It's Not Just 'A' Boy ( A Joe Sugg Fanfiction)

- Hoofdstuk 41 -

"Wat? Die Melanie is echt een trut!" Zegt Caspar terwijl hij zijn hand op mijn schouder legde.
"Ja, ik weet het.. Maar ik snap het gewoon niet, ze was toch mijn beste vriendin?" Zeg ik.
"Ja, ik snap het ook niet.." "Ze zei trouwens ook dat ik haar niet nodig heb omdat ik Joe al heb."
"Wat? Dat slaat nergens op. Ze is waarschijnlijk jaloers." "Maar dat is geen reden om de vriendschap te eindigen. En ze zei ook dat Joe me niet leuk vindt omdat hij anders wel meteen zou vragen of ik zijn vriendinnetje wilde zijn. En misschien heeft ze wel gelijk.. En dat is waarom ik vandaag niet mee wil." "Wat? Dat is echt niet waar! Nou dat denk ik ten minste, want als ik met hem afspreek dan praat hij wel over je." Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. "Echt waar? Wat zegt hij dan?" "Dat het altijd gezellig is met jou en dat we vaker moeten afspreken met jou. Hij vindt altijd wel een manier om over je te praten in een onopvallende manier." "Ah dat is zo lief." "Maar ik weet het niet zeker hoor, hij praat nooit echt over zijn gevoelens. Maar wil je alsjeblieft wel mee gaan straks? Joe en ik hebben je nodig." Zegt hij met een glimlach. Ik denk even na. Wat zou er gebeuren als ik Joe weer zie? "Eh.. Okay dan." Zeg ik. "Yayy. Dan zie ik je zo, want ik moet nog dingen klaarleggen en dan haal ik je wel samen met JOE op." Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. "Hou toch op." Zeg ik lachend. Als hij weggaat ga ik me goed omkleden en mijn haar doen. Ik heb geen zin om mascara op te doen dus dat doe ik niet. Ik ga naar beneden toe om te ontbijten. "Goedemorgen Mam en Pap!" Zeg ik. "Goedemorgen lieverd." Zegt mijn moeder. "Goedemorgen! Ik heb een omeletje voor je gemaakt." Zegt mijn vader. "Oh, dankje!" Zeg ik en ga eten.
Ik loop weer naar boven toe. Ondertussen is het al kwart over 10. Ze komen me over 3 kwartier ophalen. Dan maar een video editten. Dit was er eentje met Joe. Hij is zo schattig en grappig en- *TRIINNGG* Ik schrik me dood. Ik kijk op de klok. Het is al 11 uur. Ik sla de video nog even snel op, pak mijn mobiel en ren naar beneden toe, waar mijn moeder met Joe en Caspar aan het praten is. "Hey Rosa!" Zeggen ze allemaal tegelijk. "Hey!" Zeg ik terug. "Heb je er zin in?" Vraagt Joe. "Gaat wel." Zeg ik. "Kom dan gaan we!" Zegt Caspar. "Doei!" Zeggen we tegen mijn moeder. "Doei!" Zegt ze terug.
"SHOTGUN!" Zeg ik kijkend naar Caspar. "Ahh nu moet ik achterin zitten." Zegt Caspar. Joe en ik lachen. We stappen de auto in en zetten leuke muziek op. Het meezingen had de tijd gedood want we waren er al sneller dan ik dacht.
De buitenkant van het gebouw ziet er wel gewoon normaal uit. De vrachtwagen met hun spullen is er al. Joe, Caspar en ik pakken de tassen met hun andere kleine spulletjes erin en gaan naar binnen.

Het is nu 6 uur. We hebben alles naar binnen gebracht en een paar dingen uit de dozen gehaald. De bank staat er ten minste al. En het verbaast me nog steeds hoe we die er ooit in hebben gekregen. "Dankjewel Rosa." Zegt Joe als hij neerploft op de bank naast Caspar. Ik kom naast hem zitten. "Voor wat?" Vraag ik. "Voor het meehelpen. Ik ben echt blij dat we nog vrienden zijn gebleven na school." Zegt Joe. Ik glimlach. Wacht. Betekend dit dat hij me heeft gefriendzoned? Of dat hij gewoon blij is dat we nog met elkaar omgaan? "Ik denk dat jullie wel meer dan vrienden zijn, jullie zoenen overal." Zegt Caspar. Ik kijk Caspar geïrriteerd aan en word helemaal rood. Joe wordt ook rood. We blijven een tijdje stil. "Ik ga even naar mijn kamer toe." Zegt Joe. Ik wacht tot hij zijn deur dicht doet. "Caspar!" Zeg ik." "Wat?" "Moest dat nou?!"  "Sorry, maar het is toch zo? Iedereen heeft het wel door." "Behalve Marcus." "Hoe bedoel je?" "Ik denk dat Marcus me leuk vindt, we hadden bijna gezoend toen we bij hem waren." "Maar je vind hem toch niet leuk hè?" "Nee, ik denk het niet. I-ik weet het eigenlijk niet." Caspar blijft een tijdje stil. En opeens komt Joe de woonkamer weer in. "Hey, waarom zijn jullie zo stil?" Vraagt hij. "Eh, gewoon." Zegt Caspar. "Okay?" Zegt Joe en gaat weer naast me zitten. "Moeten we niet wat eten?" Vraag ik. "Oh ja. Zullen we pizza bestellen?" Vraagt Caspar. "Alweer?" Vraag ik. "Wat wil jij dan?" Vraagt Joe. "Ehm, ik heb wel zin in Nando's." Zeg ik. "Ja ik eigenlijk ook wel." Zegt Joe.

Uiteindelijk hebben Joe en ik Nando's gegeten en Caspar heeft een pizza gegeten.
Het is half 9. "Jongens ik denk dat ik weer naar huis moet voordat mijn moeder ongerust wordt." Zeg ik. "Oh, kan je niet een avondje blijven?" Vraagt Joe en ik merk nu pas dat Caspar niet in de woonkamer zit. "Eh, dat is heel lief van je, maar ik moet echt naar huis. En ik heb ook geen spullen bij me." Zeg ik. Maar stiekem hoop ik dat ik wel kan blijven. "Dan leen je weer een shirt van me toch? Dat ging de vorige keer ook goed." Zegt Joe. "Dat kan. Ik bel mijn vader wel even." Zeg ik. Stiekem juichend vanbinnen.
Mijn vader zei dat het kan. Maar zei lachend dat ik niet rare dingen mocht doen. Caspar komt weer naar boven. "Caspar, ik blijf hier slapen. Vind je dat goed?" Vraag ik. "Ja natuurlijk!" Zegt Caspar. "Je mag wel bij mij slapen." Zeggen Joe en Caspar tegelijk. Hoe moet ik nou kiezen tussen mijn beste vriend en degene die ik al een hele lange tijd leuk vind? Ik kijk naar Caspar. "Oh, ga maar met Joe." Zegt Caspar. Ik glimlach naar hem en hij glimlacht terug. Hij wist wel dat ik stiekem wel met Joe wilde. "Leen maar een shirt van mij. Die zijn langer en groter dan die van Joe. Ik weet zeker dat het bij je knieën komt." Zegt Caspar. "Waarom niet die van mij?" Vraagt Joe. "Die van jou komen nog lang niet bij haar knieën. En dat wil je wel hè?" Zegt Caspar lachend. Ik bloos. Joe kijkt met een 'Caspar houd toch is op' blik naar Caspar.
We kijken nog een film en gaan slapen.