The devil of the angels (Dutch)

32 - Ziek

- SLOANE -

Ik had het boek van Caroline op mijn schoot en bladerde erdoorheen. Toen ik bij het goede hoofdstuk was aangekomen begon ik te lezen.

'Als u bent verbannen uit de hemel zullen vele veranderingen op u wachten. Open uw armen, vecht er niet tegen.'

Ik trok mijn wenkbrauwen op. Wat is dit nou weer voor een boek..? Ik haalde mijn schouders op en zuchtte diep. Ik keek op de klok en zag dat het zes uur was, we zouden zo wel gaan eten. Mijn ogen vonden de letters op de bladzijdes weer.

'Vergiffenis is belangrijk. U bent een duivel. U moet daar trots op zijn. Wij heten u welkom in de familie van de duivels.'

Ik proefde bloed toen ik te lang op mijn lip had gebeten. Mijn familie kon ik mijn familie niet meer noemen. Het waren vreemden nu en vijanden. De mensen van wie ik het meeste hield, moest ik gaan zien als vijanden.

'Maar wat misschien nog wel belangrijker is voor u: lichamelijke veranderingen. Uw witte vleugels zullen worden ingeruild worden voor prachtige zwarte. Dit zal gebeuren binnen een maand. Elke dag worden een stel veren donkerder. U zult ook hoorns krijgen. Dit kan echter wat langer duren, het verschilt. Bij het proces van het groeien van de hoorns zult u af en toe enige pijn ervaren.'

"Sloane! Eten!" riep Naud van beneden.

Ik sloeg het boek met een klap neer en sprong van het bed. Een paar seconden lang keek ik in de spiegel die in Devons zwarte kamer hing. Mijn ogen waren nog donkerder geworden. Van ver weg zou je zeggen dat ze zwart waren, maar als je van dichtbij keek waren ze eerder donkerblauw gemengd met grijs.

Ik hoorde beneden een stoel die werd aangeschoven en bedacht me weer dat we gingen eten. Vlug rende ik de trap af. "Sorry, sorry, ik was even.. uh-tja." stotterde ik.

"Kom zitten, Sloane." Caroline glimlachte naar me en schoof een stoel naar achter. Ik knikte ongemakkelijke en nam plaats op de stoel. Caroline schepte wat eten voor me op.

"Smakelijk." sprak Naud. Ik mompelde het terug en at wat van mijn bord. Ik proefde niks. Mijn gedachten dwaalden door mijn hoofd, waren op plekken waar ik ze niet wilde hebben. Ik zag Devon af en toe bezorgd naar me kijken, maar ik ontweek zijn blikken. Met elke hap die ik nam, voelde ik me rotter en rotter. Kippenvel was overal zichtbaar op mijn armen.

"Lieverd? Alles goed?" Caroline keek me bezorgd aan. Ik knikte naar haar en stak als bewijs nog een grote hap in mijn mond. Naud en Caroline keek elkaar vluchtig aan. Naud opende zijn mond om iets tegen me te zeggen, maar ik rende al weg. Ik opende de deur zo snel als ik kon en rende door naar de wc. Een paar seconden later leegde ik mijn maaginhoud in de wc. Het was zwart, pikzwart.

"Ik raad je echt aan om het hoofdstuk uit te lezen." Caroline stond achter me en zuchtte toen ze naar de wc keek. Ze duwde me in de rug richting de trap. "Ga maar. Ik ruim het wel op." Ik probeerde nog te protesteren maar ze schudde haar hoofd. Opgelaten liep ik de trap op.

-----------------------------------------------------------------------------------
Ik heb al een paar dagen niks geschreven, bc school....
Dit is t enige wat ik had...
So so sorry.
Vergeet niet te stemmen ⭐️