Tough Guys Turn Me On (BoyxBoy)

Chapter 27: New York

Chapter 27: New York

"In this world we live nothing is permanent, except for change."

Cedie's POV

Lumayo. siguro nga yan ang madalas na gawin ng mga nasasaktan. Siguro tama nga yan, lumayo ka sa taong nakasakit sayo, lumayo ka sa sitwasyong nahihirapan ka. Hanapin mo ang sarili mo. Libangin ang sarili at wag nang hayaang maulit ang pagkakamali. Magpakasaya at yan na nga ang ginawa ko, ang lumayo.

Yan din ang sanabi ko sa sarili ko noon. Pero nadala ba ako? Hindi. Inulit ko pa din ang pagkakamali ko. Nakalimutan ko nanamang mahalin ang sarili ko. Tangina. Pati ba naman sarili ko nakalimutan kong mahalin? No wonder hindi ako magawang mahalin ng taong mahal ko.

Hindi ko lubos akalaing makakaya ko ang lumayo nang tuluyan. Ang iwan ang lahat.

Ang hirap pala no? Yung alam mong permanente ay bigla na lamang magbabago dahil sa isang pagkakamali?

And now here I am Standing still in my point of no return.

"Two boxes for Cedie." Sigaw ng babaeng nagibigay ng order sa isang pizza place. Lumapit ako at kinuha ang order ko.

Lumabas ako at naglakad papunta sa Subway. Habang naglalakad ako ay pinagmamasdan ko ang mga Tao. Nakapostura ang mga babae. Ang gaganda. Ang tataas ng mga takong pero nagawa pa ding makalakad ng mabilis. Ganito lagi dito eh, nagmamadali lahat.

Malamig pa rin ang panahon kahit na April na. Bilis ng panahon, Dalawang buwan na din pala ako dito sa New york. Dalawang buwan na din pala akong nag-aaral for my Third Year. Isang taon na lang at gagraduate na ako. Dalawang buwan na din pala nang iwanan ko ang lahat sa Pilipinas. Dalawang buwan na nang nangako akong hindi na ako iiyak.

"Mom, andito na po ako." tawag ko sa mama mo ng makapasok ako sa bahay.

"Oh, good timing, this is my son Cedie. And Ced, this is Mrs. Michelle Jenner and her son Alvin Jenner."

"Hello." Sabi ko naman ng magalang.

"So Mrs. Jenner can we go ahead to my office for our deal? Let my son handle Alvin." Tumungo naman sila sa office ng mama ko na nasa second floor ng bahay.

Di ko naman alam kung paano ko kakausapin tong amerikanong ito. Nakakaloko pa man din siya tumingin. Kala mo Panda ako kung tignan niya.

"Do you want Pizza? I'll get you some."

"No I'm Fine. We ate before coming here." Sakit sa ulo ng twang niya. Masyadong maslang.

Umupo ako sa sofa at binuksan ang T.V puro naman reality shows at coocking show kaya nilipat lipat ko ang channel. Nang mapadpad ako sa channel na footballay biglang nagsalita nang amerikano.

"Wait. Can we just watch that?"

"Okay. I'm not watching anyways."

Nanood siya ng football habang ako naman busy sa Instagram.

"I've heard from your mom that you are taking up Business in NYU?"

"Yup." Maikli kong tugon habang nakatuon pa din ako sa Cellphone.

"You look like a highschool kid, no pan intended dude."

"Actually i just turned 20. Are you still in College?" Sabi ko nang natatawa.

"Yes, Medicine School. Also in NYU."

"In what year?"

"This is my last sem. I'm graduating next month."

"Oh, Congratulations, i guess."

Ngumiti naman siya. Magsasalita sana siya kaso lumabas na sa office ang Mama ko kasama si Mrs. Jenner.

"Cedie, Mrs. Jenner and I will visit the place where I'm planning to build our Shop, do you want to come?"

"No Ma, i still lot of things to do."

"Okay then."

Umalis na sila at sinarado ko naman ang pintuan namin. Nang paupo na sana ako sa sofa ay bigla namang may kumatok kaya bumalik ako upang buksan ang pinto.

"Oh Alvin, bakit?"

"What did you said?"

"Ay tanga. Sorry, i said did you forgot something?"

"Just want to ask your number."

Binigay ko ito at kaagad naman siyang umalis. Baliw na amerikano.

...

Minahal ko si Luke. Pero bakit ganon? Hindi ako nasaktan nang makipaghiwalay ako? Oo, sinabi ko noon na pagdating ko sa New York ay hindi na ako muling iiyak pa. Pero hindi ko akalaing natutunan ko na nga talagang maging manhid. Ang hindi masaktan kahit naiisip ko siya? Does it mean na Moved On na ako?

Naging normal na ang turing ko sa lugar na ito. Comfortable na ako. Nung una ang mindset ko ay hindi ako magtatagal dito, pakiramdam ko nagbabakasyon lang ako. Pero ngayon pakiramdam ko dito na ako tatanda. Kung pagpalaing mang may magkagusto sa akin dito, why not? Single naman ako.

"Is this all you need sir?" Tanong ng cashier.

"Yes and i would like to add a pack of cigarette please."

Paglabas ko sa Convience store ay tumuloy na ako sa University. Another day of torture. Grabe naman kase kung makadisscuss mga Prof dito. Pero nasasanay na din kahit papano.

Naglalakad ako papunta sa building ng college ko nang may mapansin akong mga magkakaibigan na napasayang nagkekwentuhan.. Pwede pa kayang ibalik ang dati?

Yung nagagawa kong maging masaya, makuntento sa mga kaibigan lang?

Yung hindi pa nagulo ng Lecheng pag-ibig na yang ang isip, puso at ang Buhay ko?

Pwede pa kaya yun?

Kaya ko pa bang maging masaya sa darating na panahon?

"Hey cedie-boy, What are you thinking?" Biglang tawag sa akin ng kaibigan ko na si Audrey.

"Nothin. Just some random stuff."

Hindi na namin nagawang magusap pa nang dumating na ang Proffesor namin.

Matapos ang mahabang oras ng klase namin ay napagdesisyon kong maglibot. Simula kasi dumating ako dito ay inasikaso ko na ang Paglipat ko ng University tapos naman ay diretso na ako ng pagpasok dahil alanganin ang dating ko.

Seeing many people around making me feel more alone. The fact that they are all strangers makes it even more harder for me to be happy.

A thought came in my mind.

Nakakatawang isipin na Luke and I started as strangers then we turned into lovers and now ex-lovers.

My relationship with Luke was a fast phase in my life. Didn't expect it coming, not at all.. just like how fast it came, it faded out in a blink of an eye. Honestly, I felt it coming. I knew right from the start that it won't last. Yes, I have said that I want it to last.. but did it last?

There is no permament in this world except for Change was my mantra. I really need to change.. for better.

Well one day, babalik din ako sa Pilipinas and I promised to Myself when that day comes I am stronger than ever Stronger enough to face a ghost from my past.

End Of Chapter 27

This story will go a little bit fast! Hold on Guys!

I Love You, smile ka na ha? :)