Μείνε

Κεφάλαιο 23

Άννα

Ο Μάριος σταματάει το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και σβήνει τη μηχανή.

-Θα πεταχτώ μόνο για πέντε λεπτά, εντάξει;

-Ε; κάνω βγαίνοντας από τις σκέψεις μου.

-Άκουσες οτιδήποτε από αυτά που σου είπα;

Λύνω την ζώνη μου η οποία με ενοχλούσε εδώ και τόση ώρα και μπλέκω τα χέρια μου μεταξύ τους.

-Για να είμαι ειλικρινής, όχι.

Ο Μάριος ξεφυσάει και πλησιάζει το πρόσωπό του στο δικό μου.

-Λέω, εδώ απέναντι είναι το φαγάδικο στο οποίο έπιασε πρόσφατα δουλειά ο Αλέξης και θα πάω να πάρω κάτι μόνο και μόνο για να δει το αφεντικό ότι μπορεί να του φέρνει πελάτες. Θέλει να τον πάρει με καλό μάτι, κατάλαβες; λέει αργά σαν να προσπαθεί να βάλει τα λόγια του καλά μέσα στο μυαλό μου.

-Ναι, βέβαια, απαντώ αν και είμαι ακόμη λίγο χαμένη.

-Μπράβο το κορίτσι μου.

Τώρα με ειρωνεύτηκε ή μου φάνηκε;

Κατεβαίνει από το αυτοκίνητο και περιμένει να διακοπεί για λίγο η κυκλοφορία ώστε να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Επιτέλους το μυαλό μου αρχίζει να παίρνει στροφές και βγαίνω από τον λήθαργο.

-Μισό, πού είπες ότι πας; φωνάζω για να με ακούσει αλλά εκείνος βρίσκεται ήδη στον απέναντι δρόμο.

Οι μόνες λέξεις που έχω συγκρατήσει είναι «φαγάδικο», «δουλειά», «Αλέξης» και «αφεντικό».

Άρα...

Ένα φαγάδικο είναι η νέα δουλειά του Μάριου στην οποία είναι αφεντικό ο κολλητός του ο Αλέξης;

Όχι, δε στέκει.

Μήπως...

Ο Αλέξης θα ανοίξει ένα φαγάδικο για να πιάσει δουλειά ο Μάριος ως αφεντικό;

Μπα, ούτε αυτό.

Οπότε...

Ο Μάριος πηγαίνει σε ένα φαγάδικο για να δείρει το αφεντικό του Αλέξη επειδή τον απέλυσε από τη δουλειά;

Ξεφυσώ και σταματάω τις προσπάθειες προτού δημιουργήσω με το μυαλό μου κάποιο ακόμη πιο εξωπραγματικό σενάριο.

Ο Μάριος έχει φύγει εδώ και ελάχιστα λεπτά, αλλά ήδη αρχίζω να βαριέμαι. Χασμουριέμαι και για μια στιγμή αναρωτιέμαι πώς να περνάνε τα παιδιά στο σπίτι του Νίκου και της Εβίτας. Χαζεύω για λίγο έξω από το παράθυρο και στη συνέχεια βγάζω το κινητό μου από την τσέπη μου και αρχίζω να παίζω ένα παιχνίδι με ιπποπόταμους το οποίο δεν έχω ιδέα πότε το κατέβασα.