Festero 3

Hoofdstuk 16.

Lindy

We waren binnen. Ik was bang. Mijn hele lichaam trilde.

'Waarom tril je zo?' Vroeg de man, hij keek alsof hij dat een rare reactie van mij vond. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes. 'Wat denk je?' Antwoordde ik bot. Hij keek me enkel aan, na mijn botte opmerking.

Plots begon hij te lachen. Met een gefronste blik keek ik hem aan. 'Nu heb je nog een grote mond,' zei hij lachend. Ik negeerde zijn opmerking. Na een aantal secondes, trok hij me mee de trap op.

Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik wilde hun namen schreeuwen en ze waarschuwen. Maar, dan ging ik eraan. En het idee, dat Peter en Enzo nu nog vredig liggen te slapen, is vreselijk.

'Sta op, luie varkens!' Riep hij. Zijn kreet was nogal droog. Ik vind hem droog. Maar, je kon niet met hem dollen. Want, nadat hij riep, haalde hij zijn wapen tevoorschijn.

Peter stond in de deuropening van zijn kamer. Met grote ogen keek hij mij aan. Toen naar die man. 'Peter!' Riep ik, bijna huilend. 'Laat haar los,' sprak Peter kalm uit.

'Jezus, wat is hier aan-' ik keek opzij en zag Enzo geeuwend in de deuropening staan. Maar, al snel was hij klaarwakker. Zijn mond klapte letterlijk open.

Toen Enzo met zijn ogen recht in de mijne keek, rolde er een traan naar beneden. 'Enzo,' stamelde ik. 'Lindy,' piepte hij zachtjes. 'Het komt goed.' Probeerde hij mij gerust te stellen. Ik probeerde mezelf los te wurmen uit de greep van die man.

'Blijf stil staan meisje,' zei hij met een zware stem. En toen voelde ik staal tegen de zijkant van mijn hoofd gedrukt. Mijn ogen sperde nog meer open. Hij had z'n wapen tegen mij aan gedrukt. Zou hij me echt doodschieten als hij wou?

'Wat?' Spuwde Peter uit zijn mond. De man lachte. 'Dat weet je best, Peter.' Vertelde hij lachend. 'Peter? Wat is dit?' Enzo keek Peter vragend aan. Peter keek beschamend naar beneden. 'Enzo, toch?' Bemoeide de man zich ermee. Langzaam knikte Enzo.

'Ik ben Maarten, en ik krijg nog munten van deze beukennoot hier.' Sprak hij grijnzend uit. Enzo keek Peter raar aan. 'Geld?' Vroeg hij verbaasd aan Maarten. Hij knikte. 'Hij verwoest dingen van mij.' Maarten zuchtte geïrriteerd. 'Dingen?' Vroeg Enzo. Nogmaals knikte hij.

Maar, ik dacht enkel aan dat metalen ding tegen mijn hoofd. Nog steeds drukte hij om de seconde dat ding tegen mijn hoofd aan.

'Ja, mijn bedrijf met paarden. Oh enne, ik wil dat paard ook terug, Peter.'

Peter schudde wild zijn hoofd. 'Denk het niet.' Maarten schudde zuchtend zijn hoofd. 'Nog één keer; geld en dat paard, Peter.'

'Een lul zoals jij, verdient dat niet.'

Even was het stil.

Maarten drukte nu de pistool tegen mijn keel. Hij leidde mij de trap af. Richtte nu zijn wapen op Peter en Enzo, die ook de trap afliepen en ons volgde.

Maarten maakte de deur open. 'Jammer zeg Peter,' hij grijnsde breed. 'Ik weet je stallen te vinden.' Peter blik werd nog kwader dan der net. Hij stormde op ons af.

Al snel lag Peter op de grond. Enzo stond er ondertussen naast. 'Laat Lindy tenminste los,' smeekte Enzo. 'Zonder haar, krijg ik niet wat ik wil.' Zei hij en vervolgens trok hij mij mee richting de stallen.

'Ah, hier is ze.' Zei hij grijnzend. Hij keek naar het paard. Hetzelfde paard, dat ik wou aaien. En toen drong het bij me door.

'Jij hebt haar mishandeld,' zei ik zachtjes.