The devil of the angels (Dutch)

25 - Betrapt

- DEVON - 

"Dus welke kracht werkt er nog meer op de tafel als we er een boek opleggen?" 

"Zwaartekracht." 

"Precies! En hoe kan het dat het boek niet door de tafel heen zakt?"

"Door de normaalkracht....?"

"Helemaal correct, Boaz!" 

Boaz keek me grijnzend aan terwijl ik wel kon janken. Ik zat gevangen op mijn school omdat Boaz én mijn ouders me er toe drongen weer naar school te gaan. 'Je moet wel een carrière kunnen starten', zeurden ze maar aan mijn hoofd. 

Ik wilde geen carrière starten. Of, nou ja, ik wilde niet op school zitten als ik weet dat ik over één uur met Sloane had afgesproken. Elke tik die de secondewijzer van de klok maakte, voelde ik de zenuwen door mijn lichaam gieren. Ik moest en zou haar zien. 

Mijn vinger schoot in de lucht en mijn naam werd door de leraar genoemd. 

"Devon? Ja?"

"Oh, uh," ik staarde naar mijn vinger, "mag ik naar de wc?" 

"Het was net pauze, had je dat niet toen even kunnen doen?"

"Sorry, maar ik moet heel nodig."

"Ga maar dan." De leraar zuchtte en draaide zich weer om naar het bord. Ik knikte kort naar Boaz en pakte toen mijn tas van de stoel. 

"Neem je die mee? Ben je ongesteld ofzo?" fluisterde Boaz. Ik schudde mijn hoofd en gaf hem een klap op zijn schouder. 

"Laterzzz." fluisterde ik toen met een grijns. Stomverbaasd keek Boaz me na toen ik het lokaal uit liep. 

Met vluchtige stappen liep ik door de schoolgangen. Aan het eind van de gang duwde ik met beide handen de deur open en snoof de frisse lucht op. 

Ik sloeg mijn vleugels uit en er klonk een scheurend geluid. Geïrriteerd keek ik naar de gaten in mijn shirt, dat was al de negende die kapot ging. 

~

"Hi." 

"Hi." Haar stem vulde mijn oren en verwarmde mijn koude armen. Ik liet me naast haar zakken en sloot haar in mijn armen. 

"Ik heb je gemist." 

"Ik jou ook." Ze lachte haar tanden bloot. 

Sloane was vrolijk vandaag. Ze lachte continu en vertelde me wat ze die week had gedaan. Ik luisterde aandachtig en gaf af en toe een antwoord. Ik vond het niet zo erg dat ze de hele tijd aan het woord was, ik had niet erg de behoefte om haar te vertellen over school.

"De tijd gaat weer te snel." zuchtte ik uit. 

"Klopt. Maar we zien elkaar volgende week weer... Toch?" 

"Tuurlijk." Ik kuste haar zachtjes op haar lippen. 

"Ik wil niet dat je gaat, Devon."

"Ik wil niet bij je weggaan, Sloane." 

Ze lachte weer en haalde haar handen over mijn borstkas. "Je shirt" fluisterde ze. 

"Ja, vleugels hè!" 

"Oh, mij boeit het niks." zei ze terwijl ik haar ogen voelden branden. 

Nu was het aan mij de beurt om te lachen en we mengden samen als een liedje. Mijn lievelingsliedje, dat was zeker. 

Ik trok haar aan haar handen omhoog en knuffelde haar stevig. Ik kuste haar op haar voorhoofd, wangen, neus en als laatste haar lippen. 

"Dag, liefste."

"Dag." 

"HEY!" klonk het daarna. 

En wij waren het niet....

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Sorry voor dit super korte stomme hoofdstuk. 

Ik ben suuuuuuuuuuper inspiratieloos en heb weinig tijd ;(

Let me know als je ideeën hebt! 

xxxx