Μείνε

Κεφάλαιο 18

Άννα

-Μαύρο ή άσπρο; ρωτάω ενώ σταθεροποιώ το τηλέφωνο μεταξύ του αφτιού μου και του ώμου μου, κρατώντας ένα φόρεμα σε κάθε χέρι.

-Είναι η χιλιοστή φορά που με ρωτάς, αναστενάζει η Εβίτα από την άλλη άκρη της γραμμής. Είναι ανάγκη να πας να αγοράσεις φόρεμα σήμερα;

-Σήμερα έχω όρεξη, λέω όσο πιο πειστικά μπορώ.

Η Εβίτα με τσακώνει σχεδόν πάντα όταν λέω ψέματα. Ευτυχώς που από το τηλέφωνο είναι πιο εύκολο.

-Τέλος πάντων, μουρμουρίζει ενώ αναστενάζει πάλι, αγόρασε μαύρο. Σου πάει περισσότερο.

Πετάω το άσπρο φόρεμα πίσω στη ντουλάπα και χαμογελάω πιάνοντας το μαύρο και με τα δύο μου χέρια.

-Ευχαριστώ Εβιτάκι, λέω εύθυμα και της το κλείνω όσο πιο βιαστικά μπορώ.

Η αλήθεια είναι πως δε μου αρέσει να λέω ψέματα στην Εβίτα. Αλλά ο Μάριος θέλει να βγούμε μόνοι για βραδινό απόψε, και από τη στιγμή που η σχέση μας είναι κρυφή, δεν μπορούσα να της το πω.

Προβάρω το μαύρο φόρεμα πάνω μου και κοιτάζομαι στην καθρέφτη. Μου φτάνει περίπου ως το γόνατο και τα δαντελένια μανίκια του καλύπτουν μέχρι και τους αγκώνες. Νομίζω είναι πραγματικά η καλύτερη η επιλογή. Η Εβίτα βοήθησε για μια ακόμη φορά, έστω και χωρίς να γνωρίζει ολόκληρη την αλήθεια.

Φοράω γρήγορα το μαύρο μου φόρεμα, ένα ζευγάρι μαύρα ίσια παπούτσια που ευτυχώς θυμήθηκα να φέρω όταν πρωτοήρθα εδώ και το όλο σύνολο ταιριάζει απόλυτα με το ρολόι με το μαύρο λουράκι που ήδη είναι στο χέρι μου. Αποφασίζω να μη βαφτώ. Σήμερα θα προτιμήσω φυσικό λουκ.

-Έτοιμη;

Ο Μάριος εμφανίζεται στην πόρτα, με τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο χέρι. Εκείνος φοράει ένα τζιν πουκάμισο και μαύρη βερμούδα. Δε νομίζω πως θα χωνέψω ποτέ ότι εμείς οι δύο είμαστε όντως μαζί.

Είναι σαν όνειρο και εφιάλτης ταυτόχρονα.

-Έτοιμη, απαντάω βάζοντας τις σκέψεις μου στην άκρη και προχωράω προς το μέρος του ρίχνοντας μια ματιά στο ρολόι μου. Αλλά είναι μόλις οκτώ.

-Είσαι πολύ μικρή για να ξενυχτάς, με πειράζει εκείνος τσιμπώντας μου τη μύτη με τα δάχτυλά του.

-Αυτό το «μικρή» πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή, ξεφυσάω στρέφοντας το βλέμμα μου στο ταβάνι.

-Είναι απλή λογική. Είμαι μεγαλύτερος σου. Άρα είσαι μικρότερη. Άρα είσαι μικρή.

-Ναι, ό, τι πεις, λέω κουνώντας το κεφάλι μου καθώς προχωράμε προς την έξοδο.