Sokak Dövüşü

Bölüm 26 - Ring

ÇOK BEKLEDİNİZ AMA DEĞERCEK DİYOR, SİZİ BÖLÜMLE BAŞBAŞA BIRAKIYORUM :)

"O zaman..." dedi "çıkar tişörtünü bir bakalım."

Gözlerimin pörtlemesi mi daha hızlıydı yoksa  çırpınan Ali'ye inen yumruk mu bilmiyorum.

"Elimde daha güzel kızlar var Gölge. Kız arkadaşın umrumda değil." dedi adam bezgin bezgin.

"Ama belki aklımdaki başka bir şeyi gerçekleştirmeme yardımcı olur." diye devam edip bana doğru döndü, "Çıkar!"

Dediğini yapmaya çalıştım ama zaten kollarıma giren adamlar benden önce davranmış kafamdan çıkamışlardı. O an son emri bana değil beni tutanlara verip vermediğini düşündüm.

Yaklaşıp kollarıma dokundu.
"Sıkı kasların var. Antrenman mı yapıyorsun?"

O an Soner Hoca geldi aklıma. Belki de onunla konuşsam durdurdu bu adamı. Ya da durdurmazdı bilmiyordum.

"Biraz." diye cevap verdim.

"İyisin iyi..."  dedi adam "Eğer bu gece arkadaşlarını dövüşe çıkarmamı istemiyorsan sen çıkarsın."

Sanırım tüm bu olanlardan gözüm korkmuştu. Böyle bir teklif beklediğim şeylerin tümünden kolaydı.

"Tamam." dedim. "Kabul ediyorum yaparım."

Halil adamlarına döndü. "Şu çocukları yataklarına yatırın." Sonra bakışlarını bana çevirerek cümlesini tamamladı. "Ve burada huzurla dinlendiklerinden emin olun."

"Deniz dinle. Yapma lütfen."

Şimdi de tekrar zorla yatağıma götürülen Ali'ye üzgün üzgün baktım.

Halil'in adamları beni de kapıdan dışarı çıkarıyorlardı.

"Merak etmeyin bir şey olmayacak." dedim kapıdan dışarı çıkarılırken arkama bakarak.

*****

Adamlar beni siyah camlı bir arabaya bindirip depoya getirdi ve alt kattaki odalardan birine hazırlanmam için yerleştirdi.

Yıkık dökük ama beklediğimden daha temiz bir yerdi. Yanımda getirdiğim spor eşyalarımı karıştırdım. Siyah dar kolsuz bir badi en rahat görünen şeydi. Esnek de bir efoşman altı seçtim. Kiminle dövüşecektim, ne olacaktı, tüm o kalabalığın karşısında nasıl atlatacaktım bu işleri?

Ellerime saracağım bandajları çıkardım ve yatağın üzerine koydum. Tam bu sırada kapı çalındı.

"İçeri dalarsınız diye bekliyordum!" dedim uyuz uyuz.

Halil kapıyı aralayıp içeri girdi.

"Konuşalım mı?"

"Hayır desem bir şey değişir mi?"

Tuhaf umursamaz bir ifadeyle yüzünü buruşturdu ve içeri girdi.

"Adamlarım dövüşe çıkmadan önce onlarla ben konuşurum. Sen de benim adamımsın, bu gecelik. "

Bir şey söylemedim. Yüzüne de bakmıyordum zaten. Bandajlarımı elime alıp oynamaya başladım.

Cevap bekler gibiydi, gelmeyince devam etti.

"Karşında dövüşecek bir kadın buldum. Bir ara kareteyle uğraşmış. Seviyeni tam bilmiyorum ama onu küçümseme. Veee maçı uzat. Anladın mı? Ne kadar çok kavga ederseniz benim için o kadar iyi! Önce bunu hallet. Sonrasına bakarız. Ama dediğim gibi uzun tutmalısın. Sonuçta iki arkadaşının süresi de dolmalı. Anladın mı? Cevap ver!"