The Wizard Of Ice (Completed. Editing.)

Chapter 35. Parting Ways

Jess' POV

Dumilat ako. Ang sakit ng ulo ko. Nasa clinic ba ko ng TwilightGrove?

Nakahiga ako sa kama at hindi ko alam kung panu ako napunta dito.

Nakita ko si Henry! Buhay siya!

Nakaupo siya pero nakahiga yung ulo niya sa gilid ng kama. Nakatulog siguro siya habang binabantayan ako. Pero buhay siya! At hindi ito panaginip.

Nakita kong dumilat siya at gulat na bumangon.

''Gising ka na---'' napahinto siya at napayuko. ''Im sorry. Aalis na ko.''

Hinatak ko ang braso niya. Nalulungkot pa rin akong iniisip pa rin niya yon.

''Henry. Stay here. Will you listen to me? Please?''

Nag-iwas siya ng tingin at naupo.

''Henry, lahat ng sinabi ko sayo, those were just lies. I did that para hindi ako maging pabigat dahil alam kong may misyon ka. You know Henry, ayokong gawin yon kasi ayokong nasasaktan ka. Sana maniwala ka, kasi nagsasabi ako ng totoo.'' Hindi niya ko matingnan sa mata.

''Ayoko na Jess. Gusto kong maniwala pero sarili ko lang ang sinasaktan ko kapag pinipilit kong paniwalaan ang mga bagay na alam kong hindi naman pwede. Jess, sana maintindihan mo ko. May nararamdaman din naman ako kagaya niyo.''

Eto na yun, natatakot na siyang maniwala. Eto ang ayokong mangyari.

Hinawakan ko siya sa balikat.

''Henry, look at me.'' Nahirapan pa siyang tumingin sa mga mata ko.

''Henry, I'm telling the truth. Please, hindi kita tinalikuran kahit kaylan. Kasama kita halos araw-araw. Pinapasaya mo ko. Ginawa ko lang yun para hindi na madagdagan yung hirap mo kapag sinimulan mo yung plano mo.''

Yumuko ulit siya.

''Please, I almost lose you.''

Nag-angat siya ng tingin.

''Promise me you're not lying anymore?'' Nakatingin siya sa mga mata ko.

''Yeah promise. So? Naniniwala ka na? Ok na tayo?''

Nag-nod siya. At saka ko siya niyakap ng super higpit.

''Dito ka lang ha?'' bulong ko.

''Yeah, dito lang ako.''
---

''San nga pala si Adriel?'' bigla kong natanong ng dumating si Henry na may dala dalang pagkain.

Parang lumungkot yung expression.

''Nasa kabilang room siya. Muntik na siyang mamatay Jess, hinarangan niya ko sa atake ng kalaban.'' halos pabulong na sabi niya.

Whoa. Ganun ba ang nangyari? Sana naniwala na si Henry kay Ad matapos niyang isakripisyo ang buhay niya para kay Henry.

''Ok lang ba siya?''

''Yeah, you ressurected all of us. I can't believe na ang matagal ng hinahanap ko ay kasama ko lang pala araw araw. Ang ironic noh?'' Ngumiti na rin siya. Bumabalik na siya sa dati.

Kinwento ko sa kanya yung pagtatagpo namin ni Mama.

''Subuan mo nga ako ng mashed potato. Aaaah!''

''Jess--''

''Bokhet?'' Namumungalan pa ko. malungkot nanaman yung mukha niya.

''I think, kaylangan na kitang ihatid?''

''Hoan?''

''Sa Earth.''
----
I had almost forgotten about going home. Thats it, a week and a half, at kaylangan ko ng umuwi.