KUMA

KUMA-2

Sabahın yakıcı ışıklarıyla uyanmıştı Asmin.Üzerinde hala dün gecenin halsizliği vardı.Hafif doğrulduğunda kasıklarına giren sancıyla put kesilmişti adeta.Canı o kadar fazla yanıyordu ki kaldıracağı türden değildi.Narindi kendisi,bedeni,ruhu...

Berzan sabahın erken saatlerinde kalkmış şirkete gitmişti.Hala sinirliydi.Dün gece o kadının canını çok fazla yaktığını biliyordu ama umurunda değildi.

Çarşafı toplayıp üstünü giyinmişti Asmin.Kapı çaldığında içeri kayınvalidesi Halise Hanım girmişti.Ne için geldiği bariz belliydi.Çarşafa bakacaktı!!

Beyazlar içindeki gelinini süzdü Halise Hanım.Çocukluk arkadaşının kızıydı Asmin.Ona gerçekten çok değer veriyordu."Rojbaş(Günaydın),"dedi Asmin sessizce."Rojbaş buke(Gelin),"dedi gülümseyerek Halise Hanım.Bu Asmin'i gülümsetmişti.Demek ki bu evde bir kişi de olsa onu gelin olarak görüyordu.

Yerdeki çarşafa baktı Halise Hanım.Nefesini verip çıktı odadan.Rahatlamıştı Asmin.Onu sorguya çekmemiş ya da utandıracak şeyler yapmamıştı.Eşarbını da takıp aşağı indi.Evde ki büyüklerin elini öpüp mutfağa yardım için geçmişti.Yardımcılar bazı şeyeleri gösterdikten sonra iş yapmaya başlamıştı bile Asmin.Mutfakta büyük görümcesi Dilşan ve yardımcılar vardı sadece.

Kahvaltıyı hazırlayıp sofraya koyduklarında Berzan'ın biricik karısı daha yeni uyanmış,aşağı iniyordu.Halise Hanım bu duruma sinirlense de son zamanlarda olanlardan dolayı sesini çıkarmadı.

Zişan'ın gözü sürekli Asmin'in üstündeydi.Bu kadını şuracıkta boğmak istiyordu.Masaya oturduklarında hala o bakışlarını atmaya devam ediyordu.Asmin çoktan fark etmiş ama sesini çıkarmıyordu.Kimseye bakmadan yavaş yavaş yiyordu yemeğini.Çünkü herkesin dün gece ki çığlıklarını duyduğuna emindi.

Kahvaltı bittikten sonra Mahmut Ağa kahvesini istemiş ve bahçeye çıkmıştı.Şükran babasına kahvesini götürmüş tüm kızlar gibi akşam yemeğini hazırlamak için geri mutfağa dönmüştü.Yemekler fazla fazla yapılıyordu çünkü Berzan Ağa'nın yeniden evlendiğini duyan herkes sürekli ziyarete geliyorlardı.

Berzan şirketteki işlerini halletmiş,kardeşi Miran'ın çıkmasını bekliyordu.İyi değildi.Başındaki bela ikiye katlanmıştı.Bu adam iki kadınla nasıl başa çıkabilirdi ki?!

***

Hava kararmış mutfakta ki işler yavaş yavaş bitiyordu.Herşeyden fazlasıyla hazırlanmıştı ama gelen giden olmamıştı.İşlerini bitirmiş tam elini yıkayacakken elinin üstünde feci bir acı hissetti Asmin.Zişan elinin üstüne bilerek bardak bırakmıştı!"Ay Asmin çok özür dilerim.Kusuruma bakma dalgınım biraz,"dedi sırıtarak.Dalgın falan değildi.Bilerek yapmıştı bu iğrenç kadın!Eline kırılan cam parçalarının yarısından çoğu girmişti.Canı gerçekten çok yanıyordu.Kasıklarının ağrısı yetmezmiş gibi bir de bu çıkmıştı başına.Hızlıca çıktı mutfaktan.Bir iki damla yaş akmıştı bile gözlerinden.Kapı çaldığında diğer eliyle yaşları silip kapıyı açmıştı.Kocası ve kardeşi gelmişti.Hiç bakmıyordu Asmin'in yüzüne.İyiki de bakmıyordu.Dün olanlardan sonra yeterince utanıyordu zaten.

"Hoşgeldin,"dedi kısık çıkan sesiyle.Cevap vermeden montunu uzattı.Montu alıp astığında elinin daha fazla ağrımasıyla sessizce inlemişti.Dönüp baktığında gördüğüyle gözleri büyümüş ağzı şaşkınlıktan açılmıştı Berzan'ın."Ne oldu lan senin eline?"dedi şaşkın çıkan sesiyle."Ee şey,"Söylemeye korkuyordu.Ya karısının yaptığını söylediğinde ona inanmayıp kızsaydı?"Lan bak söyle benim asabımı bozma!Kim yaptı?!"dedi yine sinirle."Eee önemli bir şey değil."dedi kafasını eğip.Sabrının sonlarını yaşıyordu artık."Ana!"dedi çok yüksek ve sert çıkan sesiyle.Hızlıca geldi annesi içeriden."Hoşgeldin oğlum,"dedi oğlunun aksine sakin bir şekilde."Ne oldu bu kızın eline?"dedi o da sakin olmaya çalışarak.Baktı annesi hemen."Hii kızım ne oldu eline?Kim yaptı?"dedi yavaşça elini tutup.Yaşlar akmaya başlamıştı yeniden.O anda mutfaktan çıkan Dilşan'a döndü Berzan sinirle.

"Kim yaptı bunun elini?Ha?"Sesi fazlasıyla yüksek çıkıyordu.Eğer uyuyan babası bu seslere uyansaydı hoş şeyler olmazdı.Yardımcılar ve Zişan hariç evde olan herkes toplanmıştı.

"Ee Zişan yengem yaptı,"dedi o da bakmadan.İyice sinirlenmişti.Daha ilk günden böyle olursa ilerleyen zamanlarda ne yapacaklardı?Sinirle diğer kolundan tutup yukarı doğru sürükledi Berzan.Annesi telaşla peşinden gitse de dönüp sertçe bakması durmasına yetmişti.Hıçkırdı."Lütfen yavaş ol,"dedi çok sessizce.Bir şey demeden hızlıca ilerledi.Odaya girdiklerinde ağlaması daha da şiddetlenmişti.Yatağa oturtup kendi de yavaşça oturdu.Kravatını çıkarıp gömleğinin ilk iki düğmesini açtı.Asmin bu kadar sakin davranmasına şaşırmış,sesini kesmiş izliyordu.Elinden camın bir parçasını çıkardığında bağırıp yorganı sıkmıştı Asmin."Hişş dayan biraz,"dedi biraz önceki ses tonundan çok uzak bir sesle."Çok acıyor,"dedi o da sessizce."Tamam bitti.Sus biraz,"dedi dikkatlice eline bakarak.Daha bitmeyi bırak bir tanesini zor çıkarmıştı.Diğerini de çektiğinde çok acı bir çığlık attı Asmin.Ağlaması şiddetlenmiş,eliyle elini itiyordu Berzan'ın."Çok acıyor.Yalvarırım yavaş ol,"dedi boğuk çıkan sesiyle.

Kafasını kaldırıp baktı Berzan.Bu kadar yanıyor muydu gerçekten canı?Peki dün gece nasıl dayanabilmişti?Üzülmüştü bu haline.Attığı çığlık etkilemişti Berzan'ı.Hiç bir kadına üzülmeyen adam bugün istemediği karısına üzülmüştü!

Desteklerini en güzel şekilde gösterenlere teşekkür ediyor,desteklerinizi bekliyoruz.Keyifli okumalar...

Sude T.&Ayşe T.