Angiela
"*sniff* I miss you so much mommy!"
Biglang nablanko ang utak ko at natigil ang paghinga ko. Hindi ko parin alam kung totoo ba ito. Hindi ko mawari kung bakit ko naririnig ang boses ni zach sa villa ni Jasper.
No.. please..
I heard a small sniff behind me and there i lost it. I close my eyes at ganun na lang ang pagpatak ng luha ko. There's no way this is not zach. I know him too well.
"Mommy.."
Napaluhod ako at tinakpan ang mukha ko gamit ang kamay ko. Zach's crying.. My baby is crying. Damn Angiela! Wala kang kwenta! How could you let this happen?
Ayokong buksan ang mata ko. I don't want to see him crying. No.. Not zach..
Sino pa nga ba ang niloloko ko? Wala na. Napaiyak mo nanaman siya! Damn it Angiela!
Naramdaman kong may humawak sa kamay ko at inalis ito sa pagkakatakip ko sa mata ko. I slowly open my eyes.
Zachary..
"Mommy bakit ka umiiyak?" Ngumiti siya at pinahiran ang luha ko. "Miss mo rin ba ako?" Pilyo niyang sabi at nagtaas baba pa ang kilay. I don't know pero mas naiyak pa ako sa sinabi niya. I hug him.
"You don't know how much i want to do this again baby. I miss you so much!" I heard him giggle so i broke the hug and look at him. Small tears were still visible in his eyes.
"Im sorry baby. Sorry kase ang bad ni mommy. Sorry kase wala ng time si mommy sayo. Sorry dahil pinaiyak ka nanaman ni mommy. S..Sorry k..kase... S..Sorry k..k..kase w..walang ginawa si mommy sa birthday mo.." Napapikit ako at hindi ko na napigilang umiyak.
"Mommy.." Naramdaman kong dumapo ang maliit niyang kamay sa pisngi ko so i open my eyes and look at zach. "Please don't say sorry. I love you so much mommy wag ka na umiyak. Please?" But instead, i just close my eyes but what surprise me ay bigla niya na lang niya akong niyakap.
Mahigpit na mahihpit and whisper, "Mommy diba sabi mo pag big boy na hindi na umiiyak? Mommy big girl ka na din diba so please don't cry."
Napangiti na lang ako at niyakap din ang baby ko. "I can't stop it." Natatawa kong sabi at hinarap siya. Ngumuso pa siya at pinahiran ang luha ko kaya hinalikan ko siya sa noo. "Ang sweet naman ng baby ko." Nahihiyang ngumiti lang siya at nagkamot ng ulo.
May narinig akong tumikhim.
I almost forgot about him.
Biglang nabalot ng kaba at takot ang buong sistema ko. Sunod sunod din ang paghinga ko. Nakita kong sumilay ang ngiti sa mukha ni zach at akma na sanang magsasalita siya ng hawakan ko ang maliit niyang kamay.
No Zach.. Don't.
But instead, ngumiti lang siya saakin at tumingin sa likuran ko. "Mister B! Come! I want you to meet my beautiful mom!" Oh God.
I close my eyes. No no no. This is not happening.
Naramdaman ko na lang na pinapatayo ako ni zach and when i open my eyes, Jasper's eyes met mine. Blanko lang ang tingin niya kaya iniwas ko ang tingin ko.
"Jasper! She's my mom! Like i told you, She's so beautiful!" I look at zach. He just smiled at me na para bang proud na proud siya habang pinapakilala niya ako.
"Mommy, Siya po yung mayaman na lalake na nakilala ko sa NAIA at siya po yung nagbili saakin ng maraming toys! Meron din po siyang wheels! The one that i want you to buy me pag mataas ang grades ko? Meron siya nun mommy! Pinasakay pa nga niya ako! That was amazing mommy! Dapat sakay po tayo dun dalawa kasama si Dad!" Namulta ako pagkasabi niya ng Dad.
"D..Dad?" I whisper to myself. Hindi ko namalayan na pinipigilan ko na pala ang paghinga ko. I look at Jasper, tiningnan ko siya na parang isa siyang mamatay tao. How? Alam na niya? Damn it Angiela! All this time ay alam na pala niya! Ang tanga mo!
"Mommy dali! I want to show you something!" Naramdaman ko na lang na hinihila ako ni zach papunta sa taas ng hagdan. Binawi ko ang tingin ko kay Jasper at nagpadala na lang kay Zach. Tumigil kami sa isang pintuan which happen to be Jasper's room at walang sabi sabing binuksan niya iyon.
Ngumiti siya saakin at hinila ako papasok and there i saw a lot of presents.
"Mommy come! look at this! Jasper brought all of this! He even told me na ang iba pong gift ay belated gift niya saakin for the past years na hindi niya ako nabigyan! How cool is that! and oh!" He said excitedly at tumakbo papunta sa gilid ng kama at yumuko dahilan para hindi ko siya makita but when he stand up, hawak hawak niya na ang isang puting Siberian husky.
"Mommy, i want you to meet Xion!" Medyo natigilan pa ako ng makita ko ang Siberian Husky. This.. Ito ang lagi niyang tinitingnan when he was 3 years old. This is one of his dream at kahit hindi niya sabihin saakin noon ay nakikita ko sa mata niya na gusto niya magkaroon ng isa.
"Mommy.." I look at zach. He has this amazing look in his eyes showing how happy he is. "Thankyou for showing up. Now i can consider this the best birthday ever!" Ngumiti siya saakin, a real smile.
Naramdaman kong sumikip ang dibdib ko kaya huminga ako ng malalim and look at zach.
"Zach, baby come here.." Lumapit din naman siya kaya umupo ako para makapantay ko siya. I look at him straight in the eyes, "Baby, Why.." i inhale deeply, "Why are you c..calling him d..dad?"
He look at me at parang nalilito siya sa inaasal ko but he remain calm. "I don't know either, mommy. I know it sounds weird pero nagising na lang po ako and calling him dad feels so natural.." Ngumiti siya at tumingin saakin, "Diba mommy wala naman po akong dad? I can call him dad, right?"
Hinarap ko si zach. "No Zach. No no no. You shouldn't said that. You shouldn't be here. He's not your dad and never gonna be your dad." I said as calm as possible but deep in side im losing my mind.
"Pero mommy.."
"No Zach. Please. Lets go home. Come on." Pagmamakaawa ko sakanya. Konting konti na lang. Konting konti na lang talaga at babagsak na ako. Bubuhatin ko na sana siya ng hawakan ni Jasper ang braso ko dahilan para mapunta sakanya ang tingin ko. "Angiela, lets talk."
"Wala tayong paguusapan." Matamlay kong sabi at pilit na binabawi ang kamay ko pero sadyang mas malakas siya saakin kaya tiningnan ko siya ng masama.
"Shin!" Tawag ni Jasper kay shin habang nakatingin saakin. Nakatingin parin ako ng masama sakanya. Narinig ko namang bumukas ang pintuan at iniluwa doon si Shin.
"Take Zach. We have some important things to talk about." Hindi na ako umangal ng sabihin niya iyon. Ayoko rin naman marinig ni zach ang paguusapan namin.
Pagkasarado na pagkasarado ng pintuan ay buong lakas kong binawi ang braso ko na hawak hawak niya at tiningnan siya ng masama. "What do you want?"
"Angiela.. About zach.." Before he could continue, i stop him.
"What about zach? Is he bothering you? Don't worry, babayaran ko lahat ng nagastos mo sa anak ko." I said as calm as possible at tumalikod na sakanya.
"Angiela please.." I stopped walking when i hear his pleading voice. "A..Angiela j..just please.." Damn it! Don't look back, Angiela. Don't look at him. Fvcking don't look at him!
I tried so hard to ignore him and just about to open the door when i felt his hand around my waist. Pahigpit ng pahigpit ang pagkayakap niya saakin at naramdaman kong nanginginig siya. He's crying! I close my eyes in defeat.
"A..Angel, P..Please don't kill me. Angiela h..hindi ko na kaya.."
