Μείνε

Κεφάλαιο 25

Άννα

-Μάριε;

Απλώνω το χέρι μου προς τη διπλανή μεριά του κρεβατιού αλλά τα δάχτυλά μου ακουμπάνε τα σεντόνια. Τρίβω τα μάτια μου και μόλις τα ανοίγω συνειδητοποιώ πως ο Μάριος δε βρίσκεται εκεί.

Η ανησυχία φουντώνει μέσα μου και σηκώνομαι με βιαστικές κινήσεις από το κρεβάτι.

Αυτό ήταν.

Έκανε ό, τι έκανε χθες και σήμερα με παράτησε.

Βγαίνω φουριόζα από το δωμάτιο μου και η καρδιά μου επιστρέφει στη θέση της μόλις τον αντικρίζω να πίνει καφέ στο σαλόνι.

Με τρόμαξες, χαζέ.

Σηκώνει το βλέμμα του και με κοιτάζει χαμογελώντας.

-Καλημέρα, λέω πλέκοντας τα δάχτυλά μου πάνω από την φαρδιά μπλούζα του που μου έδωσε να φορέσω χθες.

-Έχει καφέ στην κουζίνα.

Αυτή η φράση είναι περισσότερο ανεκτίμητη από κάθε «καλημέρα».

Επιστρέφω στο σαλόνι κρατώντας το ποτήρι με τον καφέ μου και στέκομαι δίπλα του. Εκείνος βγάζει το χέρι του από την τσέπη της φόρμας του και με αγκαλιάζει από τους ώμους, ενώ με το άλλο του χέρι φέρνει το ποτήρι που κρατάει κοντά στο στόμα του και πίνει μια γουλιά από τον δικό του καφέ.

Αφήνω το κεφάλι μου να πέσει πάνω στον ώμο του και κλείνω στιγμιαία τα μάτια του για να χαράξω στο μυαλό μου αυτήν την στιγμή.

-Δύο εβδομάδες, τον ακούω τότε να λέει και σηκώνω το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω. Ακριβώς δύο εβδομάδες.

Το στόμα μου ανοίγει ελάχιστα από την έκπληξη καθώς αναλογίζομαι πως πράγματι, με τη σημερινή μέρα κλείνουν ακριβώς οι δύο εβδομάδες της «συμφωνίας» μας.

Το κάτω χείλος μου τρέμει λίγο, περιμένοντας να τον ακούσω να με διώχνει, αλλά εκείνος έχει μόνο ένα μυστηριώδες χαμόγελο αποτυπωμένο στο πρόσωπό του.

Ξαφνικά μου έρχεται μια σκέψη που με κάνει να αναπηδήσω και ρίχνω μια ματιά στο ρολόι χειρός μου.

-Να πάρει, ίσα που προλαβαίνω, λέω πνιχτά και κάνω να φύγω, αλλά κοντοστέκομαι μόλις βλέπω την απορία στο βλέμμα του Μάριου. Η Εβίτα μου έστειλε χθες μήνυμα-λίγο πριν με πάρει ο ύπνος στον καναπέ-για να βρεθούμε σήμερα το πρωί, εξηγώ βιαστικά.

-Θέλεις να σε πετάξω σπίτι της;

-Όχι, δε χρειάζεται, έχουμε κανονίσει να βρεθούμε σε μια καφετέρια εδώ κοντά, λέω πάνω από τον ώμο μου ενώ ήδη κατευθύνομαι προς το υπνοδωμάτιο.