KUMA

KUMA-29

KEYİFLİ OKUMALAR..

Gözlerini heyecanla doktorun üzerine dikmiş iki gencin sabırsızlığı boylarını aşmıştı."Hadi artık,"dedi sessizce Berzan."Hayırlı olsun.Babası gibi bir Ağa daha geliyor,"dedi gülüp.Asmin de hemen kocasına bakmış,ardından kollarını açıp kendine sarılmasını istemişti.Berzan da hemen karısını sarmış alnına minik öpücüklerini konduruyordu."Teşekkür ederim.Çok teşekkür ederim,"dedi fısıltı şeklinde.

İkisi de o kadar mutluydu ki gözleri ışıl ışıldı.Kocasından gözünü ayırmayan Asmin bu mutluluğu ona sağlayabildiği için Rabb'ine şükürlerini sundu.Sevdiği adamın gözleri ışıl ışıldı ve bunun bir nebzesinde de olsa kendisinin payı vardı.Kendiyle o kadar gurur duyuyordu ki..

Odanın kapısının çalınmasıyla yavaşça doğruldu.Başka bir hasta gelmişti ve kalkması gerekiyordu.Berzan'ın da yardımıyla kalkmış,karnındaki jeli temizlemişti.

Doktora teşekkür edip odadan çıktılar.Berzan çıkar çıkmaz sarılmış,karısını öpücüklere boğmuştu."Asmin var ya.."dedi sessizce."O kadar mutluyum ki.Yemin ederim tarif edemiyorum,"dedi kendilerini izleyen kişileri umursamadan.Başka zaman olsa Asmin bu kadar kişinin içinde fazlasıyla utanır,çekinirdi.Ama şu an onun da umurunda değildi.Bir bebeği oluyordu.Hem de sevdiği adamdan ve bugün o bebeğin Soylu aşiretini sürdürecek bir erkek çocuğu olduğunu öğrenmişlerdi.

Nihayet arabaya bindiklerinde suratlarında ki gülümseme birazcık bile silinmemişti."Oğlum oluyor oğlum!"dedi bağırarak.Asmin kocasının bu haline mümkünmüş gibi daha çok gülmüş,karnını okşamıştı.

Berzan hızla koltuğundan kalkıp Asmin'in üzerine eğildi."Ulan kadın.Hayatımda yaşamadığım mutluluğu yaşattın bana,"deyip hızla karısına sarıldı.Kokusunu çekerek,yanağına bir öpücük kondurmuştu.Biraz sonra çekildiğinde hala gülümsüyordu.Çekilir çekilmez derin bir nefes veren Asmin hala yüzüne santimetre farka yakın olan adama baktı."Ne istersen iste benden.Ne dilersen,her şeyi yaparım.Her şeyi,"dedi Berzan alnını karısının alnına yaslayıp.

"Mutlu olalım sadece.O yeter bana,"dedi bir elini Berzan'ın yanağına koyup."Olacağız güzelim.Çok mutlu olacağız,"deyip yeniden sımsıkı sarıldı.

Eve geldiklerinde Asmin hemen arabadan indi.Evdekilerin tepkisini çok merak ediyordu.Berzan da arabayı park edip inmiş,karısının elini tutup içeri girmişti.Halise Hanım oğlunu ve gelinini görünce hemen ayaklandı."Neredesiniz siz?Arıyoruz açmıyorsunuz,"dedi azar içeren bir ses tonuyla."Otur yade otur,"dedi Berzan."Otur da müjdeli haberi verelim,"dedi.Halise Hanım oturmuş dikkatle oğluna bakıyordu.Karısıyla birleşen elleri de gözünden kaçmamıştı.

Karısını yavaşça koltuğa oturtup kendisi de yanına oturmuştu.Elini ise hala elinden ayırmamıştı."Biliyorsunuz Asmin hamile,"dedi gülümseyip.Annesi de sabırsızca kafasını sallamıştı.Herkes dikkatle genç çifte bakıyor ağızlarından çıkacak kelimeleri bekliyorlardı.

"Torununuz erkek Halise Hanım erkek,"dedi gülerek.Evde ki herkes ilk önce donup kalmış aradan geçen bir iki dakika sonrasında ise zılgıt çalmaya başlamışlardı.Öyle çok çıkıyordu ki sesleri,evin içinde yankılanıyordu.Miran,Botan ve Baran kalkmış oynamaya başlamışlardı.Asmin bu manzarayı görünce öyle mutlu olmuştu ki..

Tabii sadece sevinenler de yoktu.Üzülen,kahrolan,kıskançlığından ne yapacağını şaşıran bir Zişan da vardı.Sinirle salondan çıkıp,odasına gitmişti.Berzan ise bu sefer ona aldırmamış kardeşlerini izlemeye devam etmişti."Babam duyunca var ya.Yakacak burayı yakacak!"dedi Baran gülerek.Bu lafına tüm hepsi gülmüş,biraz sonra yerlerine oturmuşlardı.