The devil of the angels (Dutch)

2 - Blackeye

- DEVON -

Het was tien voor half negen. Nog tien minuten tot de les zou beginnen. Ik was altijd vroeg in het lokaal. Ik keek naar de lege stoel naast mij en zuchtte. Ik had het altijd fijn gevonden om alleen te zitten. Ik vond het niet fijn als mensen zich met me bemoeiden. Maar Sloane... Ik weet niet wat ze had. Iedereen met een beetje goede ogen kon zien dat ze absoluut prachtig was, maar eerlijk gezegd was ik daar niet echt in geïnteresseerd. Ze straalde iets duisters uit. Gek eigenlijk want toen ze gisteren onze klas binnenstapte had ze een doodnormale witte jurk aan en haar ogen waren ook niet bepaald duister. Je kon wel verdrinken in haar lichtblauwe ogen. Cliché maar waar.

Door mijn gedachtes had ik de schoolbel niet gehoord en ik schrok verschrikkelijk toen Sloane binnenliep. Ik herstelde me direct en sloeg mijn ogen neer.

"Bonjour, monsieur!" riep Sloane.

"Houd je bouche, s'il vous plaît!" Meer kon ik er niet van maken, mijn Frans was nogal gebrekkig.

"Lekker geslapen, zeker." Sloane grinnikte en begon haar boeken uit haar tas te pakken. Ze had alweer een witte jurk aan. Al was deze niet zo doodnormaal als die van gisteren. Deze jurk zat strakker dan de andere en aan de randen zaten kleine stukjes kant. Ik slikte. Ze was mooi...

"Hey, blackeye! De les begint." Ik knipperde en keek recht in de blauwe ogen van Sloane. Verward draaide ik me om naar het bord, de les begon inderdaad.

"Hoe noemde je me nou zonet?" vroeg ik Sloane na een paar minuten.

"Blackeye..." ze giechelde om de bijnaam die ze me had gegeven.

"Blackeye? Dan lijkt het net alsof iemand me geslagen heeft ofzo."

"Je ogen," zei ze terwijl ze naar mijn ogen keek, "zijn pikzwart. Apart..."

"Goed apart of slecht apart?"

"Ik doe niet aan het woordje goed." zei ze en ze draaide zich weer om naar het bord. Ik fronste, wat bedoelde ze daar nou weer mee?

~

"En? Hoe is het naast ons nieuwe meisje?" vroeg Boaz, mijn beste vriend.

"Anders. Ga je mee een broodje kopen in de kantine?" Boaz keek me raar aan omdat ik het onderwerp zo snel afkapte maar haalde toen zijn schouders op.

"Sure."

Nadat we een broodje hadden gehaald, liepen we richting de kluisjes om onze gymtassen te halen. We waren de eerste in het kleedlokaal en liepen de gymzaal binnen.

"Ff voetballen?" vroeg Boaz. Ik knikte mijn hoofd als bevestiging dat dat oké was.

Steeds meer mensen kwamen het lokaal binnenlopen. Boaz was wat met jongens aan het voetballen maar ik nam plaats op de bank. Ik vond het wat te ruig. Mijn blik dreef af naar Sloane die de meisjeskleedkamer uitkwam met haar jurk nog aan. Ze nam naast mij plaats en glimlachte ordinair.

"Oké, allemaal even zitten op de banken, a.u.b!" riep de gymleraar. "We beginnen even met een simpele opwarming. Vijf rondjes rennen!"

Alle leerlingen stonden op en zo ook Sloane met haar jurk. De gymleraar keek haar raar aan.

"Jij bent nieuw." zei hij, "Wat is je naam, als ik vragen mag?"

"Sloane." zei ze terwijl ze haar ogen rolden.

"En, Sloane... Waar zijn jouw gymkleren?"

"O. Die draag ik niet."

"Sorry?"

"Ik draag geen gymkleren." zei Sloane met een brutale toon.

De leraar opende zijn mond om iets te zeggen maar sloot hem direct weer. "Iedereen vijf rondjes."

Hij glimlachte toen Sloane begon te rennen, met kleine stappen, want grotere stappen kon ze niet maken door haar strakke jurk.

~

Ik zat op mijn kamer met biologie voor mij opgeslagen. Ik begreep er niks van. Met een schreeuw gooide ik het boek door de kamer. De kaft was gebogen en wat bladzijden waren gescheurd. Shit.
Ik had de laatste tijd zoveel last van woede... En ik had geen idee waarom.