The devil of the angels (Dutch)

46 - Druppel

- Sloane -

Het armbandje dat voor mij lag had ik al jaren. Vanaf mijn geboorte droeg ik het en eens in de zoveel maanden werd het vergroot. De laatste tijd hoefde het minder, ik was immers al redelijk uitgegroeid.

"Dit is wat ze willen?" vroeg ik beduusd. Ik kon maar niet begrijpen waarom mijn ouders mij het armbandje met het drankje gaven.

"We moeten het vernietigen..." sprak Devon op.

"Ja en dat kan nou dus net even niet." zei mijn moeder gefrustreerd.

Ik pakte het armbandje van de tafel af en smeet hem op de grond. Met mijn grootste kracht begon ik erop te springen. "Ga kapot, stom ding!" schreeuwde ik tegen een stukje ijzer. Ik zag er vast verschrikkelijk dom uit, maar op dat moment wilde ik niets liever dan dat het armbandje zou verdwijnen uit mijn leven.

Ik hoorde een gekraak onder mijn voeten en ijzer schoof over de grond. Zwarte vloeistof droop over de vloer. Geschrokken sprongen we achteruit. Voor mij was het een gif, voor de andere een hel. Niemand van de engelen wilde vrijwillig duivel worden... op een paar uitzonderingen na.

De zwarte vloeistof vormde zich samen tot een klein bolletje. Het was niet veel groter dan een druppel.

Verslagen keken we naar het zwart dat ons leek op te slokken.

- Adrianna -

"Hop, hop! Opschieten luitjes! Wij gaan de wereld redden!" riep Stefan vrolijk.

Een groep van een stuk of zestig mensen liep achter hem aan. We waren een leger, maar niet een erg sterk leger. Ik genoot er intens van dat ik zomaar door mensen heen kon lopen. Bedankt Declan!

"Wereld redden? Niet voor de mensen hoor," ik lachte, "wel voor ons!"

Stefan keek dreigend en zei; "We gaan ze een poepie laten ruiken!" Hij stak zijn vuist in de lucht en keek zou blij en trots dat ik dacht dat hij erin zou stikken.

"Een poepie..." fluisterde ik hoofdschuddend terwijl ik met mijn ogen rolde. "Die man is gek."

- Liv -

Ik wilde mijn kind beschermen en daar zou ik alles, maar dan ook echt alles voor over hebben. Mijn leven, mijn plek in de hemel.

We stonden al een kwartier te overleggen over het stomme zwarte druppeltje in de kamer. Ik nam het Sloane niet kwalijk, zeker niet, maar erg handig was haar actie niet geweest. Het drankje moest worden ingenomen en het in aanraking met de huid kon erge gevolgen hebben.

Ik wist gewoon echt niet wat we konden doen. Niemand niet.

- Stefano -

We naderden de Engelstraat en mijn hart bonkte hard in mijn borstkast. Ik hoorde het gebonk galmen in mijn oren.

"Als ik uit dat huis stap, wil ik het drankje hebben. Verlaat het huis niet zonder het drankje! Begrepen?" schreeuwde ik mijn leger toe. Er klonk een instemmend geluid en ik knikte tevreden. Mijn voeten liepen door naar de deur, nu met een iets sneller tempo.

- Devon -

Ik zag iets in Sloane's ogen wat ik nooit had gezien. Pure angst. Bang was ze wel eens, maar dit keer was het anders. Heel veel anders.

Onze ogen draaiden naar de gang. Een grote klap weergalmde door het huis.

------------------------------------------------------------------------

Klein hoofdstuk, maar te weinig gepost OEPSSSSSSSSSS

xx