Festero 3

Hoofdstuk 26.

Enzo

Mijn ogen werden abrupt zo groot als schotels. Ik geloofde het niet. Ik wreef in mijn ogen. Maarten trok niet begrijpend een wenkbrauw omhoog. 'Wat?' Vroeg Maarten, toen hij richting mij en Spirit toe kwam. Ik hield Spirit stevig vast. Ik laat hem nu nooit meer los. Wat het ook kost.

Hij keek naar mijn hand. Toen weer in mijn ogen. 'Waarom, houd je dat beest zo stevig vast?' Vroeg hij nieuwsgierig, tegelijkertijd zo nors. Ik mompelde iets onverstaanbaars. Wat moet ik zeggen? 'Er is iets', nam hij aan, nadat ik nog steeds niks tegen hem had gezegd. 'Hoezo?' Vroeg ik bot. 'Jij en dat paard,' zei Maarten nu, eerder tegen zichzelf. Hij leek na te denken. Ik begon lichtjes te trillen. Wat als hij weet dat het mijn paard is? Dat hij weet, dat ik Spirit aan hem had overhandigd voor geld.

Plots kijkt hij me weer echt diep in mijn ogen aan. Angstaanjagend. 'Jij,' begon hij. Zijn ogen kneep hij tot spleetjes. 'Jij bent de jongen, die mij je paard had gegeven. Jij bent de jongen, van vroeger, met Peter. Jij bent de verdomde jongen, die ik altijd in m'n verdomde leven tegen kom.' Spreekt hij zijn woorden langzaam maar krachtig uit. Ik schrik, vanbinnen. Ik kan geen angst tonen aan hem. 'En dat zie je nu pas?' Vraag ik, een lach rolt over mijn lippen. Een nerveuze lach. En dat weet hij. Hij weet dat ik bang voor hem ben.

'En dit is dat beest', zegt Maarten, mijn vraag negeert hij. 'Nee.' Vertel ik hem. Lieg ik tegen hem. Ik wil niet weten wat hij dan zou doen, als hij weet dat dit mijn paard is. Hij kan me dan nog meer laten lijden, dan dat ik al doe. 'Oké,' zegt hij. Vanbinnen spring ik een gat in de lucht. Hij gelooft me. Maar, dan. Dan komt er een vieze grijns tevoorschijn op zijn gezicht. Mijn hoop daalt weer langzaam naar beneden. Die grijns betekent nooit wat goeds, in ieder geval niet van hem.

'Dan kun je zonder moeite dit arme beest uit zijn lijden verlossen.' Hij grijnsde nog even mijn kant op en draaide zich daarna om. Verderop stond Maarten weer stil, en keek hij naar mij en Spirit. Hij tikte met zijn vinger een paar tegen zijn horloge. Ik moest tijd rekken.

Lindy.

Zou ze plots hier naast me staan en ons redden? Nee. Dat is onrealistisch. Ik moest mezelf al gaan afvragen of ze überhaupt om me gaf. Ze is bij Peter. En ze hebben elkaar al afgelebberd. En ik weet zeker dat Peter haar niet zal afwijzen. En dat begrijp ik. Maar, ik zou het niet aankunnen als Lindy, het leukste meisje dat ik ooit heb gekend, met mijn eigen neef heeft.

Ze heeft geen gevoelens meer voor mij.
Maar, ik wil het niet toegeven.
Want, ik houd van haar.
Met heel mijn hart.

'Hey!' Klonk een woede stem. Mijn gedachtes vlogen weer weg. Maarten gunde mij een vernietigende blik. 'Anders maak ik jou en dat beest kapot, dat kan natuurlijk ook.' Zei hij. De woorden waren bedreigend, maar ik probeerde het te negeren. 'Wat heb je met hem gedaan?' Vroeg ik. Maarten fronste eerst en grijnsde pas na een aantal secondes. 'Aha,' zei hij en kwam weer dichterbij. Hij stond naast me en ik kon zijn vieze adem, dat rook naar rotte ui, ruiken. Ik sloot mijn ogen, maar opende ze gelijk weer toen ik een bepaald geluid hoorde.

Maarten haalde een mes uit z'n zak. Hij drukte met het punt van de mes tegen de vacht van Spirit. 'Jij kan het niet aan, als ik je vertel wat ik allemaal doe met die rotbeesten.' Zei hij en drukte nu nog harder met dat mes. 'Stop', zei ik, maar het kwam er onzeker uit. Toch trok hij het mes terug. Wel was een klein straaltje bloed te zien. Spirit hinnikte. Stampte een paar keer met zijn hoef tegen de koude vloer.

'Het zijn verdomme allemaal stinkbeesten!' Riep Maarten ineens. Ik ademde diep in. 'Ik weet niet waar al die haat vandaan komt, maar neem dan gewoon afstand van paarden. Lijkt me slimmer.' Ik knipoogde naar Maarten. 'Je weet helemaal niks', spuwde hij recht in mijn gezicht. Ik rolde mijn ogen, en dat was de druppel voor Maarten. Hij duwde me hardhandig weg, waarna ik met een klap op de grond terecht kwam. 'Godverdomme', vloekte ik in mezelf. Twee mannen wisten mij weer stevig beet te pakken, en ze leken me niet meer los te willen laten.

Maarten grijnsde weer.

'Ik slacht dit beest wel voor je af, hoef jij helemaal niks te doen.' Waren zijn woorden, voordat hij een wapen in de lucht hield. 'Nee', fluisterde ik. 'Nee, nee, nee.'

Spirit zijn ogen keken in die van mij. De ogen die altijd een glimlach op mijn gezicht lieten tevoren. En nu dus ook, ondanks de situatie waarin we ons bekeerde.

Hij hinnikte zachtjes. Leek afscheid van mij te nemen. Ik keek naar het straaltje bloed, wat steeds erger leek te worden. En ik dacht: het is goed zo. Hij moet uit zijn lijden worden verlosd. Hij hinnikte weer zachtjes. Een mes stak in mijn hart. Dit deed zoveel pijn. Meer pijn dan toen mijn ouders gingen scheiden. Ze mij niet meer wouden, en niet meer voor mij wilden zorgen. Ik bij mijn opa en oma, Adri en Cindy, moest wonen.

Want, Spirit heeft mij gered. Uit de zwarte tijden. Ik wil er niet eens aan denken, hoe ik nu zou zijn, als Spirit nooit in mijn leven was geweest.

Ik geef om hem. Meer dan om wie dan ook. Zelfs Lindy? Ja, ik denk het. Spirit heeft mij namelijk nooit pijn gedaan. Nooit.

De hinnik van Spirit zorgde dat ik mij weer in de realiteit begaf. Kippenvel raasde over mijn huid, ik huiverde door het uitzicht.

'Zeg maar vaarwel',

Maarten laadde het wapen. Gunde mij nog zijn vieste blik, en richtte zich daarna op Spirit.

En hij schoot. Één keer.

Plots uit het niets klonk een seconde later nog een schot. Maar, het tweede schot was niet door Maarten.

Ik werd lichtjes duizelig. Door Spirit, die langzamerhand dood ging. Twee  vreemde mannen, die plots hier waren. Alles ging snel, te snel.

Maar, alles om me heen leek plots tot stilstand te komen. Toen ik haar zag. Haar ogen. Haar mooie haren. Haar mooie figuur.

Gewoon door alles aan haar.

---

TIP!

Lees het boek "Enzo", als je meer van het verleden van Enzo wilt weten. Het boek gaat namelijk over zijn verleden, en het boek zal eindigen tot het moment, dat hij Lindy ontmoet.

En dan begint "Festero" dus.

Je kan "Enzo" ook natuurlijk gewoon lezen, als deze serie klaar is. Maar, het boek staat dus wel al online. Alle keuze aan jou.

Toedeledoeeee
X Caity (bijnaam)