Şuan bahçedeyiz. Yanımda oturuyorsun. Sana bu kadar yakınken senden bu kadar uzak olmak beni çok üzüyor. Sevgilinin arkadaşları laf attılar. Üzüldüm. Kırıldım. Ama yine vazgeçemedim. Yine yazıyorum hala seviyorum. Benim seni sevişim gibi senin başkasını sevişini görmek beni derinde yaralıyor. Hasta olmuşsun. Hava da soğuk. Diyemedim ki dikkat et kendine diye. Bakamadım ki hastayken sana. En çokta o yüzden pişmanlığım.
Şimdi yanımda oturuyorsun. Sadece ikimiz varız ve tek kelime ses çıkmıyor ortamdan. Gene elinde telefon gene asosyale bağladın. İçimde bir hissizlik var. Seninle konuşamıyor olmanın verdiği hissizlik. Yanında ben dururken sevgilinin arkadaşlarıyla konuşmanın yarattığı hissizlik.
Tükendim. Beni tükettin. Gözlerimden yaşlar bile akamaz oldu. O kadar bitirdin beni. Umut kalmadı artık içimde. Direnecek halim kalmadı.
Sen geceleri rahat rahat uyurken ben geceleri seni düşünerek her salise kahroluyorum. Artık sigaralar da senin yerini doldurmaz oldu.
Yoruldum. Çok yoruldum. Seni sevmek bana acı veriyor. Hıçkıra hıçkıra ağlasam da geçmiyor. Hiçbir şey değişmiyor. Sen hala gözleri nefretle bakan o adam ben yine seni çok seven o kadın...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Aşığın Günlüğünden
RomanceBir aşığın kaleminden... Sevdiğim yine seni düşünüyor yine yazıyorum. Ben bu yazıları yazarken içimdeki bütün hisleri beynimin her nöronunda yer edinmiş güzel yüzüne ve yüreğime bir kağıt kesiği yarası gibi saplanan gülüşüne adıyorum. Gönül bahçemi...
