Tough Guys Turn Me On (BoyxBoy)

Chapter 29: Normal.

Chapter 29: Normal.

Third Person POV

"Did the Lui's signed already?"l Tanong ni Ced sakanyang secretary.

"Yes, boss. By the way, there are alot of gifts at the receiving area from your satisfied customers." Sagot ni Eve.

"Bring them here and please tell the guard I need my car infornt of the building in 10 mins."

Pinirmahan na ni Cedie lahat ng Drawings niya na kailangan nang ibigay sa factory upang magawa na ito. 11am palang pero ang dami na niyang nagagawang trabaho. Tinapos na niya lahat mga pinapareview na papeles at kinuha lahat ng orders sa private customers niya.

"Boss, the car is ready." Sabi ni Eve.

"Eve, take a break. See you on monday." Sabi ni Cedie "And Girl, you look so gorgeous on that dress." Dagdag pa nito nang nakangiti.

Araw ng biyernes ngayon kaya kaagad niyang tinapos ang trabaho niya sa Company at sa Furniture shop niya.

Sa edad na 21 ay napakadami na niyang naachive. Successful siya. May malaking ipon at stable ang business niya.

Malaki ang pinagbago ni Cedie. Wala na ang katabaan niya noon. Sobrang slim na niya ngayon. Ang dati niyang maputing balat ay lalong kuminis at namula. Ang kanyang buhok ay humaba na din at natatakpan na ng kanyang bangs ang mga mata niya. Parang hindi tumanda ang mukha niya, mukha pading teenager. Parang tumigil ang pag-evlove ng mukha niya at nanatili sa maamong mukha niya.

Kapag biyernes ay madalas siyang magshopping at magliwaliw. Binibigyan niya ng oras ang sarili. Di tulad dati.

"Is this for a baby boy?" Tanong ni Cedie habang turo ang isang kwintas na gawa sa ginto mula sa eskeperate. Ang pendant nito ay isang maliit na Cross.

"Yes sir."

"I'll get it."

Ito ang balak niyang iregalo sa magiging anak ni Chloe. Wala siyang maisip kaya ito na lamang ang kanyang binili.

Pagkatapos niyang mabayaran ang kwintas ay pinamili na niya ang iba pang mga gamit na kanyang kailangan para sa pag-uwi niya sa Pilipinas bukas.

Ced's Pov

Shoul I be excited? I mean, yeas I did miss them but there is a part inside me that doesn't feel excited. There's this weird feeling.

Anyway, I'm booked tomorrow night. Next week panaman ang binyag pero aagahan ko ang pag-uwi ko doon. Excited? Ewan. Gusto ko lang muna i-enjoy ang Pilipinas ng mag-isa. Kasi kung sasabihin kong bukas na ang flight ko eh sigurado kukuyugin ako ng mga yun upang idala kung saan-saan. Not that I don't want to but I just want to enjoy My Home by my own.

Three weeks akong magstay doon. Yun lang ang kaya ng schedule ko amy longer than that siguradong mahahabol ako ng mga trabaho. Kaya nga halos overtime ako sa offce para lang makatapos ng madaming designs at mga paperworks, Atleast kahit wala ako doon ay iikot parin ang negosyo.

What do I miss.. Well siyempre ang parents ko. Mga kaibigan ko dahil wala silang katapat dito sa New York. I have alot of friends here but My Friend from Home are simply The Best. No one can replace any of them. One of the thing I miss is the Food! Sino ba namang hindi makakamiss sa Pinoy Pagkain?! C'mon people! It's freaking Pinoy food!

Luke.

Wait, did I just thought of him? For me his just a friend nalang. A good friend. Hindi ako sumuko, hindi ako bumitaw.

Gustong sumama ni Nathaniel sa pilipinas. Pero sabi ko baka mainip lang siya doon. Sagot naman niya ay mas maiinip siya dito lalo na't wala ako. But I wasn't affected by his pacute.