Campus Nerd is the Lost Princess (Completed/Not Edited)

Chapter 39 - Their Past (Part 2)

Chapter 39 - Their Past (Part 2)

-Third Person POV-

Simulang nawalay si Andrew sa kanyang kakambal, ay hindi niya parin maiiwasang sisihin ang sarili niya. Na sana nasa tabi siya ni Lyka sa araw na yun, hindi na sana nangyari pa ang lahat ng ito, na sana nakapiling pa niya ang pinakamamahal niyang kapatid.

Simula kasi pagkabata, ito na ang nagpapasaya sa bawat araw niya, hindi niya kung bakit, siguro dahil kambal sila pero gusto niyang protektahan ang ngiti nito na siyang nagbibigay kasiyahan sa pamilya nila.

Kaya, simula sa araw na din yun malaki ang pinagbago ni Andrew, bihira mo na lang itong nakikitang ngumiti at masaya.

"Hey, Drew. Wake up!" habang niyuyugyog si Andrew.

"Just 5 more minutes, Lyka." Malumay na sabi ni Andrew at tinakpan ang ulo niya.

Biglang tumigil ang nagyugyog kay Andrew.

Ng marealise ito ni Andrew. Agad siya napabangon at napatingin sa taong gumigising sa kanya at malungkot na ngumiti.

"What are you doing here?" cold na sabi ni Andrew.

"I was trying to wake you up. Your Grandpa is waiting for you downstair." Pilit na ngumiti si Nuriko habang sinasabi niya ito.

"I get it. So, get out." Cold na sabi niya at tuluyan ng bumangon sa kama niya.

"But.. Drew-" hindi na tuloy ang sinabi niya ng tinignan siya ni Andrew ng masama.

"I was just trying to cheer you up. I know how you feel, but please you don't need to lock yourself here." Nag alalang sabi ni Nuriko.

"You don't know this feeling, Nuriko-nee. Hindi mo alam kung gaano kasakit na mawala sa akin ang kakambal ko, feeling ko half of my life just died. Lalo ng nakita ko kung paano nabangga ang katawan niya sa sasakyan. *sniff* at wala akong magawa kung hindi tignan siya.*sniff* ang sakit Nuriko-nee. " naiiyak na sabi ni Andrew, lumapit si Nuriko at niyakap siya.

"Stay strong, Drew. We're always here for you." Sabi niya.

-Philippines-

Ng makarating sila sa Pilipinas, inalalayan nila ang anak nila sa pagsakay sa kanilang sasakyan.

"Ahmm. Hime, we're going home." Sabi ni Naomi sa anak niya, na ngayon ay nakatingin lang sa labas.

Naiiyak si Naomi habang pinapanood ang kanyang anak, masakit sa kanya na mawalay ang kambal niya at nasasaktan din siya dahil alam niya ang nararmdaman ni Andrew sa mga oras na yun.

"Stay strong, Hon. Stay strong." Mahinahon na sabi ng kanyang asawa sa kanya.

"Nalulungkot ako para kay Andrew. Alam ko siya ang mas nasasaktan ngayon at wala tayo sa tabi niya para damayan siya." Naiiyak na sabi ni Naomi habang nakayakap sa asawa niya.

"Don't worry next week. Uuwi ako sa Japan para kumustahin siya. Andrew is a smart kid kahit bata pa siya naintindihan niya na ang sitwasyon." Sabi niya dito.

Tumigil sila sa maliit na apartment.

Bumaba na sila sa sa sasakyan.

"Ahmm. Ito ang magiging bagong bahay natin, magpagaling ka para makapag school ka na,kaya be a good girl, okay?" sabi ni Naomi sa anak niya na nakatingin lang sa bahay nila, malungkot siyang ngumiti dahil hindi na ito yung anak niyang happy go lucky at laging nakangiti.