ENCHANTRA: Kingdom of Five Elements

Chapter Thirty One

Mabilis akong napabangon ng marinig ko ang tunog ng aking orasan. 6:00 am. Hindi ako sigurado kung ilang minuto o oras kong hinintay na tumunog ito dahil ito ang hudyat na tatayo na ako at lalabas para hintayin na batiin nila ako. Yes it is my birthday today. Im at the legal age. Im finally eighteen. Pagtayo ko ay hindi ko maiwasan ang mapakanta at mapasayaw habang naglalakad papunta sa aking banyo. My senses are saying that this is going to be a great day to remember and honestly i can't it help but to smile.

Pagkatapos kong magbihis ay agad akong bumaba para magtungo sa kusina. If this is only an ordinary day i would never wear this. Pero nagustuhan ko kasi eh. Im wearing a white cottoned dressed paired with a blue six inches heel and a diamond earring and necklace. Nagdahan dahan pa ako sa pagbaba dahil baka matisud ako. Pagpasok ko sa kusina ay na abutan ko sina Allysa at Rockyl na halos paalis na din. Tumayo ang mga ito at nagulat ng nakita nila ako. It probably because of what im wearing. I gave them my sweetest smile. Dahan dahan akong lumapit expecting na bibigyan nila ako ng isang yakap sabay sigaw ng 'Happy Birthday Jane!!!' Pero they just walk past through me. I just heard Allysa saying goodmorning Jane. Thats all agad na silang umalis. Wala ba silang alam na birthday ko ngayon? Then it hit me except for Irylle ay wala nga palang nakakaalam na birthday ko ngayon. Not even Marx.

I have an idea, maybe i'll just ask them later na sabay sabay kaming kumain para naman makapagcelebrate kami. Hinanap ko si Irylle at nakita ko siyang nagluluto. Paniguradong alam niyang birthday ko ngayon. Nang napansin niyang may tao sa likuran niya ay agad na lumingon si Irylle. Ngumiti ako sa kanya na dahilan upang kumunot ang kanyang noo.

"May pupuntahan ka ba? Upo ka muna tapos na din itong niluluto ko. Anyway you look nice with that dress" napabuntong hininga ako dahil mukhang pati siya ay hindi alam na birthday ko ngayon. What the hell was wrong. Labag man sa loob ko ay sinunod ko siya. Umupo ako habang siya ay naglalagay ng kakainin namin sa mesa. Natapos na at lahat lahat ay wala pa rin siyang sinasabi sa akin.

Naglakad ako papasok sa class room namin. Mukhang lahat sila ay busy sa kanilang mga ginagawa. Hanggang ngayon ay naghahanda pa rin sila. Hindi ko pinansin ang mga estudyante na nagdedecorate sa hallway. Pagpasok ko sa loob ng classroom ay ni isa wala akong naabutan sa kanila. Walang tao dito maliban sa akin. Great, just great. So tell me how was the feeling of being all alone in your birthday. Napaupo ako sa aking upuan. Sinubukan kong isipin kong paano ko icecelebrate ang birthday ko.

Aayain ko na lang siguro sina Irylle, tama total nandito lang din naman sila sa loob ng academy. Aayain ko na lang silang kumain sa cafeteria. Palabas na sana ako para simulan silang hanapin ng biglang pumasok si Sir Lucas habang hawak hawak ang napakadaming mga papeles. Nilibot niya ng tingin ang buong silid at ng nakita niya ako ay ngumiti ito. Ngiting tagumpay.

"Jane whether you like it or nor you are going to help me finish this papers at yung iba pa sa aking office. Halika at tulungan mo akong magbuhat. Para naman may pagkaabalahan ka today. At pansin ko lang bakit bihis na bihis ka?"hindi ko na din nasabi sa kanya kung bakit dahil agad din itong lumabas kasama ang iba sa mga papel na hawak niya. Malas yata ang araw na ito. Masyadong malupit ang tadhana at parang ayaw akong sumaya ngayong kaarawan ko. Birthday ko ngayon for pete sake's. Namiss ko na si Marx. Hindi man lang ba niya ako naalala?

Walang gana kong binuhat ang mga papel na may kabigatan at naglakad papunta sa office ni Sir Lucas. Mukhang na overdress ako today. I should just ware a pants or something comfortable. Pagdating ko doin ay halos mabitawan ko ang hawak kong papeles dahil punong puno ang office ni Sir ng papel. What the!!! Nang-iinis ba siya?!

"Jane can you seperate those papers na may perma na at yung mga wala pa. Kailangan na kasing permahan ni Headmaster yang mga iyan ikaw lang yata kasi yung walang gagawin sa lahat ng mga estudyante soo kailangan mo akong tulungan. Isipin mo na lang na isa itong punishment dahil tinakas mo ang isang high rank mission. Ok? Sige i have to go. Huwag mong iiwan ito ng hindi tapos"and with that, he exited himself. Dahil wala na din akong magagawa ay sinimulan ko ng gawin itong trabaho na ito. Medyo naiinis na ako sa nangyayari.

Pagkatapos ng ilang nakakainis na oras ay natapos ko rin ang pinapatrabaho sa akin ni Sir Lucas. Kainang tanghali ay akala ko makakatakas ako kahit kaunting oras lang ngunit palabas na sana ako ng may biglang pumasaok para bigyan ako ng kakainin ko. Mayroon ding dumaan dito para dalhin ang snacks ko. Kaya hanggang ngayon ay nandito parin ako. Maingat akong tumayo, narinig ko ang pagtunog ng mga buto ko. Aarrggghh!!! Nagkakangalay pala ang umupo lang maghapon.

Agad akong lumabas para aliwin pansamantala ang sarili ko. Paglabas ko ng building ay mayroon pa ring mangilan-ilan na estudyante sa building at sa school ground. Napagdesisyunan kong pumunta sa Santuar Garden para madalaw ko naman si Lily at saka gusto kong mapag-isip isp muna kahit papano.

Pagpasok ko sa gate ng Santuary Garden ay natanaw ko ang mga makukulay na mga fairies na nagsisiliparan. Pagpasok ko pa lang ay narinig ko na ang matitinis na sigawan nila. Napangiti ako dahil dito. Lumipad sila palapit sa akin saka ako hinalikan sa aking pisngi. Nakakakiliti. Pagkatapos nilang gawin iyon ay lumipad na sila palayo. Nakita ko ang isang makulay na fairy na mas malake kaysa sa lahat ng mga fairy doon. Lumapit ito sa akin at doon ko lang napagtanto na napakabilis nitong lumaki.

"Happy Birthday"bati nito sa akin. Napangiti ako ng sobrang lapad at mahigpit siyang niyakap. Siya ang unang bumati sa akin. Mapaluha ako dahil sa saya dahil kahit papaano ay may nakaalam na kaarawan ko. Napatingin ako sa kanya at pilit inaalala kong bakit at paano niya naalala.

" Paano mo nalaman na kaarawan ko ngayon"diretso kong tanong kay Lily. Ngumiti ito sa akin bago ito nagsalita. "Jane Everything about you is about to change, be brave and accept it. This is not just about you anymore. Sacrifices are made because we believed that it will change something. And always remember that living without protecting what needs to be protected is the same as death. Bumalik ka na sa dorm ninyo. And by the way, you owe me one wish just one at may kapalit iyon"pagkatapos niyang sabihin ang mga salitang iyon ay lumipad na ito pabalik sa kanyang mga kasama. Napagdesisyunan ko ng umuwi since maggagabi na din. Siguro matutulog na din ako since wala naman nakaalala na birthday ko except kay Lily.

Nang napadaan ako sa isang bench malapit sa aming dorm ay may nakita akong pigura ng isang lalake. Pinagmasdan ko ito at napagtanto ko na si Leo ang lalaking iyon.  Nagmadali akong naglakad palapit sa kanya pero pinatigil niya ako sa paglalakad. Anong problema?

"Huwag kang lumapit sa akin. Jane alam mong mahal kita kaya ko ito ginagawa. Pumunta ako dito dahil alam kong kaarawan mo ngayon. Jane Happy Birthday!! I wish you the very best. I have to go i'll see you around"and with that ay agad naglaho ito. Isa rin to. Hindi ko alam kong ano ang sinasabi niya. Dumadami na silang kung ano anong weird ang sinasabi nila sa akin. Pagkatapos niya akong batiin ay naglakad na ako papunta sa dorm. Napangiti ako dahil kahit papaano ay naalala ako ni Leo. Pero hindi ba nawawala siya? Bahala na tatanungin jo na lang siya pagnakita ko siya ulit.

Nang nakarating ako sa girls dormitory ay naglakad na ako papunta sa aming kwarto. Gulo gulo ang isip kong pumasok at nagulat na lang ako dahil sa biglaan na sigaw na narinig ko.