Impossible

Εφιάλτης

"Ναι..Είναι κανείς εδώ";Που στο διάολο είμαι και γιατί είναι σκοτεινά;"Ναι,με ακούει κανείς";.Μάλλον ό.."Ντιάνα".Π-ποιος είναι αυτός..μου φαίνεται γνωστή φωνή αλλά γαμώτο δεν μπορώ να τον δω,αυτή η γαλήνια φωνή που κάποτε με μάγεψε είναι αλλά με πλήγωσε στο τέλος.Γιατί δεν θυμάμαι ποιος είναι;"Ποιος είναι";"Έλα που δεν με θυμάσαι,κάποτε με είχες ερωτευτεί τρελά,νόμιζες πως θα σε ερωτευτώ όπως έκανες εσύ σε εμένα.Όμως αποφάσισα να αλλάξω τα σχέδια σου και αποφάσισα να παίξω λίγο μαζί σου...Ξέρεις με το να με νιώσεις μέσα σου βίαια,πολύ βίαια μάλιστα,ακόμα και αν ήσουν παρθένα.Τώρα σου θύμισα τίποτα;" Μου είπε με σαρκαστικό ύφος.Τα λόγια του με πλήγωσαν.. Ξέρω ποιος είναι.Αυτός που μου έμαθε τι είναι αγάπη ενώ ταυτόχρονα δεν ξέρει ο ίδιος τι είναι.Αυτός που μου έμαθε τι σημαίνει ευτυχία,με έκανε να νιώσω πρώτη φορά ελεύθερη.Μου έμαθε ότι τα μεγαλύτερα Μη είναι αυτά που πρέπει να κάνεις.Δάκρυα νιώθω να πέφτουν στα μάγουλα μου.Όχι ξανά!"Φύγε μην με ξανά πειράξεις..Δεν μπορώ άλλο να ζω με αυτόν τον εξευτελισμό άσε με ήσυχη..Σε παρακαλώ"!Δεν μπορούσα να πω τις λέξεις από τους λυγμούς νιώθω αδύναμη."Δεν μπορείς χωρίς εμένα,δεν τα έχουμε πει αυτά"; Μου είπε σιγανά με την βαριά φωνή του.Νιώθω να με πλησιάζει,θα μου κάνει ότι μου έκανε το προηγούμενο μήνα,όχι πάλι..Δεν μπορώ να κουνηθώ..Είμαι γυμνή στο σκοτάδι μαζί του.."Άσε με ήσυχη όχι ξανά σε παρακαλώ" του είπα ουρλιαχτά."Το ξέρω ότι θες".Μου είπε σιγανά δίπλα από το αφτί μου.Εκεί που πήγαν να ξαναγίνουν τα πράγματα όπως το προηγούμενο μήνα,χτυπάει το ξυπνητήρι μου και καταλαβαίνω ότι ήταν ο εφιάλτης που βλέπω κάθε βράδυ.