It's Not Just 'A' Boy ( A Joe Sugg Fanfiction)

- Hoofdstuk 16 -

Ik wordt wakker en het is 11 uur. Ik stap uit bed en ga naar de badkamer toe. Vervolgens doe ik wat kleren aan en doe mijn haar weer hetzelfde zoals altijd. Ik ga naar beneden en ga eten.
Het feestje van Brad is pas laat, dus ik kan vandaag denk wel met Melanie afspreken. Ik app Melanie.

Heeyy Mel, kan je vandaag afspreken? Om 2 uur bij mij ofzo? X

Al snel krijg ik antwoord terug.

Jaaa ik kan! Tot straks xx

Yaayy, leuk! Tot zo xx

Yay, Melanie kan. Dan kunnen we lekker praten over Joe en daar dingen over kwijt. Haha.

Het is 2 uur. Ugh wanneer komt ze nou? Ik kan echt niet tegen wachten. Okay rustig Rosa, het is pas 2 uur, ze komt wel. 5 minuten later gaat de bel. Dat zal Melanie vast wel zijn. Ik doe de deur open. "Heeeyyy Rooossaaaaa!" Zegt ze blij. "Heeyy Mel! Rustig!" Zeg ik lachend. Melanie lacht ook mee en loopt naar binnen. "Wil je wat drinken?" Vraag ik. "Ja graag, doe maar limonade." "Okay, komt er zo aan." Zeg ik. Melanie gaat zitten, ze is hier al zo vaak geweest dat het gewoon haar tweede huis is. Haar huis voelt ook mijn tweede huis. Ik pak het drinken, geef het aan Melanie, plof naast haar op de bank en zucht. "Wat is er?" Vraagt ze. "Ik kan alleen maar aan Joe denken. We hebben gisteren en dinsdag afgesproken. Maar ik wil gewoon weten wie hij leuk vind..." "Ja, snap ik. Ik wil het ook graag weten..." "Maar ik wil hem ook graag vertellen dat ik hem leuk vind of dat hij het ten minse weet, maar ik weet niet hoe." "Je kan het ook via Whatsapp zeggen, maar ik weet niet of dat een goed idee is." "Ja inderdaad. Misschien kan jij tegen hem vertellen dat ik hem leuk vind?" "Weet je het zeker?" "Ja, hij moet het ooit te weten komen. Haha." "Okay. Gewoon via Whatsapp?" "Ja is goed. Wil jij het hem niet vertellen over jezelf?" "Nee, ben ik nog niet klaar voor..." "Okay, hoeft ook niet als je wilt hoor." "Zou ik hem nu appen?" "Ehm, ja." "Zeker weten?" "Nou, ehm. IK WEET HET NIET. Ehm okay doe maar." "Okay hahaha." Zegt ze. Ik lees mee.

Heeyy.

"Okay, nu nog wacten op een antwoord." Zeg ik zenuwachtig.
Melanie's mobiel trilt.

Heyy.

Iemand vind je leuk.

Echt? Wie?

Raad maar.

Charlotte?

Nee.

Ohnee natuurlijk niet. Jij gaat niet met haar om. Ehm, Rosa?

Jep...

Echt?

Ja, had je het verwacht?

Nee, echt niet.

Einde gesprek. "En hoe voel je je?" Vraagt Melanie. "Opgelucht op een of andere manier." Zeg ik. "Haha, snap ik." "Ik heb trouwens een filmpje met hem opgenomen voor youtube." "ECHT?! Waarom zei je dat niet eerder?" Vraagt ze blij. "Ik was bang dat je het niet leuk zou vinden omdat jij Joe ook leuk vindt." "Maakt niet uit joh! Ik wens je het beste met hem. Het maakt echt niet uit. Als jij zijn vriendinnetje bent, zou natuurlijk wel een beetje verdrietig zijn, maar dat is waarschijnlijk maar 2 dagen ofzo. Ik zou dan ect blij voor je zijn!" "Dankje Mel. Je bent echt een goede vriendin." Zeg ik en geef haar een knuffel.
Het is half 6. "Wil je blijven eten?" Vraag ik. "Ja hoor. Ik zeg het wel even tegen mijn ouders." "Ik ga spaghetti maken, als je mee wilt helpen mag dat natuurlijk." "Ja is goed, ik kom zo." Zegt ze terwijl ze haar ouders een berichtje stuurt. Ik loop de keuken in en maak een beginnetje, een paar seconde later helpt Melanie me. Na een tijdje zijn we klaar met koken. We leggen het op onze borden en gaan het eten op de bank. Als we het op hebben is het 7 uur. "MEL." Zeg ik. "Omg je liet me schrikken haha. Wat is er?!" Vraagt ze. "Brads feestje is over een uur!" "Ohja!" "Okay, ik ga me eerst omkleden en dan gaan we langs jouw huis ja?" "Ja, is goed." Zegt ze. We gaan naar boven en kiezen mijn kleding uit. "Zou ik dit jurkje doen?" Vraag ik. "Jaaa die is cute!" Zegt Melanie. Het is een wit jurkje (foto hierboven). Ik trek hem aan, gelukkig zit er een klein zakje in dus ik stop daar mijn mobiel en sleutels in. Als we klaar zijn fietsen we naar Melanie. Ugh, soms wil ik echt een auto. Als Melanie haar kleding heeft gekozen wachten we even voordat we naar Brad toe gaan, want het is pas kwart voor 8 en Brad woont 7 minuutjes fietsen hier vandaan. Als het zover is gaan we naar Brad.
We lopen naar binnen. Caspar, Bart, Charlotte, Quinty en Joe zijn er al. En nog meer mensen die ik niet ken. We gaan meteen naar Caspar en Joe toe. "Jullie zien er goed uit." Zegt Caspar. "Dankjewel." Zeggen Melanie en ik in koor. Ik vind het nog best wel awkward nu met Joe, want hij weet dat ik hem leuk vind. Ik durf hem echt niet aan te kijken. We zijn al een uurtje verder en Joe is opeens weg. Ik kijk om me heen, ik zie niks. Totdat ik Joe zie...

-

Bedankt voor het lezen!
Laat in de reacties achter wat je ervan vond. X