Impossible

Δεν θέλω να Σταματήσω

Η Κάρα με έφερε σε ένα ξύλινο μικρο σπιτάκι..Με έβαλε μέσα και μόλις μπήκαμε μύριζε τσιγαρίλα και πότο..Τα συχαίνομε και τα δύο..Υπήρχε σε χάλια κατάσταση ένας μεγάλος καναπές όπου καθόταν ένα μελαχρινό κορίτσι ντυμένο στα μαύρα και να έχει το πόδι της σε ένα γυμνασμένο αγόρι κοκκινομάλλι,υπήρχε και μια παλιά καφέ πολυθρόνα όπου καθόταν ένας μαυρομάλλις,ντροπαλός φαίνεται!Είχαν ένα καφέ χαλασμένο τραπεζάκι,επίσης στο τραπεζάκι υπήρχαν τσιγάρα και μπύρες.Η μελαχρινή με κοίταξε απότομα και σηκώθηκε προς το μέρος μας."Διάολε Κάρα τι είναι αυτό που μας έφερες".Είπε χαμογελαστά."Φιλενάδα του Ντέρεκ".Κοίταξε την Κάρα και μου χαμογέλασε."Α ναι;Νίκολε χάρηκα,εσύ είσαι η Ντιάνα";"Ναι".Της είπα αμήχανα και της χαμογέλασα."Έλα ρε φιλενάδα μην μου το χαλάς..Σε θέλω πιο ζωηρή".Μου θυμίζει πολύ την Ελένα ως χαρακτήρα..Εμφάνιση καμία σχεση..Αυτή ειναι μελαχρινή με καφέ μάτια και ντυμένη στα μαύρα με αλυσίδες,δεν θα τα φορούσε με τίποτα η Ελένα αυτά.Η Κάρα μου κάνει νόημα να κάτσουμε στον καναπέ και την ακολούθησα..Έκατσα στην άκρη του καναπέ,η Κάρα στο πάτωμα και η Νίκολε δίπλα στον κοκκινομάλλη και ο κοκκινομάλλης έβαλε το χέρι της στην πλάτη της.Λογικά θα έχουν σχέση."Λοιπόν Ντιάνα ο από πίσω μου με τα ωραία τατουάζ είναι ο Ζέιν και η ντομάτα είναι ο Κρίστιαν".Είπε η Κάρα."Χάρηκα".Είπε η ντομά..Ο Κρίστιαν και του χαμογέλασα.Η Κάρα κοίταξε τον Ζέιν ενοχλημένη."Είναι ντροπαλός".Μου είπε η Κάρα ενώ μου χαμογέλασε και της το ανταπέδωσα.Η Νίκολε με κοίταξε με περιέργια."Με κανέναν παίζει τίποτα";Με ρώτησε η Νίκολε..Δεν νομίζω να την απασχολεί αλλά πριν φαινόταν σαν ο Ντέρεκ να τους έχει πει τίποτα για μένα..Ας παίξω λίγο."Ναι,ίσως..Δεν ξέρω ακόμα".Η Κάρα με κοίταξε με διάπλατα μάτια."Και ποιος είναι".Είπε η Κάρα σοκαρισμένη αλλά δεν ήθελε να το δείξει."Πάει στην τάξη μας..Μαυρομάλλης γαλανομάτης πολύ γυμνασμένος."Σηκώθηκε απότομα."Μη μου πεις ότι είναι ο Μπρους".Είπε απότομα.Τι πρόβλημα έχει,δεν κατάλαβε ότι την δουλεύω;Και σιγά μην μου άρεσε αυτός!"Σε δουλεύω..Σίγα μην έκανα κάτι με αυτόν,δες πως είναι".Κάθισε κάτω."Α".Είπε πιο ήρεμα.Οι παρέα όσο κάπνιζε και έπινε λέγαν για τα προβλήματα που γίνονται στον κόσμο και γελούσαν με τα δημοφιλές παιδιά του πανεπιστημίου.Ξαφνικά όμως χτύπησε το κινητό μου και σηκώθηκα για να απαντήσω..Ήταν ένα ξένο τηλέφωνο,ποιος να είναι;Απομακρύνθηκα από την παρέα και απάντησα."Ναι";"Η Δεσποινίς Ρόζεν";Μια γυναικεία φωνή μίλησε..Ναι καλά!"Η ίδια".Είπα με ανυπομονοσία."Θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι κερδίσατε τον πρωταγωνιστικό ρόλο και ότι αύριο θα γίνει μια συνάντηση με την θεατρική ομάδα,θα σας παρακαλούσαμε να είστε παρόν αύριο".Όχι..Δεν το πιστεύω!Άρχισα να τσιρίζω από την χαρά και όλοι σηκώθηκαν να δουν τι κάνω..Μόλις σηκώθηκαν ανοίγει η πόρτα αλλά δεν έδωσα σημασία στο ποιος ήταν."Τι γίνεται εδώ;πάρτυ χωρίς εμένα".Είπε μια γνωστή αντρική φωνή..Άρχιζαν και ψυθιρίζαν αλλά ξανά δεν έδωσα σημασία..Ο θεέ μου δεν το πιστεύω ότι πήρα το ρόλο!Πάρτω Μέρεντιθ"Φυσικά θα είμαι ευχαριστώ πολύ".Είπα με πολύ χαρά.Τρέμω από την χαρά.Έκλεισα το τηλέφωνο και γύρισα από την μεριά των άλλων."Τι έγινε";Ρώτησε η Νίκολε."Πήρα τον ρόλο".Είπα με ενθουσιασμό."Μπράβο ρε τρελή".Είπε η Κάρα και με αγκάλιασε σφιχτά,όσο ήμουν στην αγκαλιά της Κάρα νιώθω κάποιος να πλησιάζει."Εγώ δεν έχω αγκαλιά".Κοιτάω να δω ποιος είναι..Ο Ντέρεκ!Τι όμορφος που είναι σήμερα..Ντιάνα!Δεν μπορώ να κρατηθώ,τον αγκάλιασα φιλικά φυσικά και μόλις πήγα να τον αφήσω με κράτησε ποιο σφιχτά."Μπράβο το κορίτσι μου".Μου είπε ψυθιριστά..Το κορίτσι του;Άμα μου το έλεγε κάποιος άλλος θα του έπαιζα μπουνιά αλλά..Αυτός είναι τόσο γλυκός.Τελικά αποφάσισε να με αφήσει και μετά χαμογελάσαμε μεταξύ μας."Σας πειράζει να πάμε μια βόλτα εγώ και η Ντιάνα";Τον κοίταξα απότομα και με κοίταξε."Άμα θες φυσικά".Πρόσθεσε.Του έγνεψα καταφατικά και οι άλλοι μας κάναν νόημα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα.Ο Ντέρεκ με έπιασε από το χέρι και βγήκαμε έξω στο σκοτάδι.Μόλις βγήκαμε με καθοδήγισε στο μαύρο τζιπ του και μου άνοιξε την πόρτα,πόσο γλυκός ρε πούστη μου,είναι τέλειος..Στην διαδρομή μιλούσαμε για την μέρα μας αλλά αυτός δεν είχε και πολύ καλή,όμως όταν με είδε του έφτιαξα την διάθεση,έχω κοκκινίσει από τα γλυκά του λόγια αλλά δεν είμαι άτομο που εκφράζει τα αισθήματα του και απλά του χαμογέλασα."Που πάμε";"Δεν ξέρω απλά βαριόμουν εκεί"."Και γιατί με πήρες;Θα μπορούσες να πας να κοιμηθείς".Γιατί τον ρώτησα κάτι τέτοιο;Με κοίταξε και μου χαμογέλασε,μετά ξαναγύρισε στον δρόμο."Δεν θα σου άρεσε να περάσουμε λίγο χρόνο μόνοι";Α;Δεν ξέρω τι να πω!Να πω ότι θέλω πολύ επειδή αυτή είναι η αλήθεια ή να το παίξω δύσκολη;"Ίσως".Του χαμογέλασα και το ίδιο έκανε και ο Ντέρεκ.Μετά από λίγα λεπτά φτάσαμε σε μια παραλία άδεια και ήσυχη.Ο Ντέρεκ έβγαλε πρώτα την ζώνη μου,μετά την δική του και σηκώθηκε να μου ανοίξει την πόρτα.Ύστερα με πήρε από το χέρι και με καθοδήγησε στην παραλία.Είμαστε σαν ζευγάρι..Ίσως στο μέλλον να γίνει..Αλλά σιγά να μην θέλει μπορεί να είναι έτσι με όλες!Περπατούσαμε χέρι χέρι στην παραλία και εγώ κοιτούσα το φεγγάρι."Τι κοιτάς";Μου είπε με χαμόγελο."Το φεγγάρι,είναι πολύ όμορφο"!Είπα με το ίδιο ύφος."Ναι σαν εσένα".Είπε και κοκκίνισα,είναι τέρμα γλυκός,μόλις με είδε που κοκκίνισα άρχισε και γελούσε,με έπιασε από την πλάτη και με έσπρωξε ώστε να πέσουμε κάτω.Αυτός ήταν πάνω μου.Κοιταζόμασταν για λίγα δευτερόλεπτα και γελούσαμε."Άουτς είσαι βλάκας".Είπα και γελούσαμε."Ωραίος βλάκας".Ναι είσαι!"Πιστεμένος είσαι βασικά".Είπα και γελούσαμε,μετά σταματήσαμε να γελάμε και κοιταζόμασταν,ξαφνικά τα χείλια μας ενώθηκαν και άρχισε να με φιλάει,έπαιζε ωραία με τα χείλια μου και ένιωσα στο στομάχι μου πεταλούδες,τα χείλια του ήταν τόσο ζεστά και η ανάσα του μύριζε τσιγαρίλα αλλά μου άρεσε..Έκανε το φιλί καυτό..Τα χέρια του παίζαν με τα μαλλιά μου ενώ τα δικά μου γαργαλούσαν τον λαιμό του και τον έκανε να βογκάει..Άρχισε μετά να με φιλάει πιο βασανιστικά όμως..Εγώ αποφάσησα να τον σταματήσω."Σταμάτα".Με κοίταξε απότομα."Τι έγινε".Είπε με το ίδιο ύφος όπως το βλέμμα του."Δεν σε ξέρω Ντέρεκ,δεν γίνεται να φιλιόμαστε".Τι μαλάκας που είμαι..Διέκοψα ένα τόσο ωραίο φιλί,γαμώτο."Και;Όλος ο κόσμος το κάνει".Είπε και σηκώθηκε από πάνω ώστε να με αφήσει να κάτσω με τα γόνατα στην άμμο."Εγώ δεν είμαι συνηθισμένη σε αυτά όμως".Είπα αμήχανα και κοιτούσα την άμμο.Κατάλαβε ότι ήταν απότομος και έβαλε τον αντίχειρα του στο πιγούνι μου και σήκωσε το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάξω."Πες τι θες να μάθεις".Μου είπε με χαμόγελο.Όπα δηλαδή μπορώ να τον ρωτήσω ότι θέλω;Θυμάμαι που ήμασταν στο διαμέρισμα και δεν μου έλεγε για το ποια τον έκανε έτσι.Κλειστο άτομο και απόμακρο..Θα ήθελα να μάθω."Πες μου για το παρελθόν σου".Με κοίταξε με ανοιχτό το στόμα,φύσηξε και με κοίταξε εξαντλημένος,δεν θέλει να μου πει αλλά φαίνεται να μην έχει άλλη επιλογή."Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν δεκαπέντε".

Η νικήτρια λοιπόν ήταν η Νικολέτα.Όταν μου έστειλε το μήνυμα δεν μπορούσα να βάλω άλλη στο μυαλό μου ήταν αυτό που έψαχνα..Το όνομα το έκανα Νίκολε για πιο αγγλικό τέτοιο..Ευχαριστώ για τις άλλες συμμετοχές άμα χρειαστώ άλλες θα σας το ξαναπώ.Επίσης Fuck Ντέρεκ..Είναι πολύ σαλιάρης!