Sokak Dövüşü

Bölüm 31 - Yalanlar ve Sırlar

SELAM ARKADAŞLAR.

ÇOK GÜZEL BİR BÖLÜM OLMADI BENCE ÇÜNKÜ TUTUKTUM BEN DE ANLAMADIM SEBEBİNİ.

AMA UZUN SÜREDİR YAZMADIĞIM İÇİN BEKLETMEYİM DEDİM TEKRAR DA YAZAMADIM.

YİNE DE YORUM VE OY VERİRSENİZ SEVİNİRİM :D İYİ OKUMALAR :)

"Ben.. ben anlatmak istemiyorum. "

Babamın sesi gittikçe ciddileşiyordu. "Öyle bir seçeneğin yok küçük hanım. Neler oluyor anlatılmadan masadan kalkılmayacak!"

Anlatmak istedim. Her şeyi baştan sona. Onun aslında hayatımı mahveden adam olduğunu, ondan tiksindiğimi, nefret ettiğimi, aslında parayı kendisine vermek için istediğimi. Ama bunu yaparsam polis onu asla durduramayabilirdi. Akın'a söz vermiştim. Kimseye söyleyemezdim.

"Deniz!"

Sanırım tek seçeneğim vardı; masada ölmek.

Bunun olması için birkaç dakika bekledim ama tanrının beni taktığı yoktu anlaşılan. Düşünceler, yalanlar aklımdan akıp gidiyordu. Mantıklı bir şey olmalıydı ama basit de bir yalan.

Asya'nın hastalığı demek iyi fikir gibiydi ama o zamanda Asya kim, Ali kim, annesi babası kim gibi sorular başlardı. Bir yandan da kanım yüzüme hücum etmesin diye dua ediyordum 

"Ben.. Annemle eskiden yaşadığımız evi satın almak istiyorum. Hepsi bu."

Babam ve Ezgi şüpheyle birbirlerine baktılar.

"Gerçekten mi? Yalan söylemiyorsun değil mi Deniz?"

"Hayır ben sadece... Orası benim için çok önemli. Aylardır özlüyorum. Belki de satın alırsak arada giderim dedim. "

"İyi de kızım o paradan o evle kaç tane alırsın ?"

"Bilmiyorum tamam mı! Bilmiyorum fiyatını! Sadece almak istedim hepsi bu. Çünkü annemi çok özledim!"

Sesim gittikçe daha fazla dalgalandı ve en sonunda yalan hıçkırıklarım duyuluyordu. Bence kaçmak için güzel fırsat.

Çantamı yerden kaptım ve ağlama sesleri çıkararak dışarı çıktım. İkisi de üzülmüştü, beni engellemediler.

"Üzgünüm anne. Ama burada olsaydın affederdin. Durumları bilseydin anlardın beni." diye mırıldandım kendime.

Bence sahiden böyle olurdu. Annem anlardı beni.

Annemi düşündüm. Babamın bizi terk etmesi hayatımızdaki en hayırlı şeymiş meğer Anne. Sen bunu hiç öğrenemedin ne yazık ki.

Gözlerimi sildilm, şimdi okula gitmem gerekiyordu.

*****

Okula vardığımda Emre ve Ali bahçedeydi. Yüzleri asıktı.

"Hayırdır beyler? Siz de mi babalarınızın uyuşturucu baronu bir pislik olduğunu öğrendiniz?"