en trekt me mee naar een cafeetje, een paar meter verderop.

----

Heyy,

Zie hoe schattig Enzo eruit ziet op die foto ^^

Xxx caitlinxfranke

Ps; zo lang geen hoofdstuk geplaatst, maar school neemt de laatste tijd zo veel tijd in beslag :'(

Pss; voor de mensen die "Till The End" lezen, wil ik vragen...

Moet ik daarmee doorgaan, of me vooral op dit boek richten? :')