Kabullendim. Hayatı Kabullendim. Hayatın acımasızlığını Kabullendim. İnsanların kötü olduğunu ve acı verdiğini kabullendim. Herşey Güzel olacak cümlesinde ki yalanları görebilecek kadar büyüdüm. İnsanlara güvenilmemesi gerektiğini öğrendim. Zaman geçiyor ama acılar geçmiyor. Söyleyecek çok şeyim var ama anlayabileceğim kimsem yok.
Mutsuzluk kaderim olmuş sanki. Her şey kötü giderken aradan merhaba diyen küçük mutluluklardan bile şüphe duymamı sağladı bu hayat bana.
Hissizleştim. Kabullendim. Akıllandım. Ve okuma yazmayı öğrendim. Hayatı okuyup yazmayı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Aşığın Günlüğünden
RomansaBir aşığın kaleminden... Sevdiğim yine seni düşünüyor yine yazıyorum. Ben bu yazıları yazarken içimdeki bütün hisleri beynimin her nöronunda yer edinmiş güzel yüzüne ve yüreğime bir kağıt kesiği yarası gibi saplanan gülüşüne adıyorum. Gönül bahçemi...
