Si Manyak at Si Maarte(Completed)

Kabanata 47

Xeena' POV

Nagising ako nang maramdamang gumalaw ang katabi.Mabilis akong bumangon at agad nakita si Zeke na sapo-sapo ang ulo.Nakapikit na mariin ang mga mata at balatay sa mukha ang sakit.

"Zeke!"nilingon siya nito.Puno nang pagtataka ang mukha nito na tinignan ang mukha niya,bumaba ang mata nito sa dibdib niya.Hindi niya pinansin ang tingin nito dahil mabilis akong dumukwang.Nilagay ang likod ng palad sa noo nito."Wala ka nang lagnat?"

Hindi niya ako sinagot.

"Sandali lang kukuha lang ako nang saging."Tumayo ako para kumuna nang saging nang magsalita siya.

"Thanks.."

Gulat man ay hindi na ako tumugon.Palihim lang ako napangiti na inabot ang saging sa kanya.Kinuha ko na rin ang t-shirt ko at sinuot.

Kahapon,sobrang akong kinabahan na baka anong mangyari dito.Sobrang taas ng lagnat niya at hindi pa humuhupa ang lagnat niya kahit nakayakap na ako sa kanya.Buong magdamag ko siyang binantayan at sa awa naman ng diyos ay naging maayos to.

"Ako na ang maghahanap ng makakain natin mamaya."sabay abot sa kanya nang tuyo niya nang damit.Kumakain na tiningala siya nito.

"Wala ako nang lagnat kaya ako na."maawtoridad niyang sabi.Ngumuso lang ako na tumalikod na.Mukhang okay naman to at sa tingin ko back to normal na naman ang lahat.

***

Nasa unahan ko siya naglalakad habang ako ay nakasunod dito.Pagkatapos kasi nito kumain ay bigla na lang ito tumayo.Muntik pa ito matumba pagkatayo.Medyo naliyo daw siya kaya hindi talaga ako nagpaiwan at sumama sa kanya kahit kanina pa siya nito pinipigilan.

"Sinabi ko nang maiwan ka na lang sa kubo."ilang beses niya na bang sinabi yan?Madami na.Umiling lang ako.

"Kung ang sugat ko lang sa tuhod ang inaalala mo.Don't worry,hilom na."tinuro ko pa ang tuhod ko na wala nang tapal.Umirap lang ito at naglakad ulit.

Hindi ko siya pwede pabayaan.Kakagaling niya lang sa lagnat at nakikita niyang may sinat pa ito,ayaw lang umamin sa'kin.At isa pa,nung mga panahong may sugat siya hindi din naman siya nito pinabayaan,inalaagan pa siya kahit na minsan hindi niya ipakita.

Tumigil siya sa puno nang saging.Tiningala iyo.Tumigil ako sa tabi niya at ganun din ang ginawa.May isang bagkus na saging sa puno ngunit kulay berde pa yun,ibig sabihin hilaw pa.Naghanap ulit sila at agad naman nakakita pero tulad ng nauna,mga hilaw din.

"Paano yan?"sumulyap ako sa kanya.Hindi na naman siya nito sinagot at tumalikod na naman.Ngumuso ako.Hindi ko alam kung paano ba ako kikilos.Kahapon nagdedeliryo siya sa lagnat madami siyang sinasabi na puro sorry ang laman ngayon kahit mono ay parang hirap bigkasin dito.

Nakasimangot na sumunod na lang siya.Bahala siya sa buhay niya!Kung ayaw niya akong kausapin eh di wag!Natatakot lang ako baka may mangyari na naman masama sa kanya.

"Santol!"

Masaya kong tinuro ang puno nang santol na nasa kabilang gilid.Nakangiti na binalingan ko siya.Nakatingin siya sa timuturo ko.

"Santol lang muna ang kainin natin mukhang walang hinog na saging ngayon eh."kinakabahan kong sabi.Baka kasi hindi na naman siya nito pansinin at talikuran na lang ako.Lumundag ang puso ko nang tumango ito at naglalad papunta sa puno nang santol.Parang baliw na sumusunod ako sa kanya.

"Ako na ang aakyat."Presinta ko nang akmang aakyat na siya sa puno.Inis na nilingon niya ako.

"I'm the boy here,Xen.At babae ka."