KUMA

KUMA-16

Aniden gelen bu sözle neye uğradığını şaşıran Berzan hafif geri çekildi.Ne diyecekti ki?Bu kadını fazlasıyla kırmıştı.Dedikleri yeniden kulaklarından çınlamaya başladığında içinden küfürlerini savurdu.Dudaklarını yalayıp yeniden yaklaştı."Asmin bak,"Nefesini verip devam etti."Yüzlerce kez söylediğim gibi çok sinirli bir adamım ben.Sinirlenince ne yaptığımı ne konuştuğumu bilmiyorum.Kelimeler ağzımdan istemsizce çıkıyor,elim kolum benden bağımsız hareket ediyor,"dedi sessizce.Asmin ise sadece bakıyordu.Gözlerindeki pişmanlık kırıntılarını rahatlıkla görebiliyordu.

"Sana söylemiştim.Sen de benim karımsın.Hem de çocuğumun annesisin.Öyle şeyler demek benim de hoşuma gitmiyor ama,"Yine uzun bir şekilde nefesini verdi."Sadece sana değil.Sinirlendiğimde herkese karşı böyle davranıyorum ve bu huyumdan da nefret ediyorum,"Çaresiz bakışlarını genç kadının üzerine diktiğinde Asmin biraz da olsa yumuşamıştı.Bu adamı tanıyordu.Her şeyi yapabilirdi ama asla yalan söylemezdi.

"Lütfen,"dedi sessizce.Yavaşça karnını okşamıştı.Bebeği oradaydı ve kendisi orada olmasına sebep olan kadını üzmüştü.O kadar pişmandı ki..

"Peki,"dedi Asmin de sessizce.Bu adama dayanamıyordu.Hele ki bu çaresiz bakışları onu resmen öldürüyordu.Gülümseyip yavaşça sarıldı.Kokusunu doya doya içine çektiğinde gülümsemesi de yayılmıştı.Bu kadını sevmiyordu ama artık nefret de etmiyordu.

Çekilip baktı.Suratındaki sıcak gülümseme hala yerini koruyordu."Hadi gel yatalı biraz,"dedi karısına."İstemiyorum Berzan,"Ne kadar affetmiş olsa da hala trip atıyordu.

Tek kaşını kaldırıp burnuna öpücüğünü kondurdu."Öyle mi?"dedi elleriyle belini daha sıkı tutarken. .Asmin rahatsızca kıpırdanıp ellerini itmeye çalıştı.O ise daha sıkı tutmuştu."Hadi Asmin yatalım diyorum,"deyip sesli bir şekilde güldü bu sefer.Ama sadece gülüştü.Zaten geldi geleli bir kere kahkaha attığını görmemişti ya bu adamın.

"Ya istemiyorum diyorum anlamıyor musun,"deyip karın boşluğuna yumruğunu geçirmişti.Gülüp inleyen Berzan geri çekildi.Gülerek vurduğu yeri tutuyordu."Kadın sen manyaksın,"dedi yeniden gülüp.O da gülüp "Evet,"demişti.Biraz kendine geldikten sonra yeniden yaklaştı."Ama bunun acısını fena bir şekilde alırım güzelim,"deyip yanağını sıktı.Yeniden ve yeniden kızaran karısına bakıp güldü.

"Bugün şirkete senin için gitmedim Asmin,"dedi kendini yatağa atarken.Asmin ise küstahca gülüp yatağa oturdu."Gitseydin Berzan,"dedi ve gözlerini devirerek kalktı.Kolundan tutup genç kadını yeniden yatırıp üstüne çıktığında güldü."Senin o gözlerini oyarım Asmin,"dedi sessizce.Korkuyla kendisine bakan kadına gülüp sıkıca sarıldı.

Birbirlerine sarılmış kokularını çekerken kapı çaldı."Ne oldu?"deyip nefesini verdi."Yenge babam abimi çağırıyor,"deyip aşağı doğru yönelmişti Dilşan.Asmin güldü."Yazık sana yatamadın,"deyip yeniden güldüğünde Berzan iyice sinirlenmişti."Sus bak döverim.Karıcım,"dedi bastırarak ve hızla yataktan kalktı.

Asmin duyduğu kelimenin ve biraz önceki yaşananların şokundan çıkıp hızlıca yataktan kalktı.Eşarbını da takıp aşağı indiğinde babası ve Berzan'ın iş ile ilgili konuştuklarını duymuştu.Dışarıda oturan kayınvalidesi ve görümcesinin yanına gitti.İizin isteyip oturduğunda kısa bir süre içerisinde o da sohbete dahil olmuştu.

Bir iki saat sonra okuldan gelen Baran,Şükran ve Ceylan bahçeye giriş yaptıklarında yine ortam karışmıştı.Baranın bağrışları ve Şükran'ın karşı çıkışları tüm konağı inletmişti bile."Bir daha o okul eteğini giymeyeceksin!!"diye kükreyen Baran'la beraber Şükran da kükrüyordu."Ne giyeceğim geri zekalı!"

Berzan hızla salondan çıkmış kavga eden iki kardeşine bakıyordu."Ne oluyor burada?!"diye
bağırdığında ikisi de susup ağabeylerine dönmüştü.İkisi de mıh kesilmiş cevap vermiyordu."Size diyorum!Babam içeride uyuyor gelmiş burada bas bas bağırıyorsunuz,"