KUMA

KUMA-1

Buraya okumaya başladığınız tarihi bırakabilir misiniz? :)

Keyifli okumalar..

Güneş'in rahatsız edici ışığıyla uyandı genç adam.Kafasını kaldırıp saate baktığında sekiz olduğunu gördü.Oflayıp tekrar yastığa koydu kafasını.Düşünmeye başlamıştı bile.Bugün o lanet kadın bu eve geliyordu.

Bir kadın yetmezmiş gibi ikinciside çıkıyordu başına.Nasıl dayanacaktı?Nasıl sabredecekti?Yeterince sinirli ve sabırsız bir adamdı.Oflayıp kalktı yerinden ve camın önüne geçti.Mardin'in muhteşem görüntüsünü güneşin doğuşu ile izliyordu.Kafasını çevirip uyuyan karısına baktı.O nasıl dayanacaktı?

Bir hafta önce babası bu kararını açıkladığında karısı ağlama krizlerine girmiş,hasta olmuştu.Üstüne yeni bir kadın geliyordu.Bu gerçekten acı vericiydi!

Gece yine ağlamıştı.Göz altlarının şişliği ve morluğundan belliydi.Yattı yeniden usulca karısının yanına.Saçlarını okşayıp öpmüştü.Onu sevmiyordu.Alışmıştı ama.Bir senedir aynı yatağa girip aynı yastığa baş koyuyorlardı.

Adamı da baya yormuştu bu durum.Bir çocuğunun olmasını her şeyden çok istiyordu.Ama bu yanında yatan kadın ona bir çocuk veremiyordu.Öğrendiğinde beyninden vurulmuşa dönmüştü.

Karısını biraz daha izleyip kalktı.Banyoya girip rahatlatan bir duş aldı.Üstünü giyinip karısının yanına eğildi.Onu babasının evine bırakacaktı.Bugünü görmesini istemiyordu.Yoksa dayanamaz daha fazla hasta olurdu.Alnını öpüp"Zişan,"dedi sessizce.Hemen açtı kadın gözlerini.Kocasının sesini bile duyduğunda pır pır atıyordu yüreği."Günaydın,"dedi gülümseyerek.Hiç bir şey olmamıştı sanki."Günaydın,"dedi kadın ise boğukça.Maalesef kadın kocası gibi gülümseyemiyordu.

Önceden olsa kocasından önce kalkar,öperek uyandırırdı.Enerjisi kalmamıştı.Nasıl kalabilirdi ki?Üzerine kuma geliyordu!

"Ne düşünüyorsun bakalım sen?"dedi yine gülerek."Allah aşkına neyi düşünebilirim?"dedi alayla.

Yeniden güldü adam.Gerçekten karısını şaşırtıyordu.Bu adam bir günde bu kadar fazla gülmezdi ki! "Ne gülüyorsun komik mi?!"dedi hafif yüksek çıkan sesiyle."Hişşt,"parmağını dudaklarına koydu."Boş ver onu bunu düşünmeyi,ben seni seviyorum,"dedi ve aynanın önüne geçti.

"Hadi giyin babanlara gideceksin,"dedi saçlarını düzeltirken.Aslında hiç gerek yoktu.Bu adam her haliyle her kızın gönlünü çalabilecek bir kapasiteye sahipti."Ne o yeni karını görmemi istemiyor musun?"dedi kalkarken.Sinirle baktı adam."Burada senin iyiliğini düşünüyorum sen gelmiş ne diyorsun?Canına mı susadın sen kadın?"dedi yine aynı sinirle.Sadece oflamakla yetindi Zişan."Götürmüyorum hiç bir yere otur oturduğun yerde,"deyip kapıyı çarparak odadan çıktı.

Daha o kadın bu eve gelmeden sinirlendirmişti kocasını.Üstünü giyinip aşağı indiğinde evde büyük bir telaş vardı.Tabii ne de olsa Mardin'in ileri gelenlerinden Mahmut Ağa'nın oğlu Berzan Ağa yeniden evleniyordu!

Bir kez daha lanet okudu kadın olmayan çocuğuna.Görümcesinin ona bakıp gülmesiyle sinirden kudurmuştu.Ayaklarını yere vura vura geri çıktı odasına.

Dönüp duruyordu sürekli.Bir yandan da o kadına yapabileceği kötülükleri düşünüyordu.

Adı da Zişansa kocasını o aptal kadına kaptırmayacaktı!

***

Asmin başlığa yaslanmış boş boş duvarını izliyordu.Düşünmekten beyni parçalanacaktı neredeyse.Gece hiç uyumamıştı.Ağlamaktan her yeri kızarıp,şişmişti.

Dayanamazdı.Kocasının ona kötü davranacağını biliyordu.Korkuyordu,minik bir kız çocuğu gibi.Kapı çalınca içeri ağabeyi Boran girmişti.Kalkıp hemen yaşları sildi.Koşarak ağabeyine sıkıca sarıldı.Boran işi gereği Diyarbakır da yaşıyordu.Böyle bir şey olduğunu duyunca dün gece gelip babasıyla konuşmuştu.Ama o da kararından döndürememişti.

"Ağabey,ne yapacağım ben?"dedi gözyaşları yeniden inci gibi akarken.Omzuna değen yaşları hissedince sıkıca kapadı gözlerini Boran.Minik kardeşinin saçlarını okşayıp,öptü."Hişşt ağlama,"dedi kendine biraz daha bastırarak.

Ağabeyinin omzunda neredeyse yarım saat ağlamıştı.Yavaşça kafasını avuçlarının arasına aldı Boran."Benim kardeşim çok güçlü biliyorum ben.O her şeyle baş edebilir.Hem ağabeyin her zaman yanında,unutma tamam mı?"deyip alnını öptü.Kafa salladı Asmin usulca."Şimdi ağlamayı bırak ve kendine gel.Herkes sofraya oturur birazdan,"deyip çıkmıştı odadan Boran.

Yaşları silip duşa girdi Asmin.Kısa bir duşun ardından giyinmiş,eşarbını takmış ve göz altlarındaki morlukları hafif kapatıp aşağı inmişti.Herkes sofraya oturmuş kahvaltıya başlamışlardı bile."Rojbaş(Günaydın)"deyip yavaşça oturdu sofraya.Annesi ve kız kardeşleri çöküşünü görebiliyorlardı genç kızın.Babası da bunun farkındaydı fakat en yakın dostunun bu isteğini geri çeviremezdi.Hem Mardin'in en büyük aşiretiydi Soylu aşireti.Kızının o evde rahat edebileceğini düşünüyordu.

Kahvaltı bittikten sonra kız kardeşleri Asmin'i odasına çıkarmışlardı.Üzerine sade bir elbise giyip inmişti Asmin.Yüzünde mimik oynamıyordu.Annesi onun bu haline çok fazla üzülüyordu ancak yapabildiği tek şey sessizce göz yaşı akıtmaktı.Ne kadar çok isterdi kızının bu evden telli duvaklı,güle oynaya,davul zurna eşliğinde çıkmasını.Ama kaderdi bu.Allah'tan başka kim değiştirebilirdi ki?

***

Asmin içeride oturmuş kocasını bekliyordu.Öğlen imam nikahı kıyılmış daha sonra ise eve gelmişlerdi.

Çok korkuyordu.O adamın kendisine bir şey yapmasından fazlasıyla korkuyordu.Hala gözyaşları dinmemişti.Kafası eğik bir şekilde bir yandan elleriyle oynayıp diğer yandan ağlıyordu.

Berzan sigarasını bitirmiş yere atıp sertçe ayağıyla ezmişti.Tüm sinirini şimdi o kızdan çıkaracaktı.Sertçe eve girip büyük kapıyı çarparak kapatmıştı.Odaya çıkarken içinden nasıl eziyet edebileceğini düşünüyordu.Babası kolundan tutup"Bana bak!Eğer o kıza zarar verirsen seni bu sefer pişman ederim Berzan,"diyerek son uyarılarını yapmıştı. 

Babasının elleri arasından kolunu sertçe çekip odaya girmişti Berzan.Kapıyı sertçe kapatıp ağlayan kadına baktı.Ağlarken çıkardığı sesler sinirini bozmaya yetmişti bile.Ceketini çıkarıp yere attı.Gömleğini çıkarırken ise bağırmıştı."Çıkar üstünü!"

Asmin sıçramıştı bu ani durum karşısında.Kafasını kaldırmadan elbisesini çıkarmaya çalışıyordu fakat elleri titremekten arkadaki fermuara bir türlü ulaşamıyordu.

Gömleğini de çıkarıp atmıştı Berzan.Kadına baktığında hala üstünü çıkarmadığını gördü.Sinirleri iyice tepesine çıkmıştı.Omuzlarından tutup hızla kaldırdı kadını.Fermuarı açıp elbisenin bel kısmından tutup çekti."Na...namaz"dedi sessiz ve çaresizce Asmin.Kafası hala eğik olan kadına bir kez daha bakıp banyoya girdi Berzan.Abdestini alıp namazını kıldı.Asmin'in ölüm fermanı birazdan yazılacaktı.

Beğenerek okumanız temennisiyle...

Sude T.&Ayşe T.