The devil of the angels (Dutch)

45 - Uiteten

- SLOANE -

Ik kon overal kijken, naar die vrouw die zo nep lachte dat ik dacht dat haar man haar in haar gezicht zou slaan, naar het kind dat maar bleef huilen, naar het meisje dat continu op haar telefoon zat, maar absoluut niet naar mijn vader.

We zaten met z'n tweeën in een restaurant, zo'n vijf minuten van Devon's huis.

"Sloane, wat zou je er van vinden als je met je vader eens iets lekkers gaat eten. Dan kunnen jullie elkaar weer een beetje leren kennen, huh? Nou zeg op!! Wat denk je?" had mijn moeder gezegd.

"Ik wil niet, mam. Nog niet."

"Ah, joh, ga nou gewoon!" Ze had me de woonkamer in geduwd en vrolijk geroepen dat ik en mijn vader vanavond een avondje voor ons zelf hadden.

"Wat wil jij drinken?" Een meisje rond de achttien stond voor mijn neus met een notitieblok. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en mompelde dat ik wel cola wilde. Toen ze wegliep kon ik mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Als ik iets niet lustte was het wel cola.

"Dus..." begon mijn vader, "je bent erg gegroeid."

"Tja.. voor zover ik weet groeien kinderen wel in zo'n tien jaar." Ik knikte naar mijn vader en glimlachte net zo nep als die vrouw een paar meter voor mij. Ze schaterde en deed net alsof ze een traan uit haar ooghoek wreef.

"Ik heb je erg gemist, Slo."

"Hmm." mompelde ik. "Ik jou ook hoor." voegde ik er even later aan toe. Ik wilde niet dat hij dacht dat ik een of ander bitchy kind was geworden en hem niet had gemist.

"Twee cola!" zei de bediende toen ze aankwam lopen en ze zette de twee cola op tafel. Mijn vader bedankte haar en pakte zijn cola op.

"Op ons." sprak hij.

Het etentje was een groot drama geweest en zowel mijn vader en ik wisten dat. Toen mijn moeder ons vroeg hoe het was en mij zo stralend aankeek moest ik wel liegen. "Fantastisch, mam! Ik ga nu alleen wel slapen.." Ik had haar een knipoog en een kus gegeven en was toen zo snel als ik kon de trap opgerend.

Devon had nog gevraagd hoe het was geweest, maar ik schudde alleen maar mijn hoofd en ging in mijn bed liggen en sloot mijn ogen, hopend dat ze niet meer open zouden gaan.

"Is het niet gek om geen vader te hebben?" vroeg Enza. "Ik bedoel.. ik wil niet lullig doen of zo... maar mij lijkt het kut!"

Ik lachte naar mijn vriendin. "Ten eerste, jouw karakter is lullig, kan je helaas niks aan doen, dus dat is lullig voor je. En ten tweede... ik weet niet anders, Enz."

"Das waar." Enza sloot me in haar armen en gaf me een kus op mijn wang. "Het spijt me."

"Oh, zeg dat niet, alsjeblieft. Het is toch niet jou schuld."

"Weet ik..." mompelde ze, "ik vind het gewoon rot voor je."

"Ik vind het ook rot voor mezelf." giechelde ik. "Maar hallo, deal with it." Ik danste raar door de kamer terwijl Enza me hoofdschuddend aankeek. Ik plofte weer naast haar op het bed en haalde mijn schouders op.

"Het ergste vind ik nog dat ik niet weet waar hij is. Ik kan wel om hem rouwen Enza, maar misschien loopt hij wel ergens vrolijk rond. Dan heeft het allemaal geen nut om dat soort dingen te doen."

"Denk je nog dat er een kans bestaat dat hij terugkomt?" vroeg Enza voorzichtig.

"Absoluut! En ik zal hem met open armen ontvangen." Ik lachte naar mijn vriendin en stond op.

Mijn ogen bleven niet voor eeuwig dicht. Ik had pas twee uur geslapen en was wakker geworden van de droom. Al was het eerder een herinnering. Ik veegde de zweetdruppeltjes van mijn voorhoofd en nam een slok water.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Bedankt voor het lezen en vergeet zeker niet te stemmen!

Ik heb trouwens (voor zover) besloten om geen tweede deel te maken voor het boek. Ik zie er niet echt de voordelen van. Ik kan een lang boek maken of twee kortere...

Ik ben nu ook net begonnen aan een nieuw boek, die als het goed is niet op Wattpad komt. Het lijkt me gaaf om ooit een boek uit te geven.

Het is gewoon dat ik me een beetje gedwongen voel om te updaten ook al moet het niet. Vandaag was de dag dat ik zou updaten, omdat ik de laatste tijd om de dag update, maar ik had niet zo zin om te schrijven... vandaar dit poep hoofdstuk.

Nou adieu!