It's Not Just 'A' Boy ( A Joe Sugg Fanfiction)

- Hoofdstuk 35 -

Hij geeft me een kus. Gelukkig geen zoen, want we zijn nogal in het openbaar. En ik ben beetje verlegen om dat in het openbaar te doen.

"Ahhh, kijk die twee tortelduifjes." Zegt iemand. Joe en ik schrikken op en we kijken rond. En dan zien we Caspar en Conor staan. Joe heeft het blijkbaar ook door.

"Wat?" Zegt Joe.

"Jullie zijn zo schattig samen." Zegt Caspar, waarop Conor moet lachen. Ze komen onze kant op en gaan bij ons zitten. Caspar gaat tegenover mij zitten en Conor tegenover Joe. Joe slaat een arm om me heen en ik leun tegen hem aan.

"Wat doen jullie hier?" Vraagt Joe geïnteresseerd.

"We gingen ook een ijsje halen. Conor en ik hebben een date." Zegt Caspar en slaat een arm om Conor heen.

"Ja, en tot nu toe is het heel gezellig." Zegt Conor met een hoge stem, om een poging te doen om een vrouw na te doen. Joe en ik moeten ervan lachen. Caspar en Conor lachen nu ook. Ze gaan naar binnen om een ijsje te halen. In de tussentijd praten Joe en ik nog wat. We zitten nog steeds in dezelfde, leuke houding.

"Ga je nog wel is met Melanie om?" Vraagt Joe.

"Nou, de laatste tijd eigenlijk niet meer zo erg. Ze is nu op vakantie naar Ibiza met een paar vrienden, maar die ken ik allemaal niet."

"Oh, waarom ging jij dan niet mee?"

"Ze vroeg het niet."

"Dat is raar, ik dacht dat jullie beste vriendinnen waren?"

"Ja, dat zijn we nog. Denk ik." Nu ik erover nadenk, ga ik inderdaad niet meer zoveel om met Melanie. Sinds ze op vakantie ging heb ik haar nog niet eens gesproken. Ik heb veel meer tijd met mijn nieuwe vrienden besteed. Zoals Marcus, Conor, Jack en Zoe.

"Nou ja, maakt niet uit. Je hebt genoeg andere vrienden toch?"

"Ja, maar toch. Ik vind het best wel jammer." Ik voel me nu eigenlijk een beetje verdrietig. Het lijkt nu vast of ik een dramatisch meisje ben, maar Melanie en ik waren zo hecht, ik heb haar de laatste tijd best wel gemist. Maar ik probeer er gewoon niet zoveel aan te denken.

"Gaat het?" Vraagt Joe. Hij knuffelt me van de zijkant en we gaan weer in onze leuke houding zitten. Ik voel me altijd op mijn gemak bij Joe. Hij probeert me altijd op mijn best te voelen. Hij is zo lief.

"Ja, het gaat wel." Zeg ik. En op dat moment komen Caspar en Conor er weer bijzitten.

"Wat gaat wel?" Vraag Caspar bezorgd.

"Ik heb Melanie al een tijdje niet gesproken en ik vind dat best wel jammer, want we waren altijd zo hecht." Zeg ik.

"Oh, snap ik." Zegt Caspar meelevend.

"Wie is Melanie?" Vraagt Conor nieuwsgierig.

"Dat is mijn beste vriendin." Zeg ik.

"Maar Caspar is toch je beste vriend?" Zegt Conor. Ik lach een beetje.

"Mijn beste VRIEND ja. Niet mijn beste VRIENDIN." Zeg ik.

"Ja, lijk ik op een meisje of zo? Conor, onze relatie is hierbij verbroken." Zegt Caspar. Caspar en Conor zitten weer helemaal in hun rol.

"M-maar Caspar, ik kan het uitleggen." Zegt Conor.

"Oh jongens, wanneer stoppen jullie hier nou eens mee?" Vraagt Joe lachend.

"Okay we stoppen wel, sorry." Zegt Conor lachend. Caspar probeert niet te lachen, maar uiteindelijk lukt hem dat niet en lacht hij ook gewoon.

"Ik heb echt zin in vanavond." Zegt Caspar.

"Ik ook!" Zeg ik blij.

"Wat is er dan?" Vraagt Conor.

"Ik ga logeren bij Rosa, we hebben al een tijdje niet afgesproken." Zegt Caspar.

"Oh leuk." Zegt Conor.

"Ja, en ik blijf ook mee eten." Zegt Joe tegen Caspar.

"Oh echt? Gezellig." Zegt Caspar.

"Nu ben ben ik loner." Zegt Conor met een nep zielig stemmetje.

"Jij kan ook wel mee eten als je wilt hoor." Zeg ik geruststellend.

"Oh hoeft niet per se hoor." Zegt Conor.

"Jawel, ga gewoon. Het is gezellig." Zeg ik.

"Okay. Als jij dat zo graag wilt." Zegt Conor met een raar accentje, waardoor iedereen moet lachen.

"Maar ik moet gaan, ik moet nog inpakken voor vanavond. Ga je mee?
Dan laten we deze twee even alleen." Zegt Caspar tegen Conor.

"Ja." Zegt Conor. We zeggen nog gedag en ze lopen weg. Nu ben ik weer alleen met Joe. We hebben onze ijsjes al lang al op, maar we zitten nog steeds gezellig aan een tafeltje. We zeggen niks tegen elkaar, maar hij heeft zijn arm nog steeds om me heen en ik leun nog steeds tegen hem aan. Dit voelt zo comfortabel. Het voelt fijn om te weten dat iemand die ik leuk vind, mij ook leuk vind. En dat we hier knus met zijn tweeën zitten.

"Kan je vanavond naar een kroegje gaan met een paar andere vrienden ofzo? Daar heb ik eigenlijk wel weer een keertje zin in." Zegt Joe. Joe houdt erg veel van feesten.

"Ehm, als Caspar dat goed vind wil ik wel." Zeg ik.

"Caspar vindt het wel goed." Zegt Joe.

Ik kijk hoelaat het is. 10 over 4. We zijn zitten hier dus al een uur en 10 minuten. Dat is best wel lang om in een ijssalon te zitten.

"Zullen we weer gaan?" Vraag ik.

"Maar ik zit zo lekker." Ik ga opstaan. Maar dan pakt Joe mijn hand vast en trekt me terug.

"Joeee, doe eens niet zo lui." Zeg ik lachend. Hij laat ook een klein glimlachje achter. Ik merk dat hij echt moe is, maar dat is gewoon omdat hij lui is. Maar hij ziet er wel schattig uit zo.

"Joe, we kunnen hier niet voor eeuwig blijven zitten." Ik probeer Joe mee te trekken, maar hij is te sterk.

"Joe kom." Zeg ik alsof ik zijn moeder ben.

"Ughh, okay." Hij staat eindelijk op en loopt met me mee naar huis.

We gaan naar mijn kamer toe. Joe ploft meteen op bed.

"Waarom ben je ineens zo moe?" Vraag ik.

"Ik heb geen idee." Zegt hij.

"Maar dan kan je vanavond ook niet mee dus." Zeg ik plagerig.

"Opeens ben ik niet meer zo moe." Zegt hij en gaat rechtop zitten. Ik lach en rol met mijn ogen.

*

A/N

Sorry als dit hoofdstuk een beetje saai is. Maar alsnog bedankt voor het lezen en ik hoop dat jullie het leuk vonden!