KUMA

KUMA-36

SONDAKİ AÇIKLAMA ÖNEMLİ.LÜTFEN OKUYUN..♥

KEYİFLİ OKUMALAR.♡

Hayat çok garipti.Önce tüm her şeyi senin elinden çekiyor,sonra acı çektiğini,çekeceğini bile bile tüm yükünü senin üzerine atıyordu.Boğulmak,kaçınılmazdı.

Asmin içinde hayat kavramı tam olarak böyleydi.Kocası ilk önce kendisinden nefret ediyor,yüzüne dahi bakmıyordu.Ama şimdi bir şeyler değişmişti.Neydi bu değişen şeyler?Daha dört ay öncesine kadar bu evden defolup gideceksin diyen adam şuan yüzü gözü dağılmış bir biçimde yanında kalmasını istiyordu.

Nefesini verip yavaşça oturdu.Kocasına bakmıyor,gözleri onun yüzü haricindeki tüm yerlere bakıyordu."Asmin,"dedi sessizce Berzan.Kafasını yavaşça kocasının o güzel yüzüne çevirip efendim dermişcesine bakmıştı."Yatsana,"dedi.Sesi öyle kötü çıkıyordu ki Asmin hızla yanına yatıp tüm yaralarını öperek iyileştirmek istedi.Ama yapmayacaktı.Boğazını temizleyip sert ve soğuk bir biçimde "Hayır,"dedi.

Genç adamın canı yanıyordu.Karısının ona bu şekilde davranması onu parçalıyordu.Kardeşinin sözleri,kız kardeşlerinin bakışları,karısının kendine bakmayışı onu bitiriyordu.Yutkunup büyük elleriyle karısının minik elini kavradı.Allah biliyordu ya bu uzun,ince kemikli parmaklara kocasının izini taşıdığı yüzük çok yakışıyordu.Ellerini sanki tüm parmaklarını ezberlemek istercesine yavaş yavaş gezdirdi.Yumuşak,sıcacık ellere dokundukça acısı diniyor gibiydi.Asmin ise gözlerini odadan ayırmış,kocasının ellerine bakan gözlerine dikmişti.

Berzan karısının yavaşça nişan yüzüğünü çıkardı.Gözlerine doğru yaklaştırıp 'Berzan' yazısını okuduğunda gülümsedi.Geri yavaşça karısının parmağına yerleştirip elini bıraktı.Elleri o sıcak elden ayrıldığı için isyan ediyordu.Gözlerini yavaşça karısının gözlerine dikti.O maviliklerinde kendine baktığını görünce gülümsedi.Dudağı acıyordu ama gülümsemeden de duramıyordu."Affet beni,"dedi sessizce.

Asmin nefesini verip yavaşça oturduğu yerden kalktı.Büyüyen karnı kalkarken,otururken ya da yatarken onu zorluyordu."Odaya yat.Burada rahat edemezsin,"dedi sadece.Berzan'ın yüzü yine düşmüş,sadece başını sallamakla yetinmişti.Doğrulduğunda sırtına ve midesine giren sancıdan dolayı sessizce inledi.Asmin de koluna girmiş destek olurcasına iyice kaldırmıştı.

Ayağa kalktığında adım atmakta zorlanıyordu.Asmin küçük bedeniyle Berzan'ın kolunun altına girmiş,bir kolunu da beline dolamıştı.Berzan omzunun altındaki kendisinin koca bedenini taşımaya çalışan minik bedene baktı.Gülüşü Asmin'in kulağına dolduğunda kaşlarını çattı.Kolunun altından çekilse anında yere devrilirdi ama o hala gülüyordu.

Odaya geldiklerinde Asmin kocasını yatağa yatırmış kafasının altına yastığı düzgünce yerleştirmişti.Yorganı da üzerine çekip ilerledi."Asmin sende yat.Hadi,"diye fısıldadı Berzan.Yatmayı kalbi,beyni tüm uzuvları isterken gururu istemiyordu.Durduğunda yavaşça nefesini verdi."Asmin.Lütfen,"dedi.Sesi o kadar çaresiz geliyordu ki Asmin daha önce bu tonu hiç duymamıştı.Kafasını sallayıp yavaşça yanına uzandı.Açtığı yorganın altına girip kafasındaki kan kırmızısı eşarbını çıkardı ve yere bıraktı.Toplu saçlarının dipleri sızlıyordu.Yavaşça ovuşturup,uzun saçlarındaki tokayı açıp,saçlarını serbest bıraktı.

Kocasının pür dikkat et kendisini izlediğinden habersiz tüm bunları yapmış,geri de gözlerini kapatmıştı.Dokunmak istiyordu Berzan.Yumuşak,güzel saçlarına dokunup,o buram buram gelen kokuyu içine çekmek istiyordu.Ama korkuyordu.Karısının vereceği tepkiden,edeceği sözlerden korkuyordu.Bu dağ gibi yıkılmaz adam minik bir kadın tarafından parça pinçik oluyordu.