The Wizard Of Ice (Completed. Editing.)

Chapter 6 A: confession

Henry's POV

Nagpapanggap lang ako na may amnesia, pero totoo ang pagka-inosente ko sa mga bagay bagay. Gaya nung TV.  First time kong makakita non. Napaka interesting. Genius naman ako pagdating sa mga machines, as in GENIUS! G-E-N-I-U-S. Isa akong inventor, well not really, hobby kong umimbento. Back on our place, inuubos ko ang buong maghapon sa kakagawa ng mga kung anu anung mga bagay. Napaka advanced ng technology dito, at sobrang nag eenjoy akong magpanggap.

Pero kaylangan ko nang umamin kay Jess, kaylangan ko ng aminin lahat. Na isa akong wizard na napadpad dito sa mundo at kaylangan kong hanapin ang Great Healer. In fact, ngayon ko nga lang ulit naalala na may misyon pala ko. Masyado akong nalibang. Kung bakit kaylangan kong umamin? Unang-una na diyan ang misyon ko. Nararamdaman kong kaylangan ko ng simulan lahat, para makabalik ako agad, dahil pakiramdam ko ay may nangyaring 'di maganda sa mundo namin.

Pangalawa, nakakaguilty na sobra sobra na ang pagtulong ni Jess sa akin, and all this time nagsisinungaling ako sa kanya at wala siyang kaalam-alam. Pero panu ko ba sasabihin sa kanya? Ah basta bahala na! Ayoko ng magsinungaling pa.

''Jess!'' Tawag ko sa kanya. Nandito kami sa sala. Inip kasi sa apartment. Umalis yung kapatid niya kaya sasamahan ko muna siya. May trust naman siya sakin.

''Oh? Kaylangan mo?'' Nag do-drawing  siya sa sketch pad at nakaupo sa katapat na sofa.

''Anung gagawin mo pag may nalaman kang bagay na hindi kapani-paniwala?'' Okay, kaylangan may intro. Di naman pwede yung deretsahan.

''Like what?'' Tanong niya without looking up.

''Uhm, like, nalaman mong may nakatirang dragon sa basement ng bahay niyo. Like that.''

''Ahahahahaha'' nagulat ako ng bigla siyang tumawa ng malakas.

''Oh anu nang gagawin mo?'' Tanong ko ulit.

"Napaka imposibol naman nyarn!'' Tawa pa rin siya ng tawa.

''Kunyari nga lang.'' Napakamot ako sa ulo ko. Ang kulet ni Jess!

''Uhm, siguro maglulupasay. Or of course matatakot. Pwede rin makikipag seselfie ako sa dragon. And i popost ko. Oh kaya naman mag wi-wish.''

"Huh? Mag wi-wish?" Curious ako sa sinabi niya, bakit mag wi-wish sa dragon?

''Sabi kasi ni Goku pwede daw mag-wish sa dragon.''

''Sino si Goku?''

''Ala. Anime yon. So anung gagawin ko? Malamang tatakas. Alangan namang humilata pa ko na alam kong may dragon.'' Paliwanag niya.

''Uhm, eh panu kung nalaman mo na may kaibigan kang wizard?'' Tanung ko ulet. Eto na...

Saglit na hindi siya nagsalita at tanging yung pag scratch lang ng lapis niya ang naririnig.

''Ewan ko. Hindi naman mangyayari ang ganun eh.''

''Seryoso kasi!'' Napahawak ako sa batok ko.

''Eh bakit mo muna ako tinatanong?''

''Survey lang.'' Tipid na sagot ko. Eto na, hindi ko na malaman ang gagawin 'ko. Tsk.

''Kung anu anu nanamang ka ek ekan mo Henry. May pa survey chuchu blah blah blah kapang nalalaan.''

''Anu na ngang gagawin mo?'' pangungulit ko.

''Ewan ko, siguro magugulat, imposible naman kasi.''

''Yun lang?'' Kaylangan ko pang malaman ang iba, para alam ko na ang dapat kong gawin pag nangyari yun.

''Basta, magugulat.''

''May sasabihin ako sayo Jess.''

''Oh sige anu yon?''

Nag isip muna ko saglet. Okay dizizit. Sana wag siyang ma shock.

''Pero pag nalaman mo, wag kang matatakot ah, alalahanin mo hindi naman ako nananakit.''

Huminto siya sa ginagawa niya at tumingin sakin na parang sobrang naguguluhan.

''Henry, hindi kita maintindihan.''

''Jess, nagsinungaling ako sayo.''
Mahinang sabi ko. Kinkabahan ako sa magging reaction niya. Nagulat siya at mukhang nagalet.

''Ano?!''

''Jess, hindi ako nagka-amnesia.''

''So ano? Pinagmumukha mo lang na ewan sarili mo para makakuha ka ng libring tulong? Ha?'' Tumayo siya.

''Jess sorry, pero aaminin ko na sayo. Hindi ako tao.''

~~~
Jessica's POV

''Jess sorry, pero aaminin ko na sayo. Hindi ako tao.''

Ano? Nagsasabi ba siya ng totoo? Oh isa lang toh sa mga pang asar na joke niya? Pero somehow kinabahan ako sa sinabi niya. Pero hindi daw siya tao? Shete, eh anu siya? Ito nga siya sa harap ko, plain na plain na tao.

''Mamaya ka na mag joke.'' Kinakabahang sabi ko. Naaasar ako sa kanya.

''Jess, I'm serious. I-isa akong, wizard. Jess, pero wag kang matatakot sakin. Please?''

Ano? Tsk! Nababaliw na ata si Henry. Wizard? Walang ganon. Walang wizard. Hahaha. 100 percent sure ako na isa itong prank. No, hindi ako naniniwala sa mga gan'to. Sino ba maniniwala sa wizards?

''Henry, matulog ka nalang. Wala 'kong oras makipag joke. At wag kang mang asar.''

''Jess, hindi na ko nagsisinungaling ngayon. Eto oh.'' Pinakita niya sakin yung kamay niya.

Bigla iyong umusok ng kulay white! Parang usok ng dry ice! Oh my! Pero hindi! Imposible to! Imposible! Namalik-mata lang ako, yes thats it.

''Henry, ok na, mamaya ka na mag joke!'' Kinakabahan na ako.

''Jess! I'm not joking, maupo ka muna please. I'll explain everything.''

Naupo naman ako dahil hindi ko alam ang gagawin ko. I'm tired. Hindi ko malaman kung ano...blanko ang utak ko sa sinabi at pinakita niya.

Nagsimula siyang magkwento. Nakinig ako.

Natapos siyang magkwento. somehow naniwala ako, dahil masyadong perfect ang pagkaka fit ng bawat event para sa isang gawa gawang storya. Pero pilit yong nire-reject ng utak ko. It's impossible! This can't be happening. Pero,ang pagka weird niya? Yung suot niya dati? At yung white smoke sa kamay niya. Its real! Pero natatakot ako, panu kung saktan niya ko? Pero hindi talaga! Kelan pa naging totoo ang wizards? Kelan pa? Sa TV lang yun!

''Jess, I'm telling the truth, promise hinding hindi kita sasaktan, kahit may magic akong ice, promise Jess. Hindi ba't nakasama mo naman na ko ng tatlong araw?''

Tama! Hindi naman siya gumawa ng masama. Pero hindi ko pa rin siya kilala! Argh! it's too much! Hindi! Panaginip lang siguro 'to! Walang wizard sa mundo! Walang magic! Nananaginip lang ako!

''Hindi ako sigurado Henry. Hindi kita ganon kakilala. At hindi ka wizard. Tao ka. Wag ka na mag joke please lang.''

''I know, pero Jess, nagsasabi na ko ng totoo, at kaylangan ko ng tulong mo…''

''Henry, wag mo na kong idamay pa.''

''Jess, pakiusap, kapag hindi mo ko tinulungan, mundo namin ang kapalit, Jess, pakiusap, maliit na kahilingan lang.'' Kulang nalang ay lumuhod siya.

Jess, tulungan mo siya...

Nagulat ako ng tila may bumulong sa isip ko. Isang boses, at tila nakumbinsi agad ako. Anung nangyayare?

Mundo nila ang kapalit pag tumanggi ako sa hiling niya, iyon ang sabi niya. Pero ayokong madamay kung totoo man ito. Pero, mundo nila, ilang milyong nilalang ang nakasalalay? Pero… arggh! Anu ba?

He needs you...

Tila may nag brain wash sakin. Tama. Naniniwala na ko, pero ayokong madamay sa kinuwento niya, may great war daw sa mundo nila. Naniniwala ako, dahil yong kwento niya ang nakasagot sa lahat ng pagtataka ko sa kanya.

''Anu bang gusto mong gawin ko?'' Okay, kung kaya ko.

''Tulungan mo kong magpanggap na tao, hanggang sa mahanap ko ang healer, at ang daan pabalik. Alam kong medyo magtatagal yon. Kaya kaylangan kong matuto kung panu makaka-adopt sa mundong to...''