Μείνε

Κεφάλαιο 15

Άννα

-Λοιπόν, θα μου πεις; λέω στην Εβίτα καθώς ανακάθομαι στο κρεβάτι της και βάζω στο στόμα μου ένα κομμάτι πίτσα.

Η Εβίτα, που κάθεται στο κρεβάτι δίπλα μου, τρίβει νευρικά τον αγκώνα της και είμαι σίγουρη ότι ξεροκαταπίνει. Πρώτα καλεί ταξί και φεύγουμε άρον-άρον για να έρθουμε σπίτι της, και τώρα μεταφέρει όλο το περιεχόμενου του ψυγείου στο κρεβάτι της. Είναι λες και με προετοιμάζει για εγκεφαλικό, και θέλει οι τελευταίες μου ώρες εν ζωή να είναι χαρμόσυνες.

Κάτι δεν πάει καλά. Καθόλου καλά.

-Ε..., κομπιάζει εκείνη και κοιτάζει απελπισμένα γύρω της. Μπισκοτάκι; λέει στη συνέχεια ανεμίζοντας μια πιατέλα με μπισκότα μπροστά στη μούρη μου.

-Εβίτα, πες μου τι συμβαίνει, λέω σοβαρά κι εκείνη αφήνει την πιατέλα πίσω στο κρεβάτι και δαγκώνει τα χείλη της.

-Εντάξει, θα σου πω, μουρμουρίζει και κλείνει στιγμιαία τα μάτια της, σαν να προσπαθεί να πάρει δύναμη, και στη συνέχεια τα ανοίγει ξανά. Παρατήρησα ότι εσύ κι ο Μάριος έχετε έρθει πολύ κοντά τελευταία, λέει διστακτικά. Δηλαδή, μένεις τόσες μέρες στο σπίτι του, και χθες φιληθήκατε και...

Διακόπτει απότομα την πρότασή της, και παίρνει μια βαθιά ανάσα προτού συνεχίσει.

-Και θέλω να προσέχεις, εντάξει; Δεν είναι να εμπιστεύεσαι άτομα σαν κι αυτόν, ολοκληρώνει ξύνοντας νευρικά το δέρμα της.

-Αυτό ήταν όλο; ξεφυσάω ανακουφισμένη και στρέφω την προσοχή μου πάνω της. Το ξέρω ότι ανησυχείς, αλλά όλα είναι μια χαρά, αλήθεια. Ξέρω με τι άνθρωπο έχω να κάνω, προσθέτω αναστενάζοντας.

-Έλα που δεν ξέρεις..., μουρμουρίζει η Εβίτα κοιτάζοντας το πάτωμα, ωστόσο δεν είμαι εντελώς σίγουρη ότι είπε ακριβώς αυτό.

-Τι είπες; ρωτάω στενεύοντας λίγο τα μάτια μου, κι εκείνη σηκώνει το βλέμμα της και με κοιτάζει.

-Είναι και κάτι ακόμα, ξεφυσάει. Θυμάσαι εκείνο το πάρτι που διοργάνωσε ο Σταύρος στο τέλος της τρίτης γυμνασίου; ρωτάει και γνέφω καταφατικά, καθώς κόβω μια δαγκωνιά από το κομμάτι της πίτσας που κρατάω.

Πριν αρχίσουν οι εξετάσεις της τρίτης γυμνασίου, ο Σταύρος από το τμήμα μας αποφάσισε να διοργανώσει στο σπίτι του ένα πάρτι για το τέλος της χρονιάς που ξεσήκωσε όλο το σχολείο. Εγώ πάντα πίστευα ότι το πάρτι ήταν πρόσχημα για να καλέσει όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα και να καυχηθεί ως γνήσιο πλουσιόπαιδο για τον αριθμό των ατόμων που χωράει το σπίτι του, αλλά τέλος πάντων.