The devil of the angels (Dutch)

41 - Vreemde man

- SLOANE -

Twee volwassene stonden voor mijn deur. Eén herkende ik direct, mijn moeder. Ik vloog op haar af en gaf haar een knuffel alsof mijn leven er van af zou hangen. "Mama." fluisterde ik terwijl ze over mijn rug wreef. Het deed me denken aan toen ik een klein meisje was, een jaar of vier. 's Avonds voordat ik ging slapen gaf ze me altijd zo'n knuffel. 

Ik had de man die naast mijn moeder stond natuurlijk al wel opgemerkt, maar had verder niet echt aandacht aan hem besteed. Ik liet mijn moeder los en staarde naar de man. Normaal gesproken zou ik dit niet op deze manier hebben gedaan, het was zo in mijn hoofd geprent dat staren niet heel beleefd was, maar op een of andere manier leek hij zo vertrouwd dat het niet erg was. 

De man leek ongeveer even oud te zijn als mijn moeder. Hij had een vriendelijk gezicht en was redelijk knap. Zijn haar hing slonzig om zijn hoofd en hij had een ongezonde kleur. Het leek alsof hij zich al jaren niet had gewassen, maar ik denk dat als hij een wasbeurt nam hij er fantastisch uit zou zien... Zijn ogen staarden in de mijne. Het was alsof hij me iets probeerde te vertellen alleen met zijn ogen. 

Dit alles duurde niet veel langer dan een paar seconde. Ik richtte me weer naar mijn moeder, wegkijkend van de starende ogen die mijn huid leken te verbranden. 

"Mama," vroeg ik, "wat doe je hier?" Ik keek haar vragend aan, mijn hoofd ietsjes scheef. 

"Ik wil je alles vertellen, lieverd." Mijn moeder keek schichtig om zich heen, alsof er elk moment een reusachtig monster om de hoek vandaan zou komen en haar zou opslokken. "Maar kan dit alsjeblieft ergens anders dan hier?" Ze leek het bijna te smeken dus stapte ik een beetje op zij en gebaarde dat ze binnen mochten komen. 

Mijn moeder en de vreemde, maar toch niet vreemde man stapten mijn huis binnen. Maar het was eigenlijk helemaal niet mijn huis en ik vroeg me plotseling af of ik niet eerst even aan Caroline of Naud had moeten vragen of ze wel degelijk binnen mochten komen. Ik schoof deze vraag van me af, mijn moeder was immers nog geen meter van me vandaan en dat was het enige waar ik de laatste dagen naar had verlangd. 

Ik sloot de deur en liep voor ze uit naar de woonkamer. Devon stond op de helft van de trap en keek extreem verbaasd, wat ik wel begreep. Ik haalde mijn schouders op, hem vertellend dat ik het ook niet wist. Devon knikte kort, al weet ik niet of dat naar mij was omdat hij het begreep of naar de mensen die achter mij liepen als begroeting. 

Ik opende de deur naar de woonkamer en liet mijn moeder en de man binnen. Caroline en Naud keken op en onmiddellijk schoten hun vleugels en hoorns uit. Hetzelfde gebeurde bij mijn moeder en de man waardoor ik half tegen de muur aanviel door de impact. 

De volwassene keken elkaar aan, hun gezichten strak. Hun vleugels wapperde zachtjes heen en weer. Door deze aparte gebeurtenis kwam ik erachter dat de man ook een engel was. Dat maakte me nog verbaasder, ik kende alle engelen sowieso van gezicht... 

Ik focuste me weer op de mensen voor mijn neus en zag dat Caroline's vleugels waren ingetrokken en haar hand op de schouder van Naud lag. "Het is goed, kom op." zei ze tegen hem. Binnen enkele seconden waren alle vleugels in de kamer ingetrokken en leek iedereen weer op een doodnormaal mens. 

Caroline glimlachte en liep op mijn moeder af. "Aangenaam, Caroline, de moeder van Devon." 

"Liv, moeder van Sloane..." antwoordde mijn moeder een beetje ongemakkelijk. Ik snapte haar reactie wel. Ik woonde al een tijdje bij deze mensen in huis zonder dat mijn moeder hun ooit had ontmoet. 

Ook Naud liep nu op mijn moeder af en stelde zich voor als de vader van Devon. Mijn moeder glimlachte beleefd en knikte met haar hoofd als begroeting. Het was onnodig om weer te vertellen dat ze mijn moeder was, dus deed ze dat niet. 

Ondertussen was Devon naast me komen staan. Ik draaide me naar hem om en keek naar de rimpels op zijn voorhoofd. 

"Kael, vader van Sloane." hoorde ik de vreemde, maar toch niet vreemde man zeggen.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sorry voor de latere update... Het is vakantie weet je wel.. 

Bedankt voor het lezen en vergeet zeker niet te stemmen als je het leuk vond! Dat zou ik erg waarderen. 

xx