Pangarap Ko Ang Ibigin Ka (MS2)

Kabanata 34

Lahat ng bagay na nangyari sa dalaga ay pinapasalamatan niya. She has everything that she hope for. To be her life was completely unimaginable.

Sino ba naman ang mag-aakalang may magmamahal sa kanya ng totoo at tanggap siya na bilang siya. Paul support her in every single way.

Magmukha man siyang isang manang o hindi sa mga mata nito. Tanggap parin siya ng binata kahit ano pa ang isuot niya.

Nang dahil sa desidido nga ang binata na isasama siya sa Cebu. Inayos niya ang kanyang vacation leave. Habang malayo pa ang kasal.

Right from this moment that her officemates knew that she had a boyfriend. Hindi na siya nakakarinig ng mga salitang nakakasira ng kanyang araw. Malaki rin ang pasasalamat niya dahil natigil narin ang komosyon tungkol sa kanya.

Gayunpaman, may isang bagay siyang gustong makita. Hinihintay. Maybe this is the end. Para ang magmukhang tanga at paasahin ang damdamin ng ibang tao.

Hindi siya nagiging patas sa pagmamahal ni Paul. May mga oras o araw siyang nagmumukmok sa kanyang kwarto.

Palaging malalim ang kanyang iniisip. Yes, she was fell in love with Paul. Dahil mabait ito at magalang. But there are times she wish that Carlo is right there. Sana magkita sila kahit papano.

Ilang beses siyang palihim na umaasa parin sa lalaking ayaw magpakita sa kanya. Hindi nga siya pinapaiyak ni Paul. Pero siya naman to'ng palihim na sinasaktan ang sarili. So pathetic diba??

Napakahirap intindihin, kung minsan may gusto ka sa isang bagay ngunit lagi mo naman inaayawan. Minsan naman ayaw mo nga pero pinipilit mong magustuhan. Sometimes its just hard to explain. Sometimes it can confused you every single moment of your life.

Subalit palaging iniisip ni Ren at sinasabi sa sarili na. Paul is the right one for him. Paul deserve her love. And it is unfair for him if she can't love him back. Just the way he felt for her.

Ilang linggo ang lumipas mas lalo pa siyang pinapaligaya ni Paul. Unti-unti rin niyang nauunawaan na pwede pala niyang mahalin at alagaan ang binata.

Sa ikling panahon nilang pagsasama. Nagiging masaya siya sa piling ng binata. Lalo na't binigyan siya nito ng isang bouquet na pink roses sa park.

"I have something for you." At ipinakita ng binata ang mga rosas sa harap ng dalaga.

"Paul, what is this for?" Nakangiting kunot noong tanong niya.

"It's just for you. Only for you, I know there's no occasion. But I just want you to know how much I love you and how much you mean to me." Ani nito na nakayakap sa kanya. Habang siya naman ay nakatalikod dito.

Nakaupo sila sa masaganang damuhan sa park. Napwedeng pagpiknikan ng mga pumupunta roon.

"You are my everything Ren." Ani nito at mas lalo pang naging mahigpit ang akap ng binata sa kanya.

"Thanks for making me so happy Paul. Hindi ko ito inaasahan na darating ang isang tulad mo sa buhay ko." Nangingilid sa kanyang mga mata ang luha. Luhang nagpapasalamat at luhang nanliliit sa kanyang sarili.

Nangangarap na sana maibigay niya lahat-lahat ngayon ang pagmamahal na kaya niyang ibigay sa binata habang magkasama sila.

"Mahal na mahal kita Ren." Anito at pinunasan  ang kanyang mga luha. Napahawak siya sa kamay nito at dinama niya ang paghaplos ng binata sa kanyang mukha.

She can't say a word with such an amazing guy in front of her. Hinarap niya ang binata at niyakap niya ito.

"Mahal na mahal din kita Paul. Mahal na mahal." Nangingiyak niyang sabi.