Zagubiona Alfa

Część 31

-Co się dzieje?-Aaron patrzył na mnie zdezorientowany a ja spięłam się bojąc powiedzieć to o czym myślę

-Chodzi o to, że.. jesteś dla mnie kimś ważnym ale..

-Nie kończ-Alfa wstał i wyszedł mocno trzaskając drzwiami.

Usiadłam na podłodze i skuliłam się mocno. Nie wiedziałam co robić. To wszystko przychodziło mi tak ciężko.

Resztę dnia spędziłam sama. Nie chciałam wychodzić by przypadkiem nie natknąć się na chłopaków.

Moje myśli krążyły w okół tego co powinnam zrobić. 

Może po prostu odejdę?

Ale nie chce tego wszystkiego zostawić..

Pełna obaw i bezpodstawnych nadziei zasnęłam.

---

Obudziłam się około godziny piętnastej. 

Szybko zbiegłam do łazienki aby ogarnąć się po długim śnie.

Jak to możliwe że byłam aż tak zmęczona?

Kiedy wyglądałam lepiej niż te wszystkie widma w horrorach, wyszłam z domu aby się przejść.

Aaron widząc mnie uśmiechnął się pobłażliwie a ja odwróciłam wzrok.

Szłam przed siebie po jakimś czasie przemieniając się w wilka.

Moja sierść błyszczała w świetle słonecznym a sama biegłam tak szybko jak tylko dałam radę.

Zatrzymałam się dopiero gdy dotarłam na stary klif.

Moje ciało znów przeszło przemianę a ja usiadłam nad przepaścią.

Było pięknie. Poczułam się wyciszona a szum drzew i śpiew ptaków zagłuszył wszystkie moje problemy.

W pewnym momencie usłyszałam kroki.

Odwróciłam się szybko a zobaczyłam coś czego nigdy bym się teraz nie spodziewała.

Za mną stał uśmiechnięty Bruno.

Przeszywał mnie wzrokiem a ja obserwowałam go uważnie

Czego tu chciał?

---

Witajcie krasnale :D Przepraszam, że zaniedbuje książkę ale nie mam czasu ani ochoty pisać -.- To opowiadanie powoli się kończy.. Myślę że pojawi się jeszcze 1 góra 2 rozdziały i tyle. 

W ostatniej chwili zmieniłam plany więc spodziewajcie się dość oryginalnego zakończenia ;) 

Zapraszam do komentowania co mnie bardzo motywuje :) 

Rozdział dedykuję Nightworld-queen i smutam że zepsułam ci romansidło (hehe wcale nie) 

Pozdrawiam także  która bardzo mnie motywuje :d

Do zobaczyska niedługo