KUMA

KUMA-15

Arkadan saçının çekilmesiyle neye uğradığını şaşıran Zişan hızla telefonu kapattı.Vücuduna yayılan korku hissi,saçlarındaki acıyı hissettirmiyordu."Berzan ne oluyor?"dedi elini itmeye çalışırken.O ise daha sıkı tutuyor ve çekiştiriyordu."Ulan,"dedi zorla devamını getirmeyip.Getirse ağzından çok kötü sözler çıkacaktı.Yumruklarını sıkıp iyice çekti."Seni öldürürüm Zişan.Seni gebertirim.Yılan gibi olduğunu biliyordum ama bu kadarı fazla.Sana seni seviyorum diyorum.Sen hala kızla uğraşıyorsun.Üzülmemesi gerekiyor demediler mi?!Ha?!"O kadar sinirliydi ki.Hem bu aptal kadına inandığı için kendine hem de kadına.Saçını bırakıp çenesini tuttu."Sırf sen ağladın,üzüldün diye gidip çocuğuma hamile bir kadına bunu yaptım ben!"İyice sıktı."Ama sen gör.Yanına bile uğramayacağım.Şimdi giy üstünü.Defol git babanın evine,"deyip sert tokadını geçirmişti.

Bunu beklemeyen Zişan ne yapacağını şaşırmış bir şekilde kocasına bakarken göz yaşları boynuna doğru akmaya başlamıştı."Berzan özür dilerim.Ne olur gönderme.Lütfen,"dedi sessizce."Kalk dedim sana!"Öyle bir bağırmıştı ki Zişan korkudan on saniye içinde üzerini giyinmişti.Yaşları silip eşarbını taktığında Berzan hızla çantasını eline tutuşturup kolunu sıkarak aşağı indirdi.İkiliyi şaşkınca izleyen aile üyeleri bir şey yapmıyorlardı.Karı-koca arasına giremezlerdi.Ama Mahmut Ağa neden oğlunun bu kadar hiddetlendiğini anlamamıştı."Hayrola Berzan.Ne oldu?"dedi tesbihini biraz daha yavaş çekerek.Sinirle nefesini verip gözlerini kapattı Berzan."Bu kadın var ya bu kadın.İftira atmış Asmin'e.Öyle bir şey dememiş Asmin,"deyince merdivenlerden inen Asmin de bunu duymuştu.

Yine yüzünde bir mimik belirmedi.Kalbi birazcık da olsa hızlı çarpmaya başlamıştı.Suçsuz olduğu ortaya çıkmıştı.Berzan'ın nasıl anladığını bilmiyordu ama buna sevinmişti.

Berzan Zişan'la evden çıktığında son basamağı da inmişti Asmin.Herkes yüzüne özür dileyen bakışlarla bakıyordu.O ise kimseye bakmadan mutfağa ilerledi.Dün herkes inanmıştı Zişan'a.Biri bile gelip Berzan gittikten sonra kapıyı açmaya çalışmamıştı.

Mahmut Ağa gelinini gördükten sonra yüzü kızaran ve üzüntüden gözleri dolan karısına döndü."Kıza haksızlık ettik Hanım.Sen bir konuş istersen,"detip nefesini verdi.Kendi de fazlasıyla üzülmüştü.Üstelik gelini torununa hamileydi.Dün Berzan'a fazlasıyla sinirlense de gelininin haksız olduğunu düşünüp bir şey yapmamıştı.

Kızlar yengelerinin mutfağa girdiklerini görünce hemen işlerini bırakıp döndüler."Yenge biz çok özür dileriz,"diye söze başladı Ceylan."Dün bir de aşağı inip ağladı o kadar gerçekçiydi ki,"diye de ekledi Şükran.Dilşan çökmüş kadına bakıp içinden kendine en güzel küfürleri savurdu.Bu kadını gerçekten çok seviyordu.Bu evde arkadaşı gibiydi.Zişan'a nasıl inandığını bilmiyordu ama şeytana uyup inanmıştı işte.Yavaşça sandalye çekip Asmin'i oturttu.Kardeşlerine bakıp kapıyı gösterdiğinde hem kardeşleri hem de yardımcılar çıkmıştı."Asmin,bak sen bu eve geleli çok olmadı ama sen benim olmayan ablam oldun.Seni gerçekten çok seviyorum.Dün yemin ederim o kadar gerçekçiydi ki.Herkes inandı.Hatta ben sana bakmaya çıkarken gelip kendisi durdurdu.Yemin ederim.Lütfen affet bizi.Lütfen,"dedi sessizce.Asmin karşısında güzel gözlerinden yaş akıtan görümcesine şaşkınlıkla bakıp,kendine çekip sarıldı.

Bu evde onu seven biri vardı.Bu onu o kadar mutlu etmişti ki tüm acısını unutmuştu."Tamam Dilşan.Zaten küsmedim ben size,"dedi ve yavaşça çekti kendini.Elmacık kemiklerinden süzülen yaşları baş parmaklarıyla silip kaldırdı görümcesini."Kahvaltı hazırlanacak daha sulu göz,"deyip gülümsedi.Dilşan yengesine gülüp yaşları sildi.Ağabeyini anlamıyordu.Böyle güzel,iyi kalpli,mütevazi,sabırlı bir insandan neden nefret ediyordu ki?

Kahvaltı hazırlandığında Berzan da eve gelmişti.Herkes sofraya oturmuş pür dikkat Asmin'i izliyorlardı.Herkes suçsuz olduğunu biliyordu ve boş yere onu suçladıklarını anlamışlardı.Özellikle Mahmut Ağa'nın vicdanı bas bas bağırıyordu.Herkesin düşüncelerini bölen Halise Hanım söze girdi: