KUMA

KUMA-35

Üzerini giyinip odadan çıktığında yeniden tüm gerçekler başından aşağıya bir kaynar su gibi dökülmüştü.Karısı onu affetmiyordu,affetmeyecekti...

2 Gün Sonra...

Sabah kalktığında karısını yanında görememişti.Hızla doğrulup etrafa bakındı.Banyodan da hiç ses gelmiyordu.Yerinden kalkıp giyindi.Odadan çıktığında aşağıda olması için dua ediyordu.Aşağıya indiğinde önce mutfağa bakmış,orada bulamayınca salona girmişti.Kız kardeşleri salonda kahvaltı masasını hazırlıyorlardı."Dilşan,Asmin nerede ?" Genç kız başını kaldırdığında abisinin endişeli yüzüyle karşılaşmayı beklemiyordu."Şey Miran ağabeyim babasıgile götürdü senin haberin yok muydu?" Kardeşinin söylediği şeyle kaşları anında çatılırken elleri de yumruk halini aldı."Ne demek babasıgile götürdü! Kimden izin aldı da götürdü!" Dilşan yerinde sıçramış,geriye doğru gitmişti yavaşça. Abisi şuan çok korkutucu gözüküyordu."A-abi ben bilmiyorum gelir şimdi Miran ağabeyim konuşursunuz o zaman" Berzan sinirle olduğu yerde yürümeye başlamıştı."O kim de benden habersiz benim karımı götürür!" Alnını sertçe ovuşturuyor, kendi kendine konuşmaya devam ediyordu."Kim o lan kim! , ama soracağım ben ona!"Dilşan iyice endişelenmiş,Miran'ın eve gelmemesi için dua etmeye başlamıştı.Şansızlık annesigilde evde değildi ve abisinin şu görüntüsüne bakılınca kavga çıkacağa benziyordu.

Kapıdan gelen kilit sesiyle dudağını ısırdı Dilşan. "Ağabey belki haberinin olmadığını bilmiyordur."Yanına gitti yavaşça.Şuan çok korkuyordu.Sadece o değil Ceylan'la Şükran'da aynı şekildeydi.Miran ağır adamlarla salona girdi.Berzan'ın yüzü anında ona dönerken Miran'ın gözleri abisinin sert çehresinde dolandı. Bir şey olmuştu,yumruk halini almış elleri çatılmış kaşlarıyla sert bir şekilde kendisine bakıyordu."Asmin nerede?"dedi tane tane.Miran ise cevap vermemiş sadece abisine bakıyordu."Karım nerede!" Abisine doğru büyük bir adım attı ve "Babasının evinde"dedi sakince."Kimden izin aldın da götürdün lan!"dedi Miran'ın aksine kükreyerek.Dilşan'ın sıçramasıyla Miran biran dönüp ona bakmış,geri ağabeyine dönmüştü.

"Karısını öldüresiye döven bir adamdan izin almam ben,"deyip kurulan sofraya yöneldi.Gözlerini sinirle kapatıp,açtığında kardeşi masaya biraz daha yaklaşmıştı.Hızlıca yanına gidip yakasından tutup kendisine çevirdi.Sıkmaktan beyazlaşan parmak boğumlarını gözünün altına sertçe geçirdi.Kızların üçü de aynı anda çığlık atmış,hemen ağabeylerinin yanına koşmuşlardı.Ceylan hemen Miran'ın kolunu tutmuş"Ağabey ne olur yapmayın,"demişti.Miran ilk önce ağabeyine bakmış sonra baş parmağını elmacık kemiğinin üstünde gezdirmişti.Kolunu sertçe Ceylan'ın elleri arasından çekip abisinin yakasından tutup dudağının üzerine sertçe yumruk attı.Berzan afallayıp hafif geri çekildiğinde öfkesi artık tüm bedenini sarmıştı.Miran durmayıp hızla üstüne atıldı ve yeniden ağabeyinin suratına yumruğunu geçirdi.Berzan yere düşerken kızlar da hızla ağabeylerinin yanlarına gitmişlerdi.

Miran hiç vakit kaybetmeden Berzan'ın üzerine çıktı.Gömleğinin yakalarını tutup yüzünü yüzüne yaklaştırdı.Mavi gözleri iyice koyulaşmış siyaha yakın bir hal almıştı.Yumruklarını ardı ardına ağabeyinin tüm yüzüne geçiriyor,hiç durmuyordu.Kızlar çoktan ağlamaya başlamış,Miran'ı durdurmak için kollarını tutmuşlardı.Ama Miran kızlardan da kurtulup hiç kesilmeyen yumruklarını atmaya devam etmişti.

Berzan'ın yüzü tamamen kana bulanmış,gözlerini açamayacak hale gelmişti.Fakat duydukları canını yediği yumruklardan daha da çok acıtmıştı."Sen ne kadar adi bir adamsın lan!Ulan karın lan o senin şerefsiz,haysiyetsiz!Çocuğuna hamile çocuğuna!Hadi ona acımadın karnındaki sabiye de mi acımadın?!Ha? Anam babam sana böyle mi öğretti?Ailenin utanç kaynağısın lan! Yemin ediyorum tiksiniyorum senden,masum gencecik kadını ne hale getirdin Allah'ın belası pezevenk!"

Tiksinerek bakıp ayağa kalktı ve karnına tekmesini sertçe geçirdi.Ardından arkasına hiç bakmadan kapıyı sertçe çarparak evden çıktı.Hala fazlasıyla sinirliydi.Arabasının tekerine tekmesini geçirip aynı hızla arabaya bindi ve çalıştırdı.

Dilşan yerde kanlar içinde yatan ağabeyinin kolundan tutup,kızların da desteğiyle yavaşça kaldırdı.Berzan çekilmek istiyor,ama onlar müsaade etmiyorlardı.Berzan'ın da artık diretecek gücü yoktu."Odama çıkarın beni" dedi fısıltıyla.Dilşan hemen kafasını sallamış dolu gözleriyle sıkıca tutmuştu abisinin kolunu.İlk defa evlerinde böyle bir şey oluyordu.Babası öğrenince hiç iyi şeyler olmayacağı kesindi.

Merdivenleri yavaş yavaş çıkıp Berzan'ın kendine ait olan odasının önüne gelmişlerdi.Kızların kolundan çıkıp yavaşça odaya girdi.Dengesini kaybedip duvara tutunacağı sırada Dilşan hemen koluna girdi."Abi"dedi sessizce.Berzan kolunu tutmasına izin vermiş kendini kardeşine iyice bırakmıştı.Ceylan'la Şükran'da hemen tutmuş odadaki koltuğa yavaşça yatırmışlardı.Dilşan hemen kız kardeşlerine dönüp su ile bez getirmelerini söyledikten sonra abisinin alnına düşen saçlarını hızlıca geriye itti.Kızlar gerekli malzemeleri getirip ablalarının önüne koydular.Ceylan kenara oturup abisinin kanlı yüzüne bakıp sessizce ağlamaya başlamıştı.Onu ilk defa böyle görüyordu.Ve bu canını çok yakıyordu.Berzan hıçkırık sesleriyle küçük kardeşine döndü.Güzel gözleri yaşlarla dolmuş,kendisini izliyordu ağlayarak.Gülünce yüzünün gerilip acıyacağını bilmesine rağmen ağlayan küçük kardeşine gülümsedi."Bir şey yok güzelim ağlama"dedi sessizce.

O anda kapının açılmasıyla içeriye Miran ve Asmin girmişti.Berzan dahil herkes kafasını kapıya çevirip gelenlere baktıklarında gördükleriyle şaşırmışlardı.Asmin kocasının dağılan suratına bakıp hızla yanına ilerlerken Miran'ın gözlerinden de pişmanlık okunuyordu.Dilşan yengesinin yaklaştığını görünce ağabeyinin yanından kalkmış,yengesinin oturması için yer açmıştı.Asmin hızla açılan küçük boşluğa oturup kocasının yüzüne yaklaştı."İyi misin?"diye fısıldadı.Berzan kafasını yavaşça karısına çevirip gülümsedi.Yavaşça kafasını salladı.Asmin'in canı şuan Berzan'ınkinden çok daha fazla yanıyordu.Güçlü,yenilmez adam karşısında aciz bir şekilde yatıyordu.Kanayan dudaklarını öpmek istedi fakat gururu buna fazlasıyla engel oluyordu.

"Yenge hastaneye gitmemiz lazım.Yüzü çok kötü,"dedi Dilşan.Bir yandan da pişmanlık dolu gözleriyle etrafı inceleyen Miran'a baktı."İyiyim. Gerek yok."dedi sessizce. Asmin ise hiç konuşmayıp köşedeki bezi alarak kocasının yüzüne yavaşça sürdü. Berzan'ın sessiz inlemesiyle elindeki  bezi daha yavaş sürmeye başladı.

Berzan zar zor açtığı gözlerini,karısının yüzünü silmeye başlamasıyla iyice açmıştı.Güzel gözlerinin üzerinde ki uzun kıvrımlı kirpiklerini dikkatle izledi.Ardından çatılmış kaşlarına da baktı.Daha sonra gözleri yavaşça dudaklarını bulduğunda gülümsedi.Yüzünü büyük bir dikkatle sildiği için dudakları iyice  büzülmüştü.Ve berzan bu görüntüye dayanamamış,kardeşlerinie çıkmaları için işaret vermişti.Miran dahil herkes çıkarken Asmin kocasının yüzüne daldığı için fark etmemişti.

Yüzüne zorla uzanıp kanlı dudaklarını,yanaklarına bastırdı.Asmin neye uğradığını şaşırmış,donup kalmıştı.Biraz sonra yavaşça kendini çektiğinde,yanağına bulaşan hafif kanı sildi.Kocasının yüzüne bakmadan bezi yeniden ıslatıp bu sefer kaşlarına sürdü.Sağ kaşı yarılmıştı ve durmadan kan akıyordu.

Kocasının kendini dövdüğü an aklına gelince bezi sertçe kaşının yarılan kısmına bastırdı."Ah!"dedi Berzan hiç sessiz olmayan bir tonla.Bir kaç saniye gözlerine bakıp geri dönmüştü.Onun her canını yaktığında  kendi canı da yanıyordu ama sinirliydi.Çok sinirliydi.Yeniden bezi ıslatıp yüzünü tamamen temizledi.Kalkıp su ile bezi de eline aldı.Odadan çıktığında Berzan yeniden gelmesi için dua ediyordu.

Asmin odaya inmiş,üzerini değiştirip yastık ve yorgan almıştı.Odadan çıkıp Berzan'ın odasına geldiğinde nefesini verip girdi.Kapıyı yeniden kapatıp yanına ilerledi.Yorganı yavaşça yere bıraktığında Berzan da gülümsüyordu.Yastığı alıp ensesinden tutarak kaldırdı ve koydu.Kafası yastıkla buluştuğunda rahatça nefesini verdi Berzan.

Ardından yerdeki yorganı da alıp üzerine örttü.Arkasını dönüp ilerleyecekken bileğini tutan elle durdu.Normalde bu kadar hafif bir şekilde tutmazdı.Her zaman sert,demir gibiydi.

"Yanımda kal.Ne olur,"

Sude T. & Ayşe T.