KUMA

KUMA-6

Karısının uyuduğunu gören Berzan telefonunu kapatıp yavaşça yattı.Asmin'in yüzünü inceleyip yavaşça elini yanağına koyup okşadı.Merhamet etmek istiyordu bu kadına ama bir şeyler engel oluyordu ve kendisi neyin engel olduğunu bilmiyordu.Yavaşça onu kollarının arasına alıp saçlarını okşamaya başladı.

Asmin gözlerini yavaşa aralamış,gördükleri karşısında şaşkına uğramıştı.Geri hemen gözlerini kapatıp kocasına iyice sokuldu.Bu anın hiç bitmemesini diledi,zamanın durup böyle kalmalarını istedi fakat o anda çalınan kapı tüm dileklerini yerle bir etmişti."Ne oldu?"dedi Berzan çekilip.Asmin büyük bir boşluğa düşmüştü."Ağabey atışa gidiyoruz biz,gelecek misin?"dedi Miran.

"Tamam bekleyin iniyorum hemen,"deyip tişörtünü de geçirdi üstüne.Telefonunu alıp karısına bakmadan çıktı.Yine bırakmıştı Asmin'i.Yine minik kalbi kırılmıştı.

Asmin giyinip aşağı indiğinde kayınvalidesi ve görümceleri oturuyordu.Ceylan ve Şükran derslerini yapıyorlar,arada da dalaşıyorlardı birbirlerine.Asmin bu hallerine burukça gülümsemişti.Kardeşi ve ablası gelmişti aklına yine.Geleli çok zaman olmamıştı ama onları fazlasıyla özlemişti.Kayınvalidesi bu halini görünce anlamıştı gelinin ailesini özlediğini.

"Asmin,"dedi değişik konuşmasıyla.Kafasını çevirip hemen ayağa kalktı Asmin."Buyur yade."dedi önüne gidip."Otur keçkamin.(kızım)"

Kaynanasının dizinin dibine oturmuş dikkatlice bakıyordu.Yavaşça saçlarını okşuyordu güzel gelinin."İstersen annenleri çağır.Yemeğe gelsinler bugün,"Kadının bu nazik davranışı Asmin'i çok sevindirmişti.Sanırım ona bu evde değer veren tek kişi bu kadındı.

"Bilmiyorum yade,"Genç kadın evde Zişan olduğu için gelmelerini pek istemiyordu.Çünkü Berzan annesinin yanında karısıyla ilgilenecekti ve yine annesi üzülecekti.Asmin annesinin üzülmesini hiç istemiyordu.

"Tamam ara anneni hadi,"dedi gülümseyip.Üzülüyordu gelinine.Neredeyse geleli bir hafta olmuştu ama çöküşünü tüm ev halkı olarak görebiliyorlardı.Berzan da daha fazla üstüne gidiyor,daha fazla üzüyordu karısını.

Berzan ve kardeşleri atış yapılacak yere geldiklerinde şişeler hazırlanmış,Miran başına geçmişti."Hepinize meydan okuyorum beyler,"dedi sırıtıp.Berzan da ona aynı gülümsemeyle karşılık vermiş."O kadar emin olma biramin.(erkek kardeş)"

Atış bittiğinde Botan 5 şişe,Miran 6,Berzan ise 12 şişe kırmıştı.Tüfeğinin namlusuna üfleyip döndü kardeşine."Yarı yarıya,"Tek kaşını kaldırıp sırıttı."Bugün dalgınım ben,"dedi bakmadan.

Botan omzuna vurup "Ne o Dilan'ı mı gördün yine?"dedi gülerek Berzan da gülmüş tüfeğini kılıfına koymuştu."Bak delirtme beni Botan.Defol başımdan,"deyip arabaya binmişti.Botan gülüp Berzan'ın yanına gitmişti."Kesin görmüş,"

Gülüp elini omzuna attı kardeşinin."Dalga geçme lan.Eninde sonunda sen de aşık olacaksın."dedi kendinden emin bir şekilde.Sanki kendisi aşkı çok iyi biliyordu.Botan da bunun farkındaydı ama sinirlenmemesi için bir şey dememişti.Arabaya bindiklerinde Miran hemen çalıştırmıştı.

Biraz geçtikten sonra Miran annesini aramış bir şey isteyip istemediklerini sormuştu.Kızlar bir kaç parça bir şey istemiş,annesi Asmin'e de sormasına rağmen o bir şey istemediğini söylemişti.

Canı çok fazla çikolata istemişti ama utandığından söyleyememişti.Sanırım adet dönemi yaklaşıyordu.Müsaade isteyip odasına çıktığında kocasına mesaj atmak için telefonunu eline almıştı.Kararsızdı.Ama canı da çok fazla istiyordu.'Berzan gelirken bana çikolata alır mısın?Söyleyemedim de.'Yazıp göndermişti bile.