Festero 3

Hoofdstuk 2.

Lindy

Door even wat rondjes met Festero te lopen, is hij gelijk al wat rustiger. Ik aai over zijn hals. 'Ik hou van je.' Mompel ik zachtjes. 'Lindy!' Ik schrik en kijk gelijk op. 'We gaan weer verder!' Roept hij. 'Ik kom!' Roep ik terug, en spoor Festero richting Enzo toe.

Eenmaal bij de trailer stap ik af. Ik zet hem weer in de trailer en plaats een kus net boven zijn neus voordat ik eruit ga. Enzo kijkt me grijnzend aan, als ik de trailer uit kom lopen. 'Wat?' Vraag ik bot. Hij haalt zijn schouders onschuldig omhoog. 'Niks hoor.' Zegt hij met een brede lach, en sluit daarna de trailer goed dicht.

'Oké?' Zeg ik op een vragende toon. Hij knipoogt en loopt weer richting de auto. Ik blijf even staan en loop dan uiteindelijk ook richting de auto. Ik open de deur en stap in. De radio stond vrij hard aan. Ik zet de muziek zachter en Enzo trekt een pruillip.

'Je zorgt er zo echt voor dat ik doof wordt.' Zeg ik geïrriteerd. 'Kom op.' Zeurt hij. 'Je bent irritant Enzo.' Zeg ik als ik weer de andere kant op kijk. Geblaf is achterin de auto te horen. 'Sparcle, doe eens wat stiller.' Mompelt Enzo. Ik lach. Enzo kijkt me dan plots vragend aan. 'Geblaf is te hard en die keiharde muziek niet?' Vraag ik, en nogmaals lach ik.

'Ja, maar muziek is leuk.' Kaatst hij terug. 'Dan zorg ik er wel voor dat muziek niet meer leuk is.' Zeg ik, grijnzend kijk ik hem aan. Hij knijpt zijn ogen tot spleetjes. 'Hoe?' Vraagt hij nieuwsgierig. 'Door te gaan zingen of eerder krijsen.' Daag ik hem uit.

'Nou, doe maar hoor.' En hij zet de muziek weer aan. Een rap lied is bezig. Ik zucht en zet het op een andere radiostation. Als het lied 'What do you mean' van Justin Bieber voorbij komt, laat ik het hierop staan. Perfect om hem terug te pakken. Want hij haat Justin Bieber. Niet dat ik een enorme fan ben, maar dat doet er nu niet toe.

'Lindy, doe normaal. Geen Justin Bieber!' Roept hij geïrriteerd. Als hij het lied weg wil drukken, houd ik hem tegen. 'Ik zing alleen op dit lied.' Ik doe mijn armen over elkaar. Hij is even stil. 'Voorruit dan maar.'

Ik zing het lied tot het einde mee en ik geniet van de geïrriteerde blikken van Enzo, als ik af en toe opzij kijk. 'Man, dat is voorbij.' Zegt hij opgelucht en vlug zet hij het op een ander radiostation. Hij kijkt me daarna grijzend aan. 'Maar jij kon het wel goed mee zingen.' Zegt hij. 'Ja vast.' Zeg ik.

Hij is niet geïrriteerd genoeg, denk ik bij mezelf. Ik heb een geweldig plan. Maar het zal me moeite kosten om de woorden over mijn lippen te laten rollen.

'Justin Bieber kan ook gewoon goed zingen hoor, en hij is ook nog eens,' ik stop even. Enzo kijkt me afwachtend aan. 'Vet lekker.' Weet ik er net uit te brengen. 'Ja hoor, jij vind hem lekker?' Vraagt hij verbaasd. Ik knik hevig. 'Beter dan jou tenminste.' Zeg ik.

Hij kijkt me met een mond vol tanden aan. 'Dan ga ik maar gauw tatoeages neerzetten.' Zegt hij na een tijdje. Ik kijk hem vol ongeloof aan. 'Nee, dat doe je niet.' Zeg ik. 'Oh en hoezo nu niet?' Vraagt hij, terwijl hij met z'n beide handen het stuur vast pakt. 'Want, jij bent al mooi zonder tatoeages.' Zeg ik.

En wauw, heb ik dat echt gezegd?

Ik voel mijn wangen gloeien en wend gelijk mijn blik een andere kant op. Ik kijk naar mijn -o zo interessante- nagels.

'Zozo.' Stamelt hij. Ik negeer zijn reactie. 'Zijn we nou sarcastisch bezig of niet?' Vraagt hij lachend. Ik kijk hem aan. 'Uh ja, denk je ik ga zeggen dat je knap bent?' Breng ik uit. Je liegt, je liegt. Gaat er door me heen. 'Niet.' Mompel ik tegen mezelf. 'Wat?' Vraagt Enzo. 'Niks.' Ik kijk naar buiten. 'Start de motor nou maar.' Zeg ik bot.

Ik hoor niks meer, behalve het geluid van de motor die begint te draaien. 'Nou uhm, waar gaan we heen?' Vraagt Enzo. Doe niet zo bot. Zeg ik tegen mezelf in mijn gedachtes. Ik kijk hem aan. Ik glimlach.

'Eerst maar eens zorgen dat we de grens van België bereiken?' Vraag ik, ik knipoog. Even blijft hij me enkel aan staren. 'Enzo?' Ik schudt mijn hand voor zijn gezicht. 'Oh uh,' stamelt hij. 'Doen we.' En zo rijden we verder. In stilte.

Ik leun mijn hoofd tegen de stoel en sluit mijn ogen. De muziek dempt zacht door de auto. Het maakt me vrolijk, maar tegelijkertijd geeft het even rust.

Dan plots hoor ik de stem van Enzo zachtjes meezingen met het lied. En het was oprecht mooi. Maar ik hield mijn mond. En genoot van zijn warme stem.

-----------------------

Heyy,

Beetje saai hoofdstuk...

Maar ut wordt zeker weten spannender.

In het begin vind ik mijn boeken altijd saai 🙄😅

Xxx caitlinxfranke