Festero 3

Hoofdstuk 8.

Enzo

Met een geschrokken blik kijkt ze mij aan. Ik wacht ongeduldig af. 'Nou?' Vraag ik haar, als ze me nog steeds enkel aan kijkt.

Ze zucht even. 'Nou, het was Jeroen en ja hij...' Begint ze. 'Ik wil gewoon even geen gezeik met jongens, snap je?' Ze kijkt mij twijfelend aan. 'Ik ben een jongen.' Zeg ik lachend. Ze rolt lachend haar ogen. 'Maar, ik bedoel gezeik met relaties, straks wil Jeroen dat of zo en dat gaat gewoon niet, met het gene waarmee wij samen bezig zijn.' Ik knik begrijpelijk.

Ik wil het haar vragen. Vragen of er nog een kans is dat we weer bij elkaar komen. Maar eerlijk gezegd, durf ik dat niet. Bang voor haar reactie. En deze hele reis, draait natuurlijk om Spirit. Niet om ons.

'Nou, mag ik gaan douchen?' Vraagt ze lachend. Ik schrik op uit mijn gedachtes en knik vlug. Ik zet een stap achteruit en Lindy sluit uiteindelijk de deur.

Ik loop terug de slaapkamer in en begin mijzelf om te kleden. Ik trek mijn simpele spijkerbroek aan, met daarop ook gewoon een simpel wit shirt. Ook trek ik gelijk mijn schoenen aan. Ik wil al naar de badkamer lopen, maar bedenk dan pas weer dat Lindy daar is. Mijn haar kan wel even wachten.

Ik loop richting de keuken, en maak een ontbijtje voor mezelf klaar. En ja, natuurlijk ook voor Lindy. Dacht je bijna dat ik een arrogante lul was hè?

Ik zet haar bord met boterhammen op tafel en loop met de mijne even naar de slaapkamer. Als ik langs de badkamer loop, knalt er iets hards tegen mijn lichaam op. Ik deins achteruit, maar weet nog gelukkig net op twee benen te staan.

Lindy slaakt een gil. Met één hand houdt ze haar handdoek stevig tegen haar lichaam gedrukt en de ander wrijft ze mee over mijn wang. 'Gaat het Enzo?' Vraagt ze met een bezorgde stem. Voor mij, een beetje te bezorgd. Maar, ik vond het al bijzonder dat ze zo om mij gaf.

Maar nu wel als vrienden...

'Ja, tuurlijk.' Mompel ik zachtjes. 'Was echt mijn bedoeling niet...' Ik glimlach bescheiden naar haar. 'Snap ik, het gaat wel, echt.' Ze haalt opgelucht adem en glimlacht daarna naar me. 'Ik ga me dan maar weer snel omkleden.' Zegt ze en beent dan snel de slaapkamer in, om vervolgens de deur dicht te doen.

Ik zucht even en loop de keuken in, om mijn bord neer te zetten. Dan loop ik wel de badkamer in. Ik smeer een beetje gel om mijn handen, en probeer mijn warrige haar een beetje fatsoenlijk te krijgen.

'Staat juist leuk, als het een beetje warrig zit.'

Ik kijk, een beetje geschrokken, opzij om dan in de ogen van Lindy te kijken. Ze schenkt me een knipoog en begint dan zelf haar natte haren te borstelen. 'Echt waar?' Vraag ik verbaasd. Ze grijnst even kort, en haalt haar handen door mijn haar.

'Ja, vind ik schattig staan.' Mijn mond klapt open, maar snel sluit ik hem. 'Wat? Mag ik dat niet zeggen?' Vraagt ze, als ze een staart in haar haar maakt. Ik knik vlug. 'Natuurlijk.' Zeg ik simpel. Ze glimlacht en begint dan haar make-up te doen. Wat Lindy overigens nooit veel op heeft. Wat ik juist mooi vindt.

Ik staar naar spiegelbeeld. 'Ben jij klaar?' Vraagt ze. Weer schrik ik uit mijn gedachtes. 'Uhm ja, ik wel.' Stamel ik. 'Mooi, ik hoef alleen nog even wat eten klaar te maken, maar dat kan ik wel in de auto-' ik stop haar zin. 'Ik heb al wat voor je gemaakt.' Vertel ik haar.

'Oh, dank je.' Ik glimlach. 'Geen dank.' Zeg ik met warme en zachte stem, en loop dan de badkamer weer uit. Ik pak al mijn spullen en stop die in mijn tas. Vervolgens zet ik mijn tas, alvast bij de deur van het hotel. Dan loop ik weer terug de slaapkamer in.

Ik zie de tas van Lindy open staan op het bed. Ik zie een foto, maar kan niet goed zien, wat voor foto. Mag ik in haar spullen rondsnuffelen? Mijn nieuwsgierigheid is te groot en loop uiteindelijk ook richting haar tas.

Ik pak de foto in mijn handen beet. Wow.

Het is een foto van mij en Lindy samen. Toen we nog bij elkaar waren. Nu pas zie ik meerdere foto's verborgen in de zijvakjes. Ik pak de rest er ook bij. Meerdere foto's van Festero en van Lindy en Festero samen. Maar ook van Spirit. Er zit zelfs een foto van mij en Spirit samen tussen. Dat ze dit nog bewaard heeft, na al die maanden. We hadden elkaar zo lang niet gezien. En ze heeft ze zelfs meegenomen.

'Wat doe je?' Uit schrik laat ik de foto's uit mijn handen vallen, die uiteindelijk neerdwarrelen op de grond. Ze komt naar mij toegelopen en kijkt met grote ogen naar de foto's op de grond en dan al snel weer naar mij.

'Sorry, ik... Het spijt me.' Stamel ik. Ik haal ongemakkelijk mijn hand door mijn haar. Ze raapt zuchtend de foto's op en stopt die snel weer terug in haar tas. 'Waarom zat je tussen mijn spullen te snuffelen?' Vraagt ze boos.

'Ik zag die foto van ons...' Ik stop even. 'En toen viel mijn blik ook op de rest van de foto's... Het spijt me.' Ik haal diep adem. Ze komt naast me op het bed zitten. Ze staart naar beneden. Uiteindelijk staat ze toch weer op.

Ze sluit haar tas, die ze vervolgens over haar schouder hijst. Ze loopt naar de deur van de slaapkamer. Ik volg haar beweging met mijn ogen. Ze draait zich om en trekt haar wenkbrauwen omhoog. 'Kom we gaan Festero halen.'

-------------------

Heyy,

Sorry voor het saaie hoofdstuk, maar volgend hoofdstuk is weer leuker! ;)

Xxx caitlinxfranke