Sanırım yazacak çok fazla gücüm yok. Çok kısa yazıp çıkacağım. İyi değilim okuyorsan bunu bil.
Sevgilin varmış. Şimdi öğrendim güzel gözlüm senin sigaranın kim için yandığını. Son zamanlarda neden keyifsiz olduğunu.
Artık bahçede gözlerim seni aramayacak. Zaten varlığımdan haberin bile yoktu ki senin. Nasıl tarif edilir ki bu acı. Boğazıma bir yumru oturdu. Nefes alamadım. Gözlerimi kırpamadım. En zoru da neydi biliyor musun? Gülümsemek zorunda kalmak. Ağlamadan durabilmek. Benim göz yaşlarım içime akar. Fotoğraflarınla dertleşemeyeceğim artık. Sanırım hayatından çıkmamın vakti geldi.
Vedaları sevmezdim ben aslında. Ama veda etmek zorundayım sevdiğim. Gerçi hiç benim olmadın ki elveda edeyim sana. Ben senden gitmiyorum. Sayende kendimden geçiyorum. Benliğimi kaybediyorum. Lafı uzatmayacağım. Hep mutlu ol ve burada seni hep sevecek bir kalbin olduğunu bil. HOŞÇAKAL...
29.02.2016 - SİNEM
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Aşığın Günlüğünden
Lãng mạnBir aşığın kaleminden... Sevdiğim yine seni düşünüyor yine yazıyorum. Ben bu yazıları yazarken içimdeki bütün hisleri beynimin her nöronunda yer edinmiş güzel yüzüne ve yüreğime bir kağıt kesiği yarası gibi saplanan gülüşüne adıyorum. Gönül bahçemi...
