ENCHANTRA: Kingdom of Five Elements

Chapter Thirty

Pagkatapos kong maghanda ay nagtungo na din ako sa aming classroom. I kind'da feel weird, feeling ko magiging maganda ang araw na ito. Paglabas ko ng aking kwarto ay naabutan ko sina irylle na kumakain. Hindi pa sila nakahanda para pumasok. Sabi nila hindi daw muna sasabay sina Irylle sa akin dahil may gagawin pa silang importante. Maybe it involved that event about the coming home of the Legendary King and Queen. It seems that everyone is preparing pero wala namang may alam kung kailan ang dating nila. Habang naglalakad ako ay nadaanan ko ang mga staff ng academy na naglalagay ng kung ano anong dekorasyon sa mga poste at mga punong kahoy. Maybe kaya napili itong lugar na ito ay dahil halos ito na din yata ang naging centro ng buong Enchantra. Sa kabilang parte kasi ng academy ay doon mo makikita ang iba't ibang mga shops, building and the like. But the good thing about this is wala pang nababalita na nangyaring masama sa lugar na ito. Ang headmaster na mismo ang namamahala sa buong Enchantra. Itinururing nila itong pinuno ng bawat isla na sinasakop ng Enchantra. Kaya kami ang tumatanggap ng mission

Pagpasok ko sa classroom ay nadatnat ko si Scarlet at ang iba pa naming kaklase. May mga nagkwekwentuhan. Pero iilan lang dahil iilang lang din naman kaming mga nakapasa sa power class na ito. Pero kapansin pansin na wala ang grupo kung saan ako nabibilang lahat ba sila ay nagkataon na may gagawin or talagang may mission sila which does'nt include me. Wala pa din si Marx. Hindi yata siya makikita ngayong araw na ito. Mukhang mali yata ang assumption ko na magiging maganda ang araw na ito. Naglakad ako papunta sa upuan sa likuran ni Scarlet dahil paniguradong katabi niya si Marx. I did not even take a glance of her.

Pagkatapos kong umupo ay Napansin ko that Scarlet kept on looking at my direction. Hindi siya mapanatag. May gusto yata siyang sabihin.

"Jane can i talk to you?"seryuso na tanong nito sa akin. Tumango lang ako bilang pagsang-ayon sa kanya. Tumayo ito at umupo sa bakanteng upuan sa tabi ko. Ano kaya ang balak niyang sabihin. Nakailang buntong hininga pa ito bago nag-isip kong magsasalita ba siya o hindi. Bigla tuloy akong kinabahan. I try to read her mind but i was no use dahil may nakablock or something.

"Jane i just want to ask for forgiveness because i didn't know that there is something going in between you and him, if only i know that, hindi na ako pumunta pa dito sa Enchantra. You don't have to worry about me our my dad because he said naman na if i don't like Marx i he can easily turn down the arrangement. Actually i dont love Marx either, i left my boyfriend there in the mortal world and now i missed him so much me and Marx had talked about this kahapon. You do not have to worry anymore. Mabuti naman at sinabi na ni Marx ang totoo. I've observed kasi na noon habang magkasama kami ay hindi ito masyadong nagsasalita at lagi may malalim na iniisip. Tatawa lang ito kapag nagkamali ako and ye he said that he really love you at natatakot siyang masaktan ka. Kaya niya sinabi sa akin ang lahat. Inamin ko na din sa kanya ang lahat And honestly im quite impress that you changed a lot of attitudes about Marx. You turned him into a goodman. Jane, again thank you and sorry again for my trouble. I really have to go back to London. Alam na din ito ng headmaster and ni Marx. Bye and i'll miss you"dire-diretso nitong pagpapaliwanag. Pakiramdam ko ay hindi agad nagprocess ang lahat ng kanyang sinabi. What did she just say? Naramdaman ko na lang ang mahigpit nitong pagyakap. Kasabay ng paglalakad nito palayo. Ni hindi ako nakasagot dahil sa pagkagulat. Parang may kung anong natanggal sa katawan ko na nagpagaan ng aking pakiramdam. All this time ay nagseselos ako for nothing. I've expected pa naman na baka magaya ako sa mga nabasa at napanood ko noon na aawayin ng legal wife yung kabit but good thing hindi iyon nangyari. Ito ba ang sinasabi ni Marx na aayusin niya. Napangiti ako ng napakalapad dahil hindi ko talaga ito inaasahan.

Mukhang magiging maganda ang birthday ko bukas. Dumating si Sir Lucas at sinimulan ang discussion. Mukhang hindi niya nalaman na itinakas ko ang isang high rank mission.

Wala akong naintindihan sa sinabi ni Sir. Nakangiti lang ako hanggang matapos ang aming klase. I don't care kung isipin nilang baliw ako or what. Basta masaya ako. Naglakad ako papunta sa aking dorm since naging short time ang aming klase dahil sa upcoming event. Excited na din akong makita si Marx.

"Life is a warfare it is a standard between the good and bad. It is a warfare older than the world.You will regain every power that is forbid for you to use Jane. Sa iyong kaarawan ay lalabas ang tunay mong kapangyarihan. At sa pagkakataon na iyon ay wala na itong limit. Use it wisely. They will be needing you soon. You have to choose. You will sacrifice something in order to succeed. Pagdumating ang tamang panahon ay  sa iyo na nakasalalay ang buhay ng iba, ng mga taong mahalaga sa iyo. Remember that great power always come with great responsibilities. Take the good side. No matter what happen. Lagi mong isuot ang kwintas na ibinigay ni Lily Blues it can grant you anything you wish. But only  one, one wish at mayroon itong kapalit. Kung ano iyon ay malalaman mo kapag ginamit mo ito. Make sure its worth it"

Napatigil ako dahil sa boses na bigla kong narinig mula sa aking isipan. Boses ni Ella iyon na agad din na nawala. Naguguluhan ako sa kanyang sinasabi. Tunay na kapangyarihan? Ano ang tinutukoy niya? At anong ibig sabihin ng kwintas na suot ko. Hindi ko alam kong swerte ba ang kwintas na ito o malas. Ano ba talaga ang kaya nitong gawin. Bigla akong nakaramdam ng kaba at takot kahil sinabi niyang pagdating ng tamang panahon nakasalalay na sa akin ang buhay ng aking mga kasama. What was that??! Am i obliged to save the world. Hindi ko na siya nagawang tanungin dahil agad itong nawala. Totoo kaya iyon? I am totally left dumbfounded here.

Pagkatapos ng nagyari ay naisipan kong maglakad na lang papunta sa aming dorm. Sa ilang buwan ng aking pananatili dito ay napakadami na palang nangyari. Way back then, I thought i was just this simple girl who can only enchanced her senses and communicate through mind. But as days past by i've learned that i can do more and that i can be more. Nakita ko kung ano ang mga bagay na gusto ko. I have started to build my own family. Dito ko lang naramdaman ang maging espesyal. Sa lugar na ito ko din naranasan ang magmahal at maranasan din na mahalin pabalik. Pero hanggang ngayon ay alam kong may kulang. Hanggang ngayon ay mayroon pa ring malaking parte ng aking pagkatao ang hindi ko kilala. Hanggang ngayon ay hindi ko pa alam kung sino talaga ang tunay kong mga magulang. Kung nasaan na sila at kung hinahanap ba nila ako.

Kung sa bagay ay nabuhay naman ako ng ilang taon na wala sila so i think makita ko man sila o hindi ay mabubuhay parin ako. Life doesn't for anybody. Kaarawan ko na bukas so i think this time i just or i should just set aside this. I think  i'll have to forget them to be happy.