KUMA

KUMA-5

Sıkıntılar çığ gibi geliyordu genç gelinin üzerine.Hiç kimse onu bu evde istemiyor,sadece bir araç olarak görüyorlardı.Berzan'a ve bu eve çocuk vermek için getirilen bir araç.

Canı yanıyordu.Pişmandı.Bu eve geldiği için hiç olmadığı kadar pişmandı.Bu adam onu ne sevecek,sevmeyi bırak iyi bile davranmayacaktı.Kendi karısını seviyor,o da Asmin'i bir araç olarak görüyordu.Yani Asmin böyle düşünüyordu.

Verecek bir cevabı yoktu.Karınım mı diyecekti?Asla.Peki ya kumanım?Bu zaten en gurur kırıcı kelime değil miydi?Sustu.Baktı öylece kocasının yüzüne.Her ne kadar o Asmin'i karısı gibi görmese de Asmin onu kocası gibi görüyordu."Ha Asmin.Söylesene,"dedi o suratına kötü bir gülümseme takınıp."Ben,"diyebildi sessizce.Cevap veremiyor kelimeler boğazında düğümleniyordu."Ben hiç bir şeyin değilim Berzan.Özür dilerim,"dedi aynı sessizlikle.Nefesini vermiş,kafasını eğmişti.

Çenesinden tutup sertçe kaldırdı Berzan."Karımsın Asmin Soylu.Karımsın.Lakin bu bana hesap soracağın anlamına gelmiyor,"dedi karısının şaşkın gözlerine bakarken.Cidden şaşırmıştı.Kocası ilk defa böyle bir kelime kullanmış.Kendisinin karısı olduğunu kabul etmişti.Kafa salladı yavaşça."Ha çok merak ettiysen arkadaşlarımlaydım,"dedi aynı ukala tavrıyla.Geri bedenini tavana çevirip izledi beyaz duvarı.Asmin ise cevap vermemiş yavaşça kapatmıştı gözlerini.Kafasını hafifçe çevirip baktığında gözlerini kapattığını gördü.O da kapatıp tüm yorgunluğunu alacak bir uykuya daldı.

Sabah uyandığında karısı hala uyuyordu.Yorgan açılmış,bacaklarını kendine çekmiş ve kollarını kollarına sarmıştı.Baktı dönüp.Yavaşça çekti yorganı üzerine.Geri yatıp izlemeye başladı.Yüzü güzeldi.Çok güzeldi.Dudağında hala ilk gece vurduğu yerin izi vardı.Hafif kabuk bağlamış biraz da morarmıştı.Dokundu yavaşça yarasına.Hissetmeyen genç kadın muhteşem uykusuna devam ediyordu.

Yaklaşık bir saat daha bekleyip kolunu dürttü."Hım,"dedi sessizce ve diğer tarafa döndü."Kalk artık.Saatin kaç olduğundan haberin var mı?"dedi sinirli çıkardığı sesiyle."Tamam,"dedi ve yavaşça doğruldu."Bundan sonra benden önce kalk.Aşağıya geç kalıyoruz.İnsanlar seni beklemek zorunda değil,"

Utanmıştı Asmin.Haklıydı kocası.Erkenden kalkıp aşağı inmeliydi."Ee zaten normalde erken kalkıyorum da hastayım biraz dedim ya,"dedi kafasını eğip.Utançtan dudağını ısırmış ve yarasını kanatmıştı.Farkında bile değildi daha.Kafasını kaldırdığında Berzan büyük bir şaşkınlıkla onu izliyordu.Bu kadar utanacağını düşünmemişti.Üstelik yarası kanıyordu.Yaklaşıp nefesini verdi."Tamam,"dedi sessizce.Ardından yavaşça kalkıp köşedeki ıslak mendil kutusundan bir kaç tane mendil aldı ve geri yatağa oturdu.Karısının kanayan dudağını yavaşça silip temizledi.?

Belinden çekip daha da yaklaştı karısına genç adam.Hafif çekilip yine hakaretlerini sıraladı."Gerçekten aptalsın Asmin.Gerçekten,"Sıkıyordu ama kan durmuyordu.Yeni bir mendil alıp yavaşça dudağına bastırdı.Canı acıyordu Asmin'in ama bir şey deyip kocasını sinirlendirmek istemiyordu. Saatine bakıp sessizce"Berzan geç kalacağız,"dedi.Cevap vermeyip karısının dudaklarını iyice sildi.Biraz sonra çekilip alnına minik bir öpücük bıraktı."Dudağın kötü.Bir şeyler yapıp öyle gel,"dedi ve odadan çıktı.

Asmin dudağını yıkayıp krem sürdü yavaşça.Belli olmasın diye hafif ruj sürüp indi.Mutfağa gidip çayı getirdi hemen.Herkese koyduktan sonra Berzan kafasını kaldırdı.Karısı dudağına bu kadar erkeğin içinde ruj sürmüştü.Hem de kırmızı!

Öksürüp baktı.Asmin ise anlamamış yavaş yavaş yemeğini yiyordu.Nefesini verdi Berzan sakin olmaya çalışarak.Telefonunu çıkarıp mesajlar bölümüne girdi.Rastgele bastığı bir yere 'O ruju dudağından hemen sil!'yazdı ve kapatmadan Asmin'e uzattı."Şarja tak şunu,"